کنگره بر پایه نظم و انضباط استوار است

یازدهمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی گلمکان؛ با استادی راهنما مسافر حسین، نگهبانی مسافر عباس و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره‌60» در تاریخ 23 اسفند 1403 ساعت 16 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، حسین هستم، یک مسافر. شادم و شاکر که یک‌بار دیگر فرصت خدمت نصیبم شد تا در این جایگاه حضورداشته باشم، در جمع دوستان خدمت کنم و آموزش بگیرم. قبل از اینکه وارد دستور جلسه بشوم، می‌خواهم تشکر ویژه‌ای داشته باشم از گروه و لژیونی که در آشپزخانه زحمت می‌کشند و افطاری آماده می‌کنند. واقعاً بدون کم‌وکاستی تلاش کردند. امیدوارم که برکت این خدمت‌ها به زندگی‌شان برگردد.

خب، امروز آخرین پنجشنبه سال ۱۴۰۳ است. ان‌شاءالله سال جدید، هر خواسته‌ای که دارند برایشان رقم بخورد و پیشاپیش سال نو را به همه عزیزان تبریک عرض می‌کنم.

در ماه مبارک رمضان اتفاق مهمی رخ داد و آن کشف روش درمان اعتیاد توسط آقای مهندس دژاکام بود. مهم‌ترین بخش این کشف، زمان بود. یعنی اگر امروز در کنگره‌60 نظم و انضباط رعایت می‌شود و شعبات پایدار مانده‌اند، همه این‌ها بر پایه یک اصل است: نظم و انضباط.

من همیشه به رهجوهایی که تازه‌وارد لژیون می‌شوند، اولین چیزی که تأکید می‌کنم، رعایت ساعت مصرف دارو است. شاید گران‌ترین ساعت دنیا را هم داشته باشی، اما اگر زمان را نشناسی، هیچ فایده‌ای ندارد. اگر کسی زمان را بشناسد، قطعاً امام زمان خودش را هم می‌شناسد و مطمئناً به حال خوش خواهد رسید.

قبل از ورودم به کنگره، شاید فکر می‌کردم که آدم منظمی هستم، اما تمام زندگی‌ام در بی‌نظمی می‌گذشت. زمان هیچ‌وقت برای من تعیین‌کننده نبود و تمام کارهایم را به فردا موکول می‌کردم؛ پس اولین چیزی که با ورود به کنگره یاد می‌گیریم، نظم است و این نظم هم فردی است و هم جمعی. چون اگر نظم جمعی آسیب ببیند، شروع به تخریب می‌کند.

من که ۱۲ سال است در کنگره هستم، هیچ‌وقت نشده که در قرارهای کنگره تأخیر داشته باشم یا غیبت غیرموجه کنم. این وظیفه من است که رأس ساعت در کنگره حضورداشته باشم. پس اگر در کنگره ساعت را بشناسیم و با نظامی که در هستی در جریان است همسو شویم، قطعاً به خواسته‌ای که داریم، خواهیم رسید.

درمان در کنگره‌60 کوچک‌ترین مسئله است، اما رسیدن به تعادل، فوق درمان است. تمام تلاش من در سفر دوم، رسیدن به تعادل است. اما این تعادل حاصل نمی‌شود، مگر اینکه نظم، را به‌درستی رعایت کنم. رعایت نظم باعث می‌شود که انضباط در من شکل بگیرد و این انضباط کم‌کم برای من احترام به همراه خواهد داشت.

همان‌طور که آقای مهندس می‌گویند، من طرف مقابلم را مجبور می‌کنم که به من احترام بگذارد، اما نه با زور، بلکه با احترام، وادی چهاردهم، عشق و محبت کاملاً گویای این موضوع است.

دستور جلسات کنگره ۶۰ با دقت بسیار در کنار هم چیده شده‌اند. اگر کسی نظم و انضباط داشته باشد، قطعاً عشق و محبت هم خواهد داشت. این عشق و محبت هم در جمع شکل می‌گیرد، چراکه همه ما در چرخه هستی به هم متصل هستیم و تلاش می‌کنیم که یک فرد به درمان برسد.

در سال ۹۳، در شعبه الهیه، آقای صداقت به یکی از مرزبان‌ها که در نشریات خدمت می‌کرد، گفتند: از عملکردت راضی هستی؟
او سرش را پایین انداخت و گفت: نه.

آقای صداقت گفتند: پس تو به تعادل نرسیده‌ای! یک مرزبان باید مردم‌دار باشد. یعنی زمانی که دوره خدمتی‌اش به پایان رسید، دیگران به عملکرد خوب او احترام بگذارند، نه به خاطر شالی که دور گردنش است.

این حرف همیشه در ذهن من ماند و از آن آموزش گرفتم که اگر به جایگاهی رسیدم، مردم‌داری را فراموش نکنم. از همه خدمت‌گزاران تقاضا دارم که اگر در جایگاهی هستند، نظم و انضباط را رعایت کنند تا به آن احترام واقعی برسند. ان‌شاءالله با رعایت این اصول، شعبه‌ای شکوفا داشته باشیم.

امیدوارم که در سال جدید، همگی در کنار یکدیگر خوب کارکنیم، بمانیم و رشد کنیم، همان‌طور که کنگره ۶۰ سال‌هاست که در حال پیشرفت است. این پیشرفت فقط و فقط از نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰ نشأت گرفته است؛ احترام به پیشکسوتان، به کسانی که بودند، ادامه دادند، خدمت کردند، تا ما هم از این حال خوش بهره ببریم.

امیدوارم شما هم در همین مسیر حرکت کنید و در سال جدید، هر آنچه برای خود می‌خواهید، برای دیگران نیز بخواهید.

از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید، سپاسگزارم.

گروه سایت نمایندگی گلمکان
مرزبان خبری: مسافر محمد
عکاس: مسافر وحید لژیون یکم
تایپ: مسافر رضا لژیون یکم
تنظیم برای وبلاگ: مسافر وحید لژیون یکم
ویراستاری: مسافر وحید لژیون یکم