جلسه سوم از دوره دوازدهم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا شهرضا با استادی راهنما همسفر سمیه، نگهبانی همسفر بهاره و دبیری همسفر منیره با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره۶۰» روز دوشنبه ۲۰ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
بسیار خوشحالم و خداوند را شاکرم که توفیق داد امروز در جمع صمیمی شما باشم. فرارسیدن ماه رمضان را تبریک عرض میکنم، انشاءالله طاعات و عبادات تکتک شما قبول حق باشد. خیرمقدم میگویم خدمت خانم اعظم اسیستانت، خدا را شکر که این توفیق را دارم که مثل همیشه از ایشان آموزش بگیریم. تبریک عرض میکنم به عزیزانی که در آزمون راهنمایی گل کاشتند، اسامی این عزیزان را که دیدم، به راستی کسانی قبول شدند که در طول سال تلاش بسیار داشتند، در تمام آزمونها شرکت کردند و در نهایت شاهدیم که این عزیزان مزد زحماتشان را دریافت کردند.
دستور جلسه امروز نظم انضباط و احترام است، این دستور جلسه حاوی مضامین عمیقی برای تفکر، عمل کردن و تغییر یافتن است. تمام این دستور جلسات، سلسلهوار کنار همدیگر قرار میگیرند تا من رهجو را تکان دهد که از خواب غفلت بیدار شوم، کمک کند امروزم متفاوتتر باشد و بیشتر در مسیر تعالی حرکت کنم.
در مورد نظم و انضباط؛ زمانیکه مدرسه میرفتیم در تمام مقاطع تحصیلی این کلمات را زیاد شنیدهایم. در کتاب بینشاسلامی راهنمایی از برهان نظم و راههای متفاوت خداشناسی گفته شده بود، آن زمان میخواندیم، حفظ میکردیم و از کنار آن رد میشدیم؛ ولی وقتی عمیقاً به آن فکر کردم، دیدم خیلی این مسئله مهم است که خداوند هستی را بر مبنای نظم، آفریده و تمام ذرات کنار همدیگر با برنامه، حساب و کتاب است، تمام حرکت سلولها، مولکولها و اتمها بر مبنای حساب، کتاب و برنامه است. اگر هر کدام از اینها صفر درصد هم از مسیر خود خارج شوند، دنیا کنفیکون و جهان منفجر میشود، اگر حرکت زمین به دور خورشید، ذرهای کم و زیاد شود، تمامی ما انسانها با سرعت بسیار بالا به فضا پرتاب میشویم. تمام هستی با یک نظم دقیق در کنار همدیگر ساخته شده است. با استفاده از نظم میتوانیم زندگی راحتی داشته باشیم؛ در کلامالله بارها آمده و خداوند به این اشاره کرده است که هستی برمبنای نظم آفریده شده است. در سوره نوح، سوره ملک و سوره یاسین، آیات متعددی وجود دارد که اگر در جهان بگردید، اثری از بینظمی پیدا نمیکنید و هرگز چنین چیزی را نخواهید یافت.
در کنگره۶۰ ما از استاد امین و جناب آقای مهندس دژاکام آموزش گرفتهایم که باید طبیعت، هستی و جهان را الگوی خودمان قرار دهیم.
اگر بخواهیم حالمان خوب باشد و آرامش داشته باشیم باید از سیستم کائنات الگوبرداری کنیم و برمبنای نظم باشیم. نظم، یعنی یک سری فرمول و قانون که حساب و کتاب دارد. هیچ چیزی در دنیا و هستی بدون حساب و کتاب نیست. در دوران مدرسه نمره انضباط داشتیم که میتوانست از ۱۰ تا ۲۰ باشد، چه زمانی ۲۰ میگرفتیم؟ اگر از قوانین مدرسه پیروی و اطاعت میکردیم و پوشش، نوع رفتار، نوع نشستن، ادب، نوع کلام و تمام کارهای ما بر مبنای اصول و قوانین مدرسه بود؛ آنزمان نمره انضباط ما خوب بود.
کنگره۶۰، سیستمی است که اتفاق بزرگی در آن رخ میدهد، اتفاقی بزرگتر از آنچه در مدارس و بیمارستانها میافتد. در اینجا مردههای متحرک زنده میشوند، احیای نفوس اتفاق میافتد و همسفرها و مسافرها قرار است از تاریکیهای مطلق به سمت روشناییها بروند. آیا میشود چنین سیستمی وجود داشته باشد و نظم و انضباط در آن نباشد؟ آیا بدون نظم و انضباط به هدف خودش میرسد؟ زمانیکه رهجو میآید معترض یک بند از قانون میشود؛ مثلاً میگوید من نمیخواهم روسریام سفید باشد یا نمیخواهم فلان قانون را رعایت کنم؛ این فرد دارد نظم و انضباط شعبه را زیر سوال میبرد و قطعاً انسانی که پذیرای نظم و انضباط نیست، نمیتواند به حال خوش برسد. هرچیزی را از روی نشانهاش میشناسند، من اگر بخواهم بفهمم آدم بانظم و انضباطی هستم یا نه و از نظر درونی به خود امتیاز دهم، باید سری به حال خودم و زندگیام بزنم که خوب است یا بد؟ اگر همیشه دچار آشفتگی و عقبافتادگی کارهایم هستم و حالم بد است، بدانم که در اینجا مشکل دارم و امروز این دستورجلسه قرار است این گره را باز کند. من باید به کارهایم نظم دهم، سیدی بنویسم، برنامهریزی کنم که سرساعت مشخص به کنگره بیایم و سرساعت مشخص برگردم، اگر طبق برنامه پیش رفتیم، حالمان خوب است و هرجایی که از این قوانین عبور کردیم، حالمان بد میشود.
نتیجه نظم و انضباط میشود احترام؛ یعنی اینکه من انسان، چهارچوب دارم و برای چهارچوب دیگران نیز ارزش قائل هستم، وارد حریم شخصی دیگران نمیشوم، حرمت دیگران را حفظ میکنم و برای خودم و انسانیت ارزش قائل هستم؛ در نتیجه چون دوست ندارم کسی وارد حریم من شود، به خودم اجازه نمیدهم که وارد حریم دیگران شوم. در سیستم کنگره ارتباط و احترام بین رهجو و راهنما، مرزبانان، ایجنت و رهجوها، هملژیونیها و بین تمام اعضای کنگره وجود دارد و این احترام است که اعتبار میآورد و باعث میشود آن هدف نهایی که درمان است به ارمغان برسد.
نکته مهمی که من بر اثر تجربه به دست آوردم این بود که احترام بدون محبت فایده ندارد. احترام و محبت دو پایه و رکن اساسی زندگی است؛ چه در رابطه با همسر، فرزندان، محیط کار و کنگره، اگر احترام بر مبنای محبت و عشق باشد، نه بر مبنای ترس یا دیدهشدن، آن زمان است که من به حال خوش خواهم رسید.
دستور جلسه امروز برای من یک پیام دارد و باید با خود فکر کنم آیا من آنگونه که باید احترام هملژیونها، راهنما، مرزبانان و محیط مقدسی که در آن قرار گرفتهام را حفظ و تمام چهارچوبها را رعایت میکنم؟ آیا حواسم هست که پایم را از این حریم فراتر نگذارم؟ آیا حواسم هست که وقتی به من میگویند باید سرساعت حضور داشته باشی، این برای خودم هست؟ آیا حواسم هست، قانونی که برایم در کنگره میگویند، این پاداشی است برای خودم و دارند به من کمک میکنند، مثل یک بچه که تازه راه میافتد و دستش را میگیرند، این قانون هم حکم همان دست را دارد که در مسیر میخواهد من را به سمت روشنایی ببرد.
اگر هرکس پیام دستور جلسه را دریافت نکند ضرر کرده است و حتی وظیفه تکتک ماست که ارتباط این دستور جلسه با ماه مبارک رمضان را بتوانیم درک و هضم کنیم و رسالتمان را انجام دهیم.
ماه مبارک رمضان یک قانون است از طرف خداوند و انسان بینظمی که نتوانسته در طول سال، نظم را به زندگیاش ببخشد و حرمتها را حفظ کند، حرمت ماه خداوند را نیز نمیتواند حفظ کند، این هم یک نشانه است، کسیکه روزهداری کند؛ قطعاً میتواند حرمت ماه خدا را نگه دارد و به فرامین عمل کرده است. در کنگره۶۰ برای ما بستر خدمت را فراهم کردهاند و به ما افطاری میدهند، آیا من باید بیتفاوت از کنارش عبور کنم؟ آیا نباید این مفاهیم را به هم ارتباط دهیم؟ اگر من در طول سال تمرین کرده باشم به آن آگاهی، نظم و به حفظ حرمتها پایبند بوده باشم، الان هم میتوانم خیلی زیبا و مقتدرانه وظیفهام را در مقابل رسالتی که دارم انجام دهم.
.jpeg)
تایپ: همسفر آمنه و همسفر فهیمه رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
عکاس: همسفر ثنا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا
- تعداد بازدید از این مطلب :
345