محبت به لمس و سخن نیست

جلسه حضوری همسفران لژیون بیست‌‌وچهارم با استادی راهنما همسفر ملیحه با دستورجلسه سی‌دی "معرفت ۱۴۰۳" روز پنج‌شنبه ۹ اسفندماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

مطلبی که جناب مهندس در سی‌دی معرفت مطرح می‌کنند مربوط به سال ۷۲، یعنی سه سال قبل از شروع سفر ایشان بوده که با استاد خود صحبت می‌کنند، شاگرد می‌گوید: با وجود دلتنگی‌های بسیار هم‌چنان برای حل مشکلات کوشش می‌کنم، دقیقاً همه ما نیز چنین حسی را در مواجه با مسائل و مشکلات تجربه می‌کنیم، گاهی در حین مشکلات آنقدر دلتنگ و خسته می‌شویم که دیگر احساس توان و مبارزه نداریم؛ اما پس از مدتی دوباره شروع به حرکت می‌کنیم، در واقع یکی از سازوکارهای کنگره۶۰ همزادپنداری است به این مفهوم که مطالب مربوط به همه ما می‌باشند، اما استاد در پاسخ می‌گویند: دلتنگی نکنید، محبت به لمس و سخن نیست، محبت درسی است که آغاز و پایان مشخصی ندارد، کل مطلب سی‌دی معرفت در راستای پرداختن به همین موضوع می‌باشد، جناب مهندس می‌فرمایند: برای رسیدن به تکامل بایستی فاکتور محبت وجود داشته باشد، یعنی امکان ندارد فردی بدون وجود محبت در مسیر تکامل قرار گیرد چراکه پیش‌نیاز محبت وجود دانایی و معرفت و پیش‌زمینه دانایی تفکر، آموزش و تجربه درست می‌باشد و با وجود اين سه مؤلفه به صورت خودکار پندار و گفتار و کردار ما نيز درست می‌شوند در این هنگام تکامل با وجود محبت به معنای واقعی رخ داده و این زنجیره تا جایی که از آن انشعاب یافته‌ایم تکرار می‌شود، شاید این سوال پیش آید که چرا باید به تکامل برسیم؟ پاسخ این پرسش فقط رسیدن به آرامش و آسایش است، چگونه می‌توان انتظار داشت فردی که در خشم، کینه، انتقام، نفرت و حس‌های منفی غوطه‌ور است در آرامش باشد؟ بنابراین تکامل در جهت رسیدن به آرامش بوده که توسط آن به اهداف انسانی خود خواهیم رسید.

مشارکت اعضای لژیون:

مشارکت همسفر زینب:

آقای مهندس در سی‌دی معرفت‌۱۴۰۳ فرمودند: برای انجام تکامل درجهت مثبت حتماً بایستی محبت در قاعده مثلث باشد؛ یعنی امکان ندارد کسی در مرحله تکامل انسانی فاقد محبت باشد و با وجود آن تکامل کم‌کم صورت می‌گیرد، رفتار، کردار، نگاه‌ها، کلمات و حتی دریافت‌ها تغییر می‌کنند، محبت کردن به لمس وسخن نیست بلکه درسی است که انتها و آغاز مشخصی ندارد و تا زمانی‌که محبت نباشد، انسان به صراط‌مستقیم و آرامش نخواهد رسید و ما با در ک این مفهوم خواهیم دانست ما از روز الست بوده و تا پایان خلقت نیز خواهیم بود و این بودن می‌تواند هم در جهت آرامش و هم در جهت رنج و عذاب باشد و افکار تعیین کننده این موضوع می‌باشد، محبت به یک‌باره اتفاق نمی‌افتد برای محبت کردن بایستی دلیل آن را بدانیم و برای انجام این پارامتر تنها به ظاهر نمی‌توان اکتفا کرد، پایه محبت بر مبنای معرفت و دانایی است، هر موضوعی در این دنیا مانند: طول، عرض و ارتفاع و یا نور، صوت و حس سه مؤلفه دارد، دانایی نیز دارای سه مؤلفه آموزش، تفکر و تجربه است، در واقع دانایی به سواد نیست بلکه وابسته به این سه مؤلفه می‌باشد، آموزش، تفکر و تجربه نیز سه قسمت هستند، برای مثال آموزش صحیح، آموزش غلط و آموزش خنثی که دانایی باید در جهت صحیح باشد تا ما را به صراط‌مستقیم و نتیجه درست برساند. هنگامی‌که دانایی به مرحله خوبی رسید پندار، گفتار و کردار صحیح شده و ایجاد محبت می‌کند وما را به آرامش درون می‌رساند.

مشارکت همسفر مرجان:

در سی‌دی معرفت آقای مهندس در مورد محبت که پایه و اساس آن معرفت و دانایی است صحبت کردند و فرمودند: محبت از روز ازل بوده و هست و هیچ آغاز و پایانی ندارد و به دلایل خاص خود آنها را به یاد نمی‌آوریم، محبت همیشه بوده و ادامه خواهد داشت و هرگز از بین نمی‌رود زیرا طبیعت و خلقت به تمام چیزها نیاز دارد و نیروهای خود را از بین نمی‌برد، نمی‌توان گفت از فردا به همه محبت می‌کنیم زیرا باید ذره‌ذره در وجود ما پدیدار گردد و دلیل آن را نیز بدانیم، برای رسیدن به آرامش به محبت نیاز است و محبت به لمس و سخن نیست بلکه به درس و آموزش است، فرد با محبت باید آموزش صحیح، تفکر و تجربه لازم را داشته باشد، انسان با فراگرفتن آموزش صحیح زود به‌ هم نمی‌ریزد و یا اگر کسی به او ظلم یا بدی کند کینه به دل نمی‌گیرد، کینه در ابتدا خود فرد را به هم می‌ریزد، با رسیدن دانایی به مرحله خوب پندار نیز صحیح شده و به کسی لطمه‌ای وارد نخواهد شد، محبت به صورت عام و عشق به صورت خاص بوده و این دو زاییده هم هستند و از محبت عشق پدیدار می‌شود.

مشارکت همسفر فهیمه:

تکامل در جهت مثبت هنگامی رخ می‌دهد که پایه مثلث و قاعده آن حتماً محبت باشد، در صورتی‌که محبت واقعی باشد آنگاه کم‌کم تکامل ایجاد شده و رفتار و کردار نیز تغییر می‌کند، محبت به لمس وسخن نیست بلکه به درس و آموزش است، در صورت عدم محبت انسان به صراط‌مستقیم و آرامش نمی‌رسد، ما انسان‌ها از روز ازل تا پایان دوره حضور داریم، اما این حضور به دلایل خاص خود در ذهن و خاطر ما نیست، افکار و اندیشه ما تعیین کننده راهی است که ما را یا به سمت بدبختی‌ها و یا آرامش سوق دهد، محبت واقعی بر اساس معرفت و دانایی انسان است و بایستی با خواست و علاقه انسان انجام گیرد در غیر این‌ صورت اثری ندارد، محبت همیشه به‌ صورت عام و عشق به صورت خاص می‌باشد، فردی که محبت دارد همیشه در آرامش بوده و تمام درختان، حیوانات، گیاهان وسایه‌ها را دوست دارد، از محبت عشق پدیدار می‌گردد.

تایپ: اعضای لژیون بیست‌وچهارم
عکس: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر فریده رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون بیست‌وسوم)
نمایندگی همسفران سلمان‌‌فارسی