محبت فقط در کلام نیست

عنوان وادی چهاردهم چنین بیان شده است: «آنچه باور است محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است». با توجه به این موضوع که هنوز به سی‌دی‌های وادی چهاردهم نرسیده‌ام و درک کاملی از آن ندارم؛ اما با تأمل در مفهوم این وادی و مطالعه‌ای که برای آزمون از کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود داشتم، مشتاق شدم که مقاله این دستور جلسه را برعهده بگیرم.

این وادی درباره عشق و محبت است، دو مفهومی که بسیار به هم نزدیک‌ هستند‌؛ اما تفاوت‌هایی نیز دارند. عشق نیرویی فوق‌العاده قوی است که باعث حرکت و تغییر می‌شود؛ اما اگر به درستی هدایت نشود، ممکن است به وابستگی‌های ناسالم و حتی رنج تبدیل شود.

در کنگره۶۰ همیشه گفته می‌شود که عشق، عقل و ایمان سه ضلع یک مثلث هستند؛ درحالی‌که عشق انسان را به جلو می‌برد، عقل مسیر درست را نشان می‌دهد و ایمان قدرت ادامه دادن را می‌بخشد. درحقیقت محبت زیباترین و عمیق‌ترین نیرویی است که جهان را در بر گرفته است. اگر چیزی محبت نداشته باشد، درحقیقت تهی و بی‌ارزش است و من به‌عنوان یک همسفر بارها این حقیقت را لمس کرده‌ام.

زمانی‌که در تاریکی، نگرانی و درد بودم؛ محبت تنها نوری بود که توانست من را هدایت کند. در کنگره۶۰ آموختم که محبت فقط یک احساس زودگذر نیست؛ بلکه یک نیروی واقعی و جاری در هستی است. محبت؛ یعنی درک، بخشش و توانایی دوست داشتن بدون چشم‌ داشت.

محبت را می‌توان در سه سطح شناخت که عبارتند از:
١_ محبت الهی: عشقی که بی‌قیدوشرط از سوی خداوند بر تمام مخلوقات جاری است و سرچشمه تمام زیبایی‌ها است.
٢_ محبت بلاعوض: عشقی که بدون انتظار و تنها برای رشد و تعالی بخشیده می‌شود. این همان محبتی است که در کلیه خدمت‌گزاران، راهنمایان کنگره‌۶۰ و تمام کسانی که بدون هیچ چشم‌داشتی به دیگران کمک می‌کنند، مشاهده کرده‌ام.
٣_ محبت بین مخلوقین خداوند: زیباترین جلوه آن را در رابطه همسفر و مسافر می‌توان یافت. همسفری که با عشق و صبوری همراه مسافر خود می‌شود نه از روی اجبار؛ بلکه از روی درک و محبت واقعی.

محبت همان نوری است که از آتش عشق ساطع می‌شود. وقتی عشق به پختگی می‌رسد، تبدیل به محبت می‌شود؛ البته محبتی که بدون توقع، بدون چشم‌داشت و در مسیر صراط مستقیم قرار دارد. عشق واقعی با گذشت و بخشش همراه است. اگر کسی واقعاً عشق را درک کند، می‌تواند از بسیاری از چیزها بگذرد و کینه‌ها و نفرت‌ها را کنار بگذارد‌‌؛ حتی گذشته را رها کند. این عشقی است که باعث آرامش می‌شود، نه عذاب و سردرگمی؛ اما باید به یاد داشت که عشق بدون عقل می‌تواند انسان را به بیراهه ببرد.

وادی چهاردهم به ما یاد می‌دهد که عشق واقعی، عشقی است که در مسیر درست قرار دارد نه عشقی که وابستگی بیاورد یا انسان را از تعادل خارج کند. چیزی که در این مسیر یاد گرفتم این است که محبت فقط در کلام نیست. محبت؛ یعنی صبر، بخشش و ایمان داشتن به مسیری که شاید هنوز نتیجه‌اش را ندیده‌ام؛ اما باید بدانم که انتهای آن روشنایی است. محبت؛ یعنی در سخت‌ترین شرایط بتوانم همچنان چراغ امید را در دلم روشن نگه دارم و این نور را به دیگران نیز هدیه کنم.

در نهایت این وادی به ما می‌آموزد که محبت و عشق زمانی ارزشمند هستند که با دانایی، عقل و عمل سالم همراه باشند. محبت برای من به‌عنوان یک همسفر کلید آرامش است. اگر محبت را درک کنم و در زندگی‌ام به کار ببرم نه‌ تنها به دیگران کمک کرده‌ام؛ بلکه خودم نیز آرام‌تر خواهم شد. عشق یک اتفاق نیست؛ بلکه حاصل توجه و محبت‌های روزانه است.

نویسنده: همسفر رضوان رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم)
رابط خبری و ویرایش: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم)
عکس: همسفر رؤیا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
ویراستار: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم) دبیر سایت
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر حمیده نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان