لحظه‌ای که پا به کنگره60 گذاشتم هنوز باری از تردید و خستگی را به دوش می‌کشیدم، مسیری سخت و راهی پر از تاریکی و ناامیدی را پشت سر گذاشته بودم؛ اما همین که وارد کنگره شدم، فضای متفاوتی دیدم، چهره‌هایی که با لبخند به استقبال می‌آیند و حرف‌هایی که می‌زدند نه از سر قضاوت؛ بلکه از جنس همدلی بود. در ابتدای راه هنوز باور نمی‌کردم که رهایی ممکن باشد، که من هم بتوانم دوباره، طعم زندگی را بچشم؛ اما کم‌کم با شنیدن صحبت‌های راهنما و با دیدن کسانی که از همان جایی که من بودم عبور کرده‌اند، دلم روشن شد و امیدی که خاموش شده بود آرام‌آرام زنده شد.
وقتی برای اولین بار به کنگره آمدم هنوز درخت وجودم خشکیده بود؛ اما باید می‌ماندم، آبیاری می‌کردم تا کم‌کم سبز شود. کنگره۶۰ همیشه به بازسازی و تولد دوباره اعتقاد داشته است و درختکاری هم یکی از زیباترین نمادهای این تولد دوباره است. هر درختی که کاشته می‌شود، مثل بذری است که در دل یک انسان رها‌شده از بند اعتیاد جوانه می‌زند. همانطور که درخت برای استحکامش به خاک، آب و نور نیاز دارد یک همسفر هم برای ادامه مسیر به آموزش، خدمت و عشق محتاج است. کاشت هر درخت، عهدی دوباره است، عهدی برای حفظ طبیعت، برای زندگی و برای اینکه پیام کنگره۶۰ را به همه برسانیم.
تنظیم و ارسال: همسفر حمیده نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
116