ما در کنگره ۶۰ آموخته ایم بخشش یعنی قسمتی از انچه که از ان ما نیست

بخشش به معنی جدا کردن وبخش کردن است و مصادیق بسیاری را در خود جای میدهد.
ما در کنگره ۶۰ آموخته ایم که بخشش یعنی قسمتی از آنچه که از آن ما نیست وجدان کردن قطعه یا قسمتی از اموالی که در تصرف ما وجود دارد.
.
در حقیقت خلق و آفرینش انسانها اینگونه طراحی شده است که نیازهای انسانها به واسطه یکدیگر محقق خواهد شد، نه به دست موجود دیگر.
موضوع را با مثالی آشکار تر بیان میکنم،
خداوند غذای نوزاد شیرخوار را در سینه مادرش قرار می‌دهد، و یا مُحصلی که نیاز علمی خود را در پرتو معلم و مربی خود دریافت میکند و هزاران مثال از این قبیل را می توان برشمرد، این در صورتی است که پروردگار، خود میتواند از خزانه خود به نوزاد یا همان محصل روزی ببخشد. ومدل بخشش پروردگار اینگونه است که رزق دیگران را در مال ما قرار میدهد و ما می‌پنداریم که تمام اموالی که در اختیار ما قرار دارد مختص خودمان است و حاظر نیستیم حتی ذره ای آنچه به ما رسیده به سمت دیگری برود.
.
بخشیدن فقط به مثابه مال واموال نیست و در همه جهت ها کاربرد دارد.
.
این عمل خردمندانه زمانی در کمال زیبایی قرار میگیرد که انسان در اوج توانمندی و توانگری و قدرت از خواسته های معقول و مشروع خود میگذرد، مانند مظلومی که زمانی به او ستمی شده و اکنون توانمند ومستطیع شده و میتواند در صدد جبران مافات برآید، اما با قلبی پُر مهر می‌بخشد و به دنبال تقاص نیست همچون فولادی زنگ زده که به آب و آتش تن داده است و سوهان روزگار اضافات آن را تراشیده وصیغل داده و در نهایت همان تکه فولاد زنگار بسته تبدیل به صلاحی کار آمد خواهد شد که تیغه ی آن بخشش ودسته آن از محبت خواهد بود.
اگر در طول تاریخ به اشخاص بخشنده نظر کنم افرادی چون پوریای ولی، علی ابن ابی طالب و یا جهان پهلوان تختی نامدار را خواهیم یافت که با گذشتن از حق طبیعی خویش، نام خود را تا ابد بر پیشانی تاریخ حک نمودند و جاودانه شدند.
.
در انتها عرایضم را با این پیام از سردار به پایان میبرم: ما به دو جهت پا به عرصه حیات قدم می‌نهیم
۱-آموزش.    ۲-خدمت(بخشش)

به نگارش:مسافر محسن نگهبان لژیون سردار