محبت برپایه تفکر سالم است

همسفر زهرا در مشارکت خود بیان کرد:

در کنگره بارها شنیده‌ام که تنها محبت ما را به هم وصل می‌کند و اگر با چشم دل به این جمله نگاه کنیم، درمی‌یابیم که به‌راستی محبت جز عشق نیست؛ اگر بخواهیم صدای محبت را بشنویم باید اصول‌ها را رعایت کنیم.

تمام انسان‌ها مادیات اطراف خود را دوست دارند، یکی ماشین دوست دارد، یکی طلا دوست دارد، این دوست داشتن از روی جاذبه است؛ اما یک مصرف کننده خالی از عشق و محبت است؛ چون تمام حس‌های او بسته شده و اگر کاری برای او منفعت نداشته باشد، انجام نمی‌دهد.

در کنگره۶۰ می‌گویند: محبت بر اساس تفکر سالم است؛ ولی یک مصرف کننده عمل سالم، عقل سالم و عشق سالم ندارد. محبت باید خالص و از عمق وجود انسان باشد. ما برای این‌که مسافرمان به رهایی برسد؛ باید در طول سفر کاری به مسافر خود نداشته باشیم و رنج‌ها و سختی‌ها را تحمل کنیم.

اگر فردی نسبت به رفتارهای خود حس خوبی داشته باشد؛ یعنی وقتی به کسی محبت می‌کند منتظر جواب محبت نباشد؛ آن زمان محبت او محبت واقعی است. و این  امر مهم فقط با آگاهی، دانش، جهان‌بینی و آموزش‌گرفتن میسر می‌شود. وقتی خدمت کردن باتمام وجود باشد، جام محبت پر می‌شود.
کسی که عاشق است؛ مانند یک انسان نابینا است و هیچکدام از عیب‌های طرف مقابل را نمی‌بیند و این عشق واقعی است؛ اگر محبت و عشق خالص باشد، به انسان حس خوبی می‌دهد.

همسفر لیلا در مشارکت خود بیان کرد:

محبت یکی از خاص‌ترین و ناب‌ترین خصلت‌‌های انسان است. محبت کردن به یک بوته خار باعث می‌شود که آن خار گل بدهد؛ چه برسد به انسان‌ که سرشار از ناب‌ترین حس‌ها است. ما اگر در کارها و رفتارهای‌مان محبت را بگنجانیم می‌توانیم بیشتر روی اطرافیان‌ خود تاثیر بگذاریم. به قول مولانا:

از محبت تلخ‌ها شیرین شود
وز محبت مس‌ها زرین شود
وز محبت دردها شافی شود
از محبت خارها گل می‌شود

زمانی که قصد کمک‌کردن به کسی را داشته باشیم و بخواهیم آن فرد را از گمراهی و ظلمت نجات بدهیم؛ اگر این کمک ما همراه با چاشنی محبت باشد؛ ما بهتر و زودتر به آن نتیجه و هدف مدنظر خود می‌رسیم.

ما هر چقدر هم سواد و آگاهی داشته‌باشیم و از دانش بالایی برخوردار باشیم، اگر محبت و دوست داشتن در وجودمان نباشد هیچ ارزشی نداریم و انسان بی‌محبت و بی‌عاطفه مثل یک درخت بی‌سایه می‌ماند و حتی می‌توانم بگویم که همه از او فراری هستند و افراد زیادی در اطراف خودش ندارد.

همان‌طور که در عنوان وادی چهاردهم  می‌گوید؛ آنچه نیست ظروف تهی است؛ یعنی انسان بی‌محبت همچون طبل تو خالی است و دنیای بی‌محبت دنیایی ترسناک و وحشت‌آور می‌باشد.

نویسنده: همسفران زهرا و لیلا رهجویان راهنما همسفر افسانه (لژیون سوم)

ویراستار و ارسال: همسفر رضوان رهجو راهنما همسفر نرگس (لژیون اول)

نمایندگی همسفران صبا