خداوند همه را یکسان می‌بیند

منبع: نمایندگی خمین - همسفران
يکشنبه 26 اسفند 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 336

جلسه ششم از دوره بیست و ششم کارگاه‌های آموزشی‌ خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی خمین با استادی راهنمای همسفر ملیحه، نگهبانی همسفر زری و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه «وادی چهاردهم و تاثیر آن روی من» روز یکشنبه ۲۶ اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶: ۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که توفیق داد امروز در شعبه خمین خدمت شما باشم. از همسفر مهتاب ایجنت شعبه تشکر می‌کنم که دعوت کردند و این توفیق را به من دادند تا امروز در این جایگاه و در رابطه با وادی عشق صحبت کنم. باز هم خدا را شکر می‌کنم که در کنگره ۶۰ هستم و می‌توانم این وادی را توصیف کنم نه آنطور که هنوز بتوانم، زیرا وادی چهاردهم وادی عشق به توصیف نیست به سخن هم نیست. از عشق چه بگویم که قدرت مطلق تماماً عشق است و تمام هستی بر مبنای عشق بنیان شده‌است. کتاب عشق را همه ما داریم و شاید وادی‌های آن را می‌خوانیم و گوش می‌دهیم و فقط می‌نویسیم که کسب تکلیف کرده‌باشیم. اما وقتی که جلد کتاب را نگاه می‌کنیم می‌گوید: ۱۴ وادی برای رسیدن به خود. درک این کتاب شاید برای من سفر اولی این بود که آن را بخوانم و اگر راهنما سوالی پرسید بتوانم جواب بدهم.

در سفر دوم می‌گفتم که فقط کتاب را بخوانم تا بتوانم امتحانات را قبول بشوم. بعدها می‌گفتم که بخوانم تا بتوانم به بچه‌ها کمک کنم تا بهتر این موضوع را درک کنند. وقتی که بخواهید این وادی‌ها را درک کنید حتی همان وادی اول، بسیار باید زمان سپری شود تا بتوانید این درک را داشته‌ باشید، چه برسد به وادی چهاردهم که خودش به تنهایی ۱۲ سی دی دارد. زمانی که جناب مهندس در مورد این سی دی صحبت می‌کنند در بعضی از قسمت‌ها بغض می‌کنند. در کتاب عشق زمانی که می‌خواهند وادی چهاردهم را توصیف کنند چند جانشین می‌آیند تا در مورد عشق صحبت کنند و هر کدام تعریفی از این عشق دارند و هر کدام از دیدگاه، جایگاه و نگاه خودشان عشق را توصیف می‌کنند. همه ما می‌دانیم که خداوند عشق را در هستی به همه ما منتقل کرد و اولین کار، از روح خود بر ما دمید و عشق را در هستی به نشانه‌های مختلف مثل کوه‌ها و ابرها بخشید.

در کتاب عشق می‌گوید کوه‌ها و ابرها همه محبت هستند و شاید برای ما حامل عشق هستند. ما پیش خود می‌گفتیم که این‌ها یعنی چه شاید درک درستی از هستی نداشتیم که خداوند بسیار زیبا حیات را برای ما گذاشت، باران و حتی خیلی از مسائل دیگر را و هیچ وقت این‌ها را از ما نگرفته‌است. در کتاب می‌گوید: خوشا به حال آنکه عشق را داد و باز پس نگرفت، مثل همان بخششی که شما در کنگره ۶۰ با خدمت مالی و جانی انجام می‌دهید و دنبال بازپس گرفتن آن نیستید و خداوند هم این‌ها را در اختیار ما قرار داد و می‌گوید آنها را باز پس نگرفت مگر خطایی مشاهده شد. پس اگر چیزی از ما گرفته می‌شود، اگر رحمت خداوند شامل حال ما نمی‌شود بدانیم که از کجا سرچشمه می‌گیرد اگر چیزی از ما گرفته می‌شود چه تعریفی از آن می‌توانیم داشته‌باشیم. بعضی اوقات می‌گوییم از بدشانسی است. ما در تمام زندگی با شکایت‌ها و ناسپاسی از هستی، درهای رحمت خداوند را به روی خود می‌بندیم اما وقتی می‌خواهیم بگوییم که خداوند عاشق است و به همه یکسان می‌بخشد، نگاه می‌کنیم و می‌گوییم بعضی‌ها را بهتر می‌بیند و بعضی‌ها را کمتر دیده‌است. نه خداوند همه را یکسان می‌بیند. بنده‌ای که از رحمت خداوند محروم شده‌است باید متوجه شود که مشکل کار او کجا است.

خداوند تمام هستی را بر مبنای عشق بنا نهاده است و عشق را به همه ما داده‌است و پس نمی‌گیرد مگر خطایی مشاهده کند. خود من این متن را بارها خواندم تا به معنای آن رسیدم. می‌گوید: از عشق چه بگویم که شاه و گدا، با سواد و بی‌سواد، سفید و سیاه همه برای او یکسان هستند و هیچ حد و مرزی برای آن قائل نشده‌است که بگوید برای یک نفر کمتر و برای یک نفر بیشتر است. اگر برای من کمتر است باید بروم و ۱۴ وادی را عملی کنم و ببینم کجا آنها را هنوز کاربردی نکرده‌ام که بعضی اوقات برای من کمبود است. از عشق چه بگویم که آنقدر عظیم است که هستی در عشق شناور است. وقتی به طبیعت نگاه می‌کنیم می‌بینیم که چقدر زیبایی داشت اما ما فقط از نگاه خود بد‌ترین نگاه را در زمان ناراحتی‌ها داشتیم اما با ورود به کنگره ۶۰ و با درک وادی‌ها الان نگاه ما به هستی چقدر تغییر کرده‌است. عشق نه به توصیف است نه به لمس است و نه قراردادی است که بخواهیم برای آن مقدار تعیین کنیم. امواج عشق در همه جا موج می‌زند کافی است که دستت را دراز کنی تا به آن برسی، اما یک شرط برای آن گذاشته‌است باید دستانت خالی از کینه، حسادت، انتقام و نفرت باشد تا عشق در دستان تو قرار گیرد.