English Version
This Site Is Available In English

وادی‌های کتاب عشق همانند پل‌های نیرومندی هستند

وادی‌های کتاب عشق همانند پل‌های نیرومندی هستند

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است... وادی‌های کتاب عشق، همانند پل‌های نیرومندی هستند که بر فراز دره‌های ژرف جهل و خودخواهی، ناامیدی و وحشت و...استوار گردیده‌اند تا از سقوط و صعودهای خطرناک و بی مورددرمسیرعبورجلوگیری نمایند. وادی‌ها نه تنها درمان اعتیاد بلکه راه‌ و رسم درست زندگی‌کردن را آموزش می‌دهند.

وادی چهاردهم (عشق و محبت) آخرین وادی است که در کتاب عشق مطرح می‌شود، و این بدان معناست که برای رسیدن به این وادی باید سیزده وادی را طی کنیم و آموزش ببینیم و آن‌ها را در زندگی خودکاربردی کنیم تا بتوانیم درک ژرف و عمیقی از این وادی (عشق و محبت) داشته باشیم.

در ابتدای این وادی چقدر زیبا گفته می‌شود: وقتی باورها بامحبت واقعی عجین شوند، معنای محبت را لمس می‌کنیم و دیگرانی که هیچ‌وقت ازنظر محبت حضور نداشته‌اند، همانند ظروف تهی هستند. به‌درستی می‌دانیم که اساس کنگره ۶۰ بر پایه عشق و محبت استوار گردیده است تمام کسانی که درکنگره ۶۰ فعالیت و خدمت می‌کنند باید همیشه عشق و محبت را سرلوحه کار خود قرار دهند.

محبت چیزی است که وقتی در انسان زیاد می‌شود و رشد می‌کنددرحقیقت زمانی و یا مکانی از انسان شروع به انتشار می‌کند، در‌ واقع آن زمین حاصلخیزی است که از دلش و از درونش چشمه‌های جوشان زلال خارج می‌شودو‌ زمین‌های اطراف خود را آبیاری و سیراب می‌کند. به عبارتی می‌شود بگوییم این بسان انسانی است که درونش از محبت غنی شده که نه‌تنها خودش استفاده می‌کند؛ بلکه آن رابه دیگران منتقل می‌کند.

این بدان معنا نیست که از دیگران انتظار چیزی داشته باشیم؛ بلکه منظور محبت بلاعوض است و در واقع آن چشمه‌ای جوشان است که نیازی ندارد من وقتی کاسه‌ای آب از آن بر می‌دارم یک‌کاسه آب به آن برگردانم. این همان معنا و مفهوم محبت است که اول خودمان غنی شویم. وقتی بیشتر به عمق این وادی می‌رویم می‌بینیم چقدر زیبا در این وادی سخن از عشق گفته شده یا به عبارتی صحبت از دوست‌ داشتن مخلوقات کرده و نگفته اشخاص یا افراد؛ این بدان معناست که هر چیزی در این دنیا وجود دارد را باید دوست داشته باشیم.

آری امواج عشق؛ همچون خورشید، در حال تابیدن به همه موجودات هستند و هرکس بر مبنای ظرفیت خودش،از  آن دریافت می‌کند

بر گرد جهان نیست اذانی جز عشق

از شاهد بی‌نشان نشانی جز عشق

در این وادی به جایی می‌رسیم که خداوند بنده خود را دوست می دارد و به خودش احسنت می‌گوید که چنین بنده‌ای خلق کرده است. (فتبارک ا...احسن الخالقین).

منبع: کتاب عشق


نویسنده: راهنمای تازه واردین همسفر هانیه

 

ویرایش و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .