نگهبان به معنای ساختن و حافظ بودن است

سی‌دی تاجر۲ چند نکته مهم را گوشزد می‌کند: اولاً باورها به خودی خود، دارای اعتبار و ارزش نیستند؛ زیرا باور بدون عملکرد، فاقد ارزش است و فی‌النفسه ارزشمند نیست. درواقع ارزشمندیِ باورها بسته به میزانِ دامنه عملکرد آن‌هاست؛ یعنی بسته به میزانِ عمل کردن ما به آن باور، دارای ارزش و اعتبار می‌شود. ثانیاً بسیاری از تصمیمات اشتباه زندگی ما، حاصل عمل نکردن به باورهای مثبتِ خودمان است. درواقع بدبختی‌های زندگی ما، نتیجه احساسات و تصمیمات اشتباهِ خودِ ماست؛ به‌عنوان مثال؛ ما با وجود نداشتن تخصصِ لازم در یک زمینه خاص، وارد یک شغل می‌شویم و طبیعتاً با شکست مواجه می‌شویم.

مطلب دیگری که مطرح می‌شود این است که در مسیر تزکیه و پالایش نفس، اگرچه ما ممکن است نیرو و یا سرعتِ عمل بالایی نداشته باشیم، اما لازم است که حرکت کنیم و حرکت خود را متوقف نکنیم؛ به عبارت ساده‌تر، مشکلاتی مانند کمبودِ نیرو و نداشتن سرعتِ عمل، جلوی روند حرکت در مسیر نور را نمی‌گیرد و ما نباید این مشکلات را بهانه‌ حرکت خود کنیم؛ مثلاً صبح‌ها نمی‌توانیم زود بیدار شویم و یا در مورد کار کردن، استراحت کنیم و بسیاری از کارهای یومیه را نمی‌توانیم درست برنامه‌ریزی کنیم. اگر ترس به خود راه ندهیم و کوتاهی نکنیم اتفاقاً راهنما یا استاد برای ما فرستاده می‌شود تا هر کدام از ما بتوانیم به جایگاه اصلی خود نزدیک شویم.

خیلی از مشکلات ما در اثر برداشت‌های غلط و نداشتن راهنما برای ما پیش آمده است. انسان‌ها بدون راهنما، خودشان را نابود می‌کنند، اما نکته حائز اهمیت این است که در امر آموزش و تحتِ فرمانِ راهنما و استاد قرار گرفتن به هیچ‌وجه اجباری نیست و شاگرد باید با اختیار آن را بپذیرد، نه حضور در کنگره و نه رفتن از کنگره اجباری نیست. (هر کس به این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش نپرسید) مطلب دیگری که بیان می‌شود در مورد عدمِ جسمیت در جهان‌های دیگر است؛ گفته می‌شود که در عوالم دیگر چون جسم به صورت مادی وجود ندارد؛ بنابراین فسادی برای آن نیست؛ یعنی گذشت زمان ( تحرک یا عدم تحرک آن) باعث نمی‌شود که تغییری در آن ایجاد شود.

سپس درباره مفهوم نگهبان می‌گوید: نگهبان به معنای ساختن و حافظ بودن است و معنای رئيس بودن و ریاست نمی‌دهد. نگهبان، کسی است که خود و دیگران را می‌سازد. در پایان نیز بر مراقبت از مسئله مادی تأکید دارد و غرق شدن در معنویات صرف و غافل شدن از مادیات را رد می‌کند. می‌گوید: انسان وقتی می‌تواند به دیگران کمک کند که از نظر مالی و مادی قوی باشد.

آن‌چه نهی می‌شود غرق شدن ِصِرف در مادیات یا غرق شدن در معنویات است ولی برقراری تناسب و حد اعتدال بین مسائل مادی و معنوی را تأیید می‌کند؛ چون در این صورت، قدرت جسم و روح میزان می‌شود.

نویسنده: همسفر مریم رهجو راهنما همسفر هدی (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر هدی (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر مریم دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت

 نمایندگی همسفران اسبیکو خرم‌آباد