اگر ما از سیزده وادی درست آموزشدیده و به آنها عمل کرده باشیم، وارد وادی عشق و محبت میشویم. آنچه باور است محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است. در این سیدی مطرح میشود که قلب یعنی چه و دل به چه معنا است.
میدانیم که قلب در سینه قرار دارد و عضوی است که احساس ندارد؛ یعنی اگر در این قسمت مشکلی به وجود بیاید شما متوجه نمیشوید و درد را در قسمتهای دیگر بدن احساس میکنید (ستون فقرات، دست چپ، شانه و یا قفسه). قلب عضوی است که خون را پمپاژ میکند و مرکز محبت است. در کتاب آسمانی خداوند به رسول خود میگوید: «مگر ما سینه تو را گشاده نکردیم»؟ حال میخواهیم بدانیم قلب و مرکزش چیست؟ جهان هستی بر اساس صوت، نور و حس تشکیلشده است.
خداوند در کتاب آسمانی به سمع، ابصار و قلوب اشارهکرده است. سمع مربوط به شنیدن، ابصار، به معنای نور چشم و قلوب جایگاه حس است. این سیدی به ما گوید: قلب مرکز حس است که در قدیم به آن دل نیز میگفتند. کسی که قلبش از سنگ است؛ یعنی احساسش را از دستداده است.
زمانی قلب انسان سیاه میشود که حس کینه یا انتقام در او وجود داشته باشد. با تزکیه و پالایش میتوانیم حسهای منفی را از خودمان دور کنیم. آقای مهندس در جای دیگر میفرمایند: «در دل سنگ بروید و ترکیبها را جدا کنید»؛ یعنی قلبهایی که از سنگ هستند را میتوان با محبت نرم کرد و درنهایت، دوست داشتن ذرهذره اتفاق میافتد.
در قسمت دیگر این سیدی اشاره به این دارد که با نیروی عقل و ایمان میتوان کلمات الهی را در سطوح مغز حک کرد. کلمات الهی؛ یعنی عمل کردن به مسائل ارزشی که از جمله میتوان به خدمت کمک به دیگران، از مال و جان خود گذشتن و همچنین از درد و رنج دیگران کم کردن، اشاره کرد.
همیشه نیروهای بازدارنده تلاش میکنند جلوی راه ما را بگیرند؛ البته باید بدین گونه باشد تا انسان مورد آزمون قرار گیرد. ما باید بتوانیم از گردنههای سخت عبور و راه مستقیم را انتخاب کرده، درنهایت به کمال برسیم.
نویسنده: همسفر زهرا لژیون راهنما همسفر میترا (لژیون هفدهم)
رابط خبری: همسفر نصیبه لژیون راهنما همسفر میترا (لژیون هفدهم)
ارسال و ویرایش: همسفر سمیه لژیون راهنما همسفر بهجت (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
121