در وادی دوازدهم مسئله درختکاری مطرح می‌شود که مسافران و همسفرانی که مدت ۱ سال از رهایی یا سفر دوم آن‌ها می‌گذرد، باید هر سال در اسفندماه یک درخت بکارند. ما باید از درخت‌هایی که کاشته می‌شود نگهداری کنیم و کاشت آن‌ها تنها برای خودنمایی نباشد؛ باید آدرس درختی را که می‌کاریم بدانیم تا از آن مراقبت کنیم.
در کنگره اعضا وظیفه دارند که درخت خود را تا زمانی که‌زنده هستند ابیاری کنند و مراقبت نمایند.زیرا در کنگره به ما یاد میدهند که درختان نبض زمین هستند و مایه حیات انسان و حیوان و حتی بعضی از گیاهان، زیرا درختان با جذب گازهای سمی از جمله دی اکسید کربن و تولید اکسیژن که یکی از اساسی ترین نیازهای حیات انسان و حیوان است، باعث دوام حیات انسان و سلامت چرخه طبیعت می‌شوند.
کمبود درختان و تخریب و نابودی جنگل ها به ویژه در این عصر دود و زندگی ماشینی، موجب انقراض نسل انسان و حیوان خواهد شد. در سال جدید با همت بالا به یاری قدرت حق زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند. دستور جلسه درختکاری و کاشت درخت توسط مسافران حرکت بسیار زیبایی است که جناب مهندس آن را به دستور جلسات کنگره اضافه کرده‌اند.
مسافری که به رهایی رسیده و در سفر دوم قرار دارد می‌تواند هر ساله یک درخت بکارد و به آن درخت رسیدگی کند؛ چون کار کنگره احیای انسان‌ها و زندگی دوباره بخشیدن به بیماران اعتیاد است. درختان با جذب آلودگی‌های ناشی از گازهای نیتروژن، آمونیاک، دی‌اکسیدگوگرد و ازون و به دام انداختن آن‌ها روی برگ‌هایشان نقش بسزایی در کاهش آلودگی دارند.
درختان اکسیژن تولید می‌کنند و باعث خنکی هوا در مناطق شهری می‌شوند، سایه درختان در خانه‌ها و خیابان‌های شهرمان به عنوان پناهگاه و استراحتگاهی مناسب برای کودکان و خانواده‌ها در روزهای داغ تابستان مورد استفاده همگان است. درختان منابع آبی را حفظ و فرسایش خاک را کاهش میدهند.
روز درختکاری بهانه‌ای است برای اینکه ما به محیط زیست احترام گذاشته و آن را احیاء نماییم، یا حداقل از آن با دقت و دلسوزی بیشتری نگهداری کنیم.
نویسنده:همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون یکم)
ارسال:همسفر یلدا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
797