باید حب هستی را داشته باشیم تا هستی نیز محب ما باشد

جلسه نهم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی کنگرۀ ۶۰ نمایندگی ارتش، با استادی دیده‌بان محترم مسافر علیرضا زرکش، نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر بیت الله، با دستور جلسه «نظم، انظباط و احترام در کنگره ۶۰» در روز شنبه ۱۸ اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
حال و هوای ماه رمضان در کنگره متفاوت است، گویی وقتی که وارد کنگره می شویم وارد سرزمین دیگری شده ایم، برای همین هر کسی که وارد کنگره می شود و سفر می کند دیگر قادر به ترک کنگره و این سرزمین نیست و اتفاقاتی که در کنگره در حال رخ دادن است، زیر سایه دانش و آگاهی می باشد، وقتی مطلع می شویم به این درک می رسیم که ماه رمضان یعنی چه، وقتی هم مجری می شویم باز قضیه متفاوت است چون انسان هایی که تجربه گر هستند، بسیار تا بسیار با انسان هایی که فقط علم دارند متفاوت هستند.
ما در کنگره تمام تلاشمان را می کنیم تا هم صاحب علم شویم هم صاحب عمل؛ علم و عمل خیلی از یکدیگر فاصله دارند و یک دره خیلی عمیقی میان این دو وجود دارد و کمترانسان هایی پیدا می شوند که علم و عمل را با یکدیگر و کنار هم داشته باشند، یک پل علم و عمل را به یکدیگر متصل می کند و صاحبین این پل کسانی هستند که ایمان دارند.
اگر می خواهیم ماه رمضان را درک کنیم و توان انجامش را داریم باید عدد صدمان را بگذاریم و در صور آشکار و پنهان آن را طی نماییم، هدفمان اتوفاژی و لاغری و غیره نباشد بلکه هدف اصلی ما خود ماه مبارک رمضان باشد.
در کنگره هر مطلبی گفته می شود، صورت آشکار و پنهان آن گفته می شود و چیزی را که در کنگره فرا می گیریم اصل پذیرش می باشد. به قول معروف هم دیوار حق است هم درب، بعضی ها دیوار هستند و بعضی دیگر درب، اگر دیوار باشیم، از دیوارمان بالا می آیند و اگر درب باشیم، درب باز است و می روند؛ در کنگره پذیرفتن یک اصل است و می پذیریم که همه حق دارند و می توانند نظرشان را به هر گونه ای که می خواهند بگویند. وقتی به جناب مهندس می گویند فلان شخص این کار را کرد در جواب می گویند شما اگر جای او بودید شاید به مراتب بدتر از او رفتار می کردید.
ماه مبارک رمضان در صور آشکار و پنهان، حرف از نظم و انضباط می زند و زمانی که من وارد کنگره می شوم مهم این است که از چه کسی الگو بگیرم و خودم را با چه کسی باید اندازه بگیرم؛ همانطور که ما در زندگی یک الگو و یک رب و مربی داریم در کنگره نیز مطلب به همین گونه می باشد و باید متوجه این باشیم که بزرگترین درختی که در حال زندگی زیر سایه اش هستیم، جناب حسین دژاکام می باشد که از او الگو می گیریم و نظم و انضباط را از مکتبش فرا می گیریم و خودمان را با ایشان اندازه می گیریم.
اگر ندانیم به کجا می خواهیم برویم هیچ وقت به مقصد نمی رسیم و همیشه باید مانند سفر اولمان با حساب و کتاب حرکت کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم. در سیستم هستی و کائنات با نمره نوزده و نیم کسی را قبول نمی کنند چون نظم و نظام برای هستی و برای فصل می باشد، تمام نیروها کمک می کنند، فصل زمستان با بهترین شرایط ممکن این فصل را پشت سر بگذارد، من نیز اگر می خواهم به نتیجه برسم باید الگویی داشته باشم.
یک رهجوی سفر اول با نمره صد سفر اولش را به اتمام می رساند و نمی تواند بگوید من سالی یک بار فقط مشروب می خورم یا حشیش مصرف می کنم، پس نمره من نود و نه می باشد، از نظر کنگره اگر این طور فکر کنی قبول نمی شوی چون رهاییت صفر است.

اگر ما می خواهیم صاحب چیزی شویم به تدریج یاد می گیریم، ما در بدنمان صاحب نیروگاه های انرژی هستیم و موظفیم که تزکیه و پالایش  را انجام دهیم و این کار فقط با نظم و انظباط قابل انجام شدن می باشد.
آقای مهندس در هیچ کاری دخالت نمی کنند و پشت سر هیچ کسی حرف نمی زنند و اصلا شوخی بی جا نمی کنند و اجازه نمی دهند کسی در جمع شوخی کند، بارها در جلسات دیده بانی این موضوع را مشاهده کردم چون ایشان الگو و آموزگار ما هستند و به ما یاد می دهند.
امیدوارم درک موقعیت کنیم و بدانیم کسی که نظم و انضباط ندارد و بی احترامی می کند و ساعت، مکان و زمان را نمی شناسد، قطعا هستی هم او را نخواهد شناخت.
ما باید حب هستی را داشته باشیم تا هستی نیز محب ما باشد، وقتی که حب و محب در کنار یکدیگر قرار می گیرند آن موقع محبت معنی پیدا می کند.

گزارش تصویری از مراسم افطاری:

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمد از لژیون دوازدهم