همه‌چیز بر مبنای عشق و محبت است

جلسه هشتم از دوره بیستم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی دهخدا قزوین به استادی همسفر مریم، نگهبان همسفر نسرین و دبیری همسفر مرضیه با دستور جلسه «وادی چهاردهم و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۲۷ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

پیش از هر چیزی از نگهبان، دبیرشان و همچنین از راهنمای خوبم همسفر لیلا تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند در این جایگاه بنشینم و خدمت کنم. دستور جلسه «وادی چهاردهم و تأثیر آن روی من» است.

وادی چهاردهم پایان وادی‌هاست و می‌رسیم به وادی که در آن از عشق و محبت صحبت شده است. ما در این وادی متوجه می‌شویم که همه‌چیز بر مبنای عشق و محبت است. در کائنات امواج محبت یکدیگر را جذب می‌کنند و آن زمان است که عشق به وجود می‌آید. در اینجا عشق مثلثی را تشکیل می‌دهد که اضلاع آن عبارت‌اند از سایه، جاذبه و حس. وجود سایه‌ها برای عاشق شدن الزامی است؛ یعنی برای عشق ورزیدن و عاشق شدن باید یک سایه یا چیزی باشد تا ما عاشق آن شویم یا به آن عشق بورزیم.

بعضی‌ها عاشق مادرشان، بعضی‌ها عاشق خدا و بعضی‌ها هم عاشق گل یا یک رنگ می‌شوند. مادی یا معنوی فرقی نمی‌کند؛ هر سایه‌ای دارای قدرت جاذبه و دافعه است. یک سایه نمی‌تواند همه‌چیز را جذب کند؛ مگر این‌که هم‌جنس خودش باشد. به‌عنوان‌مثال یک پشه می‌تواند یک پشه را جذب خودش کند؛ مانند ما که باهم همدل و هم‌زبان هستیم و به کنگره می‌آییم؛ درحالی‌که شاید بیرون از کنگره کسی نتواند ما را درک کند.

یک انسان و حتی یک گیاه یا حیوان نیاز دارند که کسی آن‌ها را دوست داشته باشد، به آن‌ها محبت کند و عشق بورزد. آسمان، زمین، دریا و آسمان عشق هستند؛ زیرا مکانی برای زیستن موجودات دیگر هستند. تمام موجودات هستی عشق هستند و خود خدا هم عشق است. ما می‌بینیم که خداوند چگونه هستی را در اختیار ما قرار داده است؛ بنابراین کسی که خداوند را دوست دارد باید مخلوقی خداوند را نیز دوست بدارد.

در وادی عشق از کتاب «عشق؛ چهارده وادی برای رسیدن به خود» نوشته شده است که دروازه ورود به رحمت خداوند محبت به انسان‌ها، موجودات و کل هستی است. عشق باید بلاعوض باشد؛ نباید در مقابل کاری که برای کسی انجام می‌دهیم انتظاری و چشم‌داشتی داشته باشیم. خوشا به حال کسانی که به دیگران محبت می‌کند و عشق می‌ورزند؛ اما هیچ چشم‌داشتی ندارند.

ما زمانی می‌توانیم به معنای واقعی یک انسان کامل باشیم که از همه هستی سپاسگزار باشیم. استاد رعد می‌فرمایند: انسان بودن به معنی سپاس از هستی و سپاس از قدرت مطلق است. انسان‌هایی می‌توانند به عشق واقعی برسند که شناخت و آگاهی کامل داشته باشند. زیباترین مرحله عشق، عشق خالق به مخلوق است.

ما در کنگره می‌بینیم که چگونه راهنمایان، مرزبانان و همه خدمتگزاران کنگره‌۶۰ از زندگی خود می‌گذرند؛ چراکه وجود آن‌ها پر از عشق و محبت است. امیدوارم که بتوانم آموزش‌های کنگره را در زندگی خود کاربردی کنم و تأثیر آن‌ها را ببینیم. باید بدانیم که محبت با تمام زیبایی‌های خود عشق را به وجود می‌آورد. در آخر هم سال جدید را به همه دوستان تبریک می‌گویم و امیدوارم که سالی پر از آرامش و حال خوش داشته باشید.

تصاویری از برگزاری افطاری ماه مبارک رمضان در نمایندگی دهخدا قزوین؛

مرزبان کشیک: همسفر فرزانه
تایپ و ویراستاری: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ارسال: همسفر مطهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین