وادی اول و تاثیر آن روی من

ششمین جلسه از دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰، ویژه مسافران نمایندگی ملایر، با استادی راهنما مسافر سهراب، نگهبانی مسافر رضا و دبیری مسافر علی، با دستور‌جلسه «وادی اول و تاثیر آن روی من» روز پنجشنبه ۲۱ فروردین ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان سهراب هستم مسافر.
خدا را سپاسگزارم که یک بار دیگر توی جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم و از شما دوستان و عزیزان آموزش بگیرم. در ابتدا از آقای مهندس و خانواده‌شان تشکر می کنم که این بستر بسیار عالی را برای من مسافر فراهم کردند تا بتوانم به حال خوش برسم و از استاد خودم آقای علی بخشی که زحمت زیادی را برای من رهجو کشیدن تا بتوانم راه و رسم زندگی کردن و راه درست زندگی کردن را پیدا کنم و توی مسیر قرار بگیرم.
تبریک عرض می کنم به لژیون یکم لژون آقا رضا، رهاییهای روزهای گذشته، آقا امیر و محمدرضا عزیز رو تبریک عرض می کنم امیدوارم که توی این مسیر موفق و پیروز باشند و همچنین به همسفر شان و راهنمای همسفر شان، امیدوارم که توی این مسیر مستدام باشند و بتوانند روز به روز آموزش های لازم را از کنگره بگیرند.
در مورد دستور جلسه که وادی اول هست: با تفکر ساختارها آغاز می شود و بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می رود. در این وادی ما یاد می گیریم که هر چیزی که بخواهد به وجود بیاید یا هر ساختاری که بخواهد توی زندگیمان شکل بدهیم و بتوانیم توی مسیر اون حرکت کنیم در ابتدا فکر کردن هست.
در وادی صحبت از این می شود که ما با وجود مشکلات و مسائلی که خواسته یا ناخواسته بر سر راهمان به وجود آمده و ما را تو چالش های زیادی قرار داده و باعث شده که اون آرامش را در زندگیمان نداشته باشیم. پس این نشان می دهه که ما قبل از کنگره خوب فکر نمی کردیم خوب به نتیجه نمی رسیدیم و حالا که وارد این مسائل شدیم اولین راهی هم که برای تفکر کردن و رها شدن از مشکلاتمان یا مسائلی که در زندگی داریم این هست که ما اول پذیرش را داشته باشیم چون اگر ما قبول نکنیم که مشکل داریم پس ما در روش زندگی و روش فکر کردن مشکل داریم و به هیچ جا نمی رسیم. یعنی اول پنجاه درصد مسئله اینه که قبول کنیم که مشکل داشتیم، حالا وقتی که مشکل داشتیم اومدیم توی مسیری قرار گرفتیم که بتوانیم فکر کنیم و خوشبختانه کنگره جایی هست که در اصل برای ما فکر و راهکارهای خوب را انجام داده، فقط ما میبایست توی مسیر باشیم و توی این مسیر حرکت کنیم یعنی در اصل مثل یه قطاری است که در حال حرکت هست ما فقط خودمان را باید مسافر این قطار بدانیم، یعنی اون تکالیفی که به ما محول شده و قرار شده ما انجام بدهیم یا اون حرمت ها یا اون قوانینی که تو کنگره قراره ما اجرایش کنیم را به درستی اجرا کنیم تا به اون خواسته های خودمان برسیم. حالا تفکر کردن که تو این وادی صحبت می شود یعنی ما اختیار داریم به دو شکل فکر کنیم یکی فکرهای خوب و عالی و مثبت و یکی فکرهایی که از ضد ارزش ها به وجود می اید. حالا اون فکرهایی که آقای مهندس توی سی دی چالش یک و دو داره ازش صحبت می کند این هست که خیلی مهم هست که ما به چی داریم فکر می کنیم شما وقتی که وارد کنگره می شوید آیا به این فکر می کنید که این بار با موفقیت درمان میشوید؟ یا نه مثل راه های دیگر شکست می خورید؟ مهم اینه که ما به اون مسائل بتوانیم فکر کنیم و بتوانیم از اون کلاس هایی که برگزار می شود و لژیون هایی که هست نتیجه لازم را بگیریم. من بیشتر از این هم صحبت نمی کنم جلسه رو برای مشارکت و استفاده کردن از تجربیات دوستان و عزیزان به مشارکت می گذارم از اینکه به حرف های من توجه کردید سپاسگذارم.

عکس، تایپ و ویراستار: مسافر علی لژیون چهارم
تنظیم و ارسال: مسافر وحید لژیون چهارم
مسافران نمایندگی ملایر