عشق پرواز آگاهانه از بیکران جسم تا بیکران هستی

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است. به نام نامی انسانی که قطره‌ای از اقیانوس قدرت مطلق است. عشق؛ یعنی گذشتن از خویش و آنچه در وجودت زیبا و ارزشمند است به دیگران نثار کنی تا سبب شادی آنها شوی. اگر انسانی گذشت داشته باشد و این کارها را انجام دهد او عاشق است و ظرف محبتش پر است و پر تر هم می‌شود.

چه چیزی زیباتر از این عمل است که با تمام وجودت همه چیز را دوست بداری. عشق قامت‌ها را راست، اندیشه‌ها را پاک و حیات را برای گزینش بهتر در انسان تقویت می‌کند و اخلاق او را در جهت تمامی علوم آماده می‌گرداند. عشق توصیفی نیست، عشق به بدن نیست، عشق به لمس نیست، عشق به سخن نیست، عشق قرارداد نیست که حدی را برای او قائل شویم. عشق را نمی‌توان قیاس نمود.

عشق گذشتن، رفتن و بازگشتن، کامل شدن و پیوستن به او که از او هستیم، است. حال ما باید اموزش ببینیم و به آگاهی برسیم. انسان‌هایی هستند که انسان‌نما هستند و به آنها آموزش می‌دهیم که از خواب گران بیدار شوند، اگر نخواستند بیدار شوند لازم است آنها را رها نمود تا روزگاری نقطه تفکرشان بیدار شود و به درک لازم برسند. انسان بودن؛ یعنی سپاس از هستی و قدرت مطلق که در وادی چهاردهم آموزش می‌بینیم.

عشق مثل بخشیدن گناهی است که دیگران به شما ستم کردند و از خود میگذری تا به جهان درون برسی یا پرواز آگاهانه از بیکران جسم تا بیکران هستی است. باید به عشق، محبت، دانایی و معرفت برسیم که با آموزش امکان‌پذير است تا بتوانیم کل هستی را دوست بداریم و به کل اجزای هستی عشق بورزیم تا به قدرتت بخشش برسیم. با دیدن این آموزش‌ها به صلح درون و آرامش پله‌پله خواهیم رسید.

نویسنده: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم)
رابط خبری: همسفر نسیم رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم)
ویرایش و ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران شعبه شمس