ابراز عشق نیاز به آگاهی دارد

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.
وادی یا راه چهاردهم وادی عشق و محبت است. آخرین وادی از کتاب عشق وادی چهاردهم در واقع جمع‌بندی تمام وادی‌های کتاب عشق موضوعی که برای تکامل باید به آن برسیم. در متن این وادی از سه خطابه صحبت می‌شود. سخنانی از استادان سردار عقاب سفید و استاد رعد. خطابه اول اضداد، خطابه دوم امواج و خطابه سوم زنجیره‌های عشق. در این وادی می‌گوید: همه چیز عشق است، خداوند عشق است، هستی عشق است. اگر زمانی این حقیقت را لمس کنیم و عشق و محبت به مرحله لازم بالندگی خودش برسد، به توحید، یگانگی و خداشناسی رسیده‌ایم و خدا را کاملاً درک کرده‌ایم.

انسان‌های فاقد محبت مانند ظروف تهی بی‌ارزش می‌باشند. استاد سردار در خطابه اول می‌گوید: آن‌هایی که حال خوبی ندارند در مسیر ضد ارزش‌ها هستند برای آنها دو راه وجود دارد یا به نیروهای مثبت و الهی ملحق شوند و یا صبر کنند تا نیروهای مخرب آنها را به قهر تاریکی‌ها هدایت کند. اگر ما در صراط درستی قرار نگیریم، این قانون طبیعت است. باقی ماندن در مسیر ضد ارزش‌ها ما را به سقوط در تاریکی‌ها هدایت می‌کند.چیزی که باعث حرکت و تحولات انسان، جهان و جهان‌ها می‌شود اضداد است. رسالت نیروهای منفی این است، که خلقت را به فساد و خونریزی دعوت کنند. هنگامی که محبت معنای واقعی خودش را پیدا کند، به آرامی خصومت و دشمنی‌ها بی‌معنا می‌شوند؛ و نیروهای مخرب کمرنگ می‌شوند.

امواج عشق و محبت در هستی همدیگرو جذب می‌کنند یعنی انسان‌هایی که دارای خصوصیات مشترک باشند و در مسیر ارزش‌ها باشند. همدیگر را پیدا می‌کنند و با هم همسو می‌شوند. با انرژی جمع شدن نیروهای مثبت، محبت معنی‌دار می‌شود و دشمنی بی‌معنی می‌شود. خداوند با کلام خود و فرستادن ادیان، در حقیقت می‌خواهد عشق و محبت را به ما بیاموزد. تا آفرینش او را بشناسیم. خداوند تمام مخلوقات و هستی‌اش را در اختیار ما قرار داده تا انسان راهش را پیدا کند و خود را به عمق ظلمات نسپارد. وجود نیروهای تاریکی و بازدارنده برای امتحان انسان است تا بتواند با مبارزه با این نیروها کار آزموده شود و رشد کند.مرکز تمام هستی بر عشق بنا شده است انسان نیز یک مرکز به نام قلب دارد. قلب ما جایگاه عشق است. سیستم جسم عقل و ایمان انسان به فرمان قلب حرکت می‌کند. عشق بدون محبت هیچ معنا و مفهومی ندارد باید محبت باشد تا عشق ذره ذره شکل بگیرد.

عشق بدون محبت هیچ معنا و مفهومی ندارد. محبت یک صورت مسئله‌ای است که اگر حل آن را پیدا کنیم عشق پدیدار می‌شود. ما وقتی می‌توانیم به معنی واقعی محبت برسیم که انسان کاملی باشیم و از همه هستی سپاسگزار بوده، و شکرگزار خداوند باشیم. استاد رعد می‌فرماید: انسان بودن یعنی سپاس از هستی، از قدرت مطلق، یعنی وادی چهاردهم. در خطابه سوم جناب مهندس می‌فرماید: گاهی عشق ارتباط مستقیم با منافع شخصی ما دارد. وقتی منافع تامین شود. این عشق قوی‌تر می‌شود. ولی بالعکس اگر در خطر بیفتد، عشق شکل دیگری می‌گیرد. در واقع این عشق نیست. عشق نباید منفعتی را دنبال کند. عشق یعنی گذشتن از خویش. بدون عشق نمی‌توانی از عشق سخن بگویی و بدون گذشت نمی‌توانی از گذشت صحبت کنی.

ابراز عشق نیاز به آگاهی و دانایی دارد. وقتی به این درجه از آگاهی برسی. همه را دوست داری و می‌خواهی به آنها کمک کنی تا از گذرگاه‌های سخت عبور کنند و به صلح و آرامش برسند. عشق در انحصار هیچکس نیست و در کل هستی شناور است . امواج عشق مانند خورشید در حال تابیدن به همه موجودات است هر کس بر مبنای ظرفیت خودش آن را دریافت می‌کند.

منبع: وادی چهاردهم از کتاب عشق
مرزبان خبری: همسفر نسیم
نویسنده: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون اول)
ویرایش و ارسال: راهنما همسفر آرزو(لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دامغان