آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است. وادی چهاردهم، وادی عشق و محبت است.
ما دو نوع محبت داریم: یکی محبت عام و دیگری محبت خاص. محبت خاص این است که انسان، موجودات متعلق به خود را، اعم از بیجان و جاندار، که نسبت به آنها احساس مالکیت دارد، دوست میدارد. این تقریباً پایینترین سطح محبت است که برای موجودات غیرانسانی هم صدق میکند و این نوع محبت، ربط چندانی با دانایی ندارد.
اما محبتی که در وادی چهاردهم آمده، محبت عام است که همهچیز، همه اجسام، موجودات و انسانها را در برمیگیرد. برای اینکه انسان به این نوع از محبت برسد، راهی جز کسب معرفت، علم، آگاهی و رسیدن به دانایی، همراه با تزکیه و پالایش وجود ندارد.
این عشق و محبت است که انسان را زنده نگه میدارد، و در کنگره۶۰ اگر این همه انسان دور هم جمع شدهاند و به همنوع خود خدمت میکنند، همهی این خدمتها از عشق و محبت سرچشمه میگیرد. وجود این عشق و محبت است که قلبها را مهربان ساخته تا به همنوع خود کمک کنند و هیچ انتظاری در قبال این کمک از کسی ندارند.
درصورتیکه در دوران قبل از درمانشان، آن موقع که مصرفکننده بودند، درونشان پر از کینه، نفرت و دشمنی با اطرافیان خود بود. اما بعد از قرار گرفتن در مسیر کنگره۶۰ و استفاده از آموزشها، به آگاهی رسیدند. هر وادی راهی را به آنها نشان داد و با اجرای آن، از تفکر کردن، حرکت کردن و از بین بردن آن کینه و نفرت، در وادی آخر به محبت و عشق رسیدند و آن را به دیگران بخشیدند. همه اینها از آموزشهای ناب کنگره۶۰ است.
وادی چهاردهم، وادی عشق و محبت است و تمام این آموزشها با عشق و محبت تکمیل میشود.
نویسنده: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
128