محبت انسان‌هارا به هم وصل می‌کند

تنها محبت است که انسان‌ها را به هم متصل می‌کند. انسان‌های فاقد محبت مثال ظرف‌های خالی هستند. براساس پروتکل درمان اعتیاد دانستیم که باید جسم؛ روان و جهان‌بینی خود را به تعادل برسانیم. بحث جهان‌بینی؛ وضعیت جسمی و روانی ماست و تفکر و تجربه یکی از ارکان مهم و زیربنای جهان‌بینی است. اگر انسان به شناخت و آگاهی لازم نرسد امکان آن‌که از صراط مستقیم خارج بشود هست؛ اما وقتی انسان در صراط مستقیم قرار بگیرد و شناخت و آگاهی خودش را محکم‌تر کند می‌تواند برای خودش؛ خانواده‌اش؛ جامعه‌اش؛ کاربرد بالاتری داشته باشد.

در رسیدن به شناخت و آگاهی و حرکت کردن در صراط مستقیم، به این مسئله پی خواهیم برد که راستی و درستی؛ بالاتر از هر دروغی است چون هیچ دروغی مستمر نخواهد بود. انسان‌ها را دوست بداریم بدون ذره‌ای بالاتر و پایین‌تر. انسان‌ها همه شبیه به هم هستند و تنها چیزی که در آن‌ها تفاوت دارد افکار و اندیشه‌های آن‌هاست. برای رسیدن به عشق باید پایه و اساس باشد. باید شناخت و آگاهی باشد. در این راه دیگر انسان پیر و مرشد نیست بلکه تنها یک عاشق است. عاشق به عشق ورزیدن به انسان‌ها و در این‌جاست که عاشق و معشوق در هم ادغام می‌شوند. عاشقی که با شناخت و آگاهی به این درجه از شناخت خداوند رسیده هم می‌تواند؛ معشوق قدرت قدرت مطلق باشد و مسلم است که دیگران هم این چنین انسانی را دوست دارند. چون انسان در این مرحله خودش را می‌بیند و می‌خواهد انسان‌های دیگر را هم مانند خودش؛ از گذرگاه‌های سخت عبور بدهد تا به صلح و آرامش و جایگاه اصلی‌شان برساند. می‌خواهد وارد نور بشوند؛ نشانه‌های قدرت مطلق را ببینند؛ و با علم و دانش و عقل و ایمانی که کسب کرده است؛ قسمتی از صور پنهان و آشکار خودش آشنا گردد.

این شناخت باعث می‌شود انسان بنابر علم زندگی پیامبران و بزرگان دین الهی آماده فرمان گردد و در مقابل قدرت مطلق کاملاً تسلیم باشد. ((در راه قلندری چه روشن چه سیاه بر کنگره عرش چه خورشید و چه ماه)) عشق در همه چیز جریان دارد. حالا به دلایل بهانه‌ها و مسائل مختلف. طبق مثلث سایه‌ها؛ جاذبه و حس تمام ذرات به یک‌دیگر متصل هستند و یک‌دیگر را دوست دارند و می‌توان نام دیگر این دوست داشتن را عشق نامید. عشق در انحصار هیچکس نیست چون تمام موجودات در حال زیستن با عشق و تمرین آن هستند. هرچه در آسمان‌ها و هستی و نیستی وجود دارد عشق است و هر کس فقط کافی‌ست دریچه قلب خود را بگشاید تا مهماندار امواج عشق گردد و طعم شیرین آن را بچشد. امواج عشق مانند نور خورشید می‌ماند که در حال تابیدن است و هر کس؛ بر مبنای ظرفیت خودش آن را دریافت می‌نماید. وادی چهاردهم به عنوان روز عشق و محبت نامگذاری شده که نشانه‌ی عشق به تمام هستی و تمام انسان‌هاست. باید سعی کنیم که مزه‌ی این عشق را بچشیم؛ بدانیم؛ حس کنیم؛ و فرا بگیریم که عشق آغاز و پایان مشخصی ندارد.عشق چیزی است که هیچ وقت تمام نمی‌شود.

نویسنده: همسفر فهیمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هشتم)
رابط خبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هشتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان تهران