به نام قدرت مطلق که کنگره ۶۰ را گوشهای از زندگیام قرار داد. خدا را شکر میکنم که لیاقت نوشتن این دلنوشته را به من عطا کرد. این کمترین کاری است که از دستم برمیآید؛ همچنین مهم است که بتوانم به کنگره کمک مالی کنم و رهجوی خوب و فرمانبرداری باشم.
وقتی به گذشته برمیگردم، میبینم که نگاه من به فرد مصرفکننده، نگاه به معتادی بود که خانمان براندازی بیش نبود. افرادی هم که در کنار این افراد معتاد میسوختند و زندگی میکردند، فقط اسمشان را میشد همخانهای گذاشت که فقط با هم روز و شب را پشت سر میگذاشتند؛ اما کنگره نگاه من را تغییر داد: این که معتاد وجود ندارد؛ بلکه اعتیاد یک وابستگی و بیماری است که کاملاً درمان میشود و این درمان با متد و روشی انجام میشود که آقای مهندس آن را ثبت کردند. من آموختم که نام معتاد را مسافر بگذارم و همخانهای که کنار این عزیزان هستند را همسفر بخوانم. این همسفر فرزند باشد یا همسر، دیگر همخانهای نیست که بسوزد و بسازد؛ بلکه همسفری هست که همراه مسافرش در سفر عشق و در این ۱۱ ماه در کنگره سفر میکند و همراه او به حال خوش میرسد.
گفتم عشق، میرسیم به وادی چهاردهم. تمامی وادیها جمع شده تا برسیم به این وادی عشق و محبت. واقعاً خیلی زمان میبرد تا بتوانیم به عشق واقعی برسیم، عشقی بیمنت. به قول آقای مهندس هرزمان برای کسی از روی محبت کاری کردیم و توقعی نداشتیم؛ یعنی به آن مرحله از عشق رسیدیم.
برای من استاد و راهنمای خودم خانم سودابه مهربان، همیشه مصداق وادی ۱۴ هستند. شخصی که همواره مدیونشان هستم و ممنونم که نشاندهنده روشنایی و حال خوبند. عشق، از نظر من خانم سودابهای است که بیمنت، تمام تلاش و وقتشان را گذاشتند که من نازنین به این حال خوش برسم؛ من دستان پرمهرشان را میبوسم. و همچنین بنیان بزرگ کنگره۶۰، جناب مهندس عشقاند.
ما باید عشق بورزیم که نتیجه عشق، خود عشق است.
نویسنده: همسفر نازنین رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون یکم)
گردآوری: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون یکم)، رابط خبری
ویرایش: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون یکم)، دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون یکم)، نگهبان سایت
گروه سایت نمایندگی غزالی مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
59