عشق، والاترین و زیباترین نیرویی است که در هستی جریان دارد. وادی چهاردهم از عشقی سخن میگوید که نه وابستگی است، نه احساسات زودگذر؛ بلکه نیرویی اصیل، بیپایان و بیقید و شرط که سرچشمه حیات و حقیقت است. این وادی به ما میآموزد که عشق واقعی تنها در صورتی در زندگی ما جاری میشود که ابتدا آن را در درون خودمان پیدا کنیم. کسی که خود را دوست نداشته باشد، چگونه میتواند دیگران را دوست بدارد؟
محبت واقعی یعنی بخشیدن بدون چشم داشت، یعنی روشنی بخشیدن بدون انتظار، درست مانند خورشید که نورش را بیمنت بر همهی موجودات میتاباند؛ اما بسیاری از ما درگیر عشقی هستیم که مشروط به خواستهها، وابستگیها و منافع شخصی است. این نوع عشق، وابستگی است، نه محبت حقیقی. وادی چهاردهم به ما نشان میدهد که اگر عشق را به درستی بشناسیم، دیگر آن را وسیلهای برای تصاحب و کنترل دیگران نمیدانیم؛ بلکه آن را چون چشمهای زلال جاری میکنیم.
در مسیر زندگی، گاه عشق و محبت را در چیزهای نادرست جستوجو میکنیم؛ در مادیات، در تأیید دیگران، در داشتن یا نداشتن اشخاص؛ اما وقتی یاد بگیریم که محبت واقعی از درون میجوشد، دیگر برای عشق ورزیدن نیازی به تملک یا تأیید نداریم و این همان عشقی است که انسان را از وابستگی، ترس و کینه آزاد میکند.
ایثار یکی از نشانههای عشق حقیقی است. کسی که عاشق واقعی باشد، گاه از خود میگذرد تا دیگری رشد کند؛ اما این از خودگذشتگی به معنای نادیدهگرفتن خویش نیست؛ بلکه به معنای ارتقای روحی و درونی است. در کنگره ۶۰، ما این را از راهنمایان و خدمتگزارانی میآموزیم که بدون توقع، وقت و انرژی خود را برای کمک به دیگران صرف میکنند. این نوع عشق، بهترین نمونهی محبت بیقید و شرط است.
در مسیر درمان و رهایی، عشق نقش اساسی دارد. کسی که به خودش محبت داشته باشد، دیگر به جسم و روح خود ظلم نمیکند. او میآموزد که مواد مخدر یا هرگونه رفتار مخرب، برخلاف عشق به خویشتن است.
در کنگره۶۰، ما یاد میگیریم که اگر عشق را در زندگی خود جاری کنیم، رهایی از بندها آسانتر میشود. این عشق، نیرویی است که به ما قدرت ادامه دادن و عبور از سختیها را میدهد. وادی چهاردهم به ما میآموزد که محبت واقعی، کلید آرامش درونی است. اگر این عشق را در زندگی خود بیابیم و آن را در رفتار، گفتار و اندیشهمان جاری کنیم، جهان پیرامون ما نیز سرشار از نور و آرامش خواهد شد. پس بیایید عشق را نه در وابستگی؛ بلکه در رهایی، نه در گرفتن؛ بلکه در بخشیدن، و نه در ترس؛ بلکه در ایمان و امید جستوجو کنیم.
نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون هشتم)
ویرایش: همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر آتنا رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بنیان مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
96