سهم من در بهبودی حال زمین

چهارمین جلسه از دوره پنجم جلسات آموزشی‌ لژیون سردار نمایندگی ارتش با استادی همسفر نسرین، نگهبانی همسفر زهرا، دبیری همسفر شیرین با دستور جلسه «درختکاری» در روز سه‌شنبه مورخ ۱۵ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۴:۴۵ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
ماه مبارک رمضان را به شما عزیزان تبریک می‌گویم؛ انشاءالله که بتوانیم آن برداشت معنوی هر چه بیشتر از این ماه مبارک را  دریافت کنیم. از خانم زهرا نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که امروز این مسئولیت را به من دادند. امروز درباره دستور جلسه درختکاری خیلی مطالب یاداشت کرده بودم که برای شما بگویم ولی فکر می‌کنم اگر دلی بگویم خیلی بهتر است.
مهم‌ترین کاری که ما می‌توانیم در رابطه با محیط زیست و طبیعت انجام بدهیم درختکاری و کاشت درخت است. انسان با صدماتی که به زمین و جنگل زده باعث شده آن هاله‌ای که در انسان‌ها و در زمین هم وجود دارد از بین برود. به نظر من تنها راهی که حال زمین ما خوب شود این است که ما درخت بکاریم و می‌دانید که درخت دی‌اکسید کربن را می‌گیرد و بعد به طبیعت اکسیژن می‌دهد. این تنها موجودی است که این کار را می‌کند؛ یعنی از نظری زندگی خود را مدیون درخت‌ها هستیم و با این کار با زمین تجدید عهد می‌کنیم. وقتی که درخت می‌کاریم، وقتی که نهال می‌کاریم و آن را به ثمر می‌رسانیم، یک تجدید خاطر می‌کنیم به زمین و این پیوندی که بین ما و زمین وجود دارد خیلی محکم‌تر می‌شود.
در جهان خیلی کشور‌ها هستند که این هفته را جشن می‌گیرند و خیلی با شکوه برگزار می‌کنند. به همین خاطر است که مردمان خود را تشویق می‌کنند تا بدانند که سهمی در بهتر شدن و بهبودی حال زمین و طبیعت دارند.
راستش را بخواهید من دو روز است که در حال تحقیق هستم که بتوانم یک مطلب جدید برای صحبت کردن راجب درختکاری  داشته باشم. متوجه موضوعی شدم که البته حالم کمی خراب هم شد و آن این بود که در این پنج سال اخیر حدودأ ده میلیون هکتار جنگل از بین رفته است و ده میلیون هکتار برابر است با پنج میلیارد درخت در سال و در پنج سال می‌شود بیست و پنج میلیارد درخت در پنج سال. این وحشتناک است! یعنی ما انسان‌ها به نوعی داریم خودکشی و خودزنی می‌کنیم.
خداراشکر و خوشبختانه بینش زیبای آقای مهندس، این طرز فکر زیبا را در کنگره۶۰ و آموزش درختکاری را به وجود آورده است که از سال ۱۳۹۱ آقای مهندس عنوان کردند که هر مسافری که به رهایی می‌رسد باید حتماً درخت بکارد و مراقب آن باشد و آن را به ثمر برساند؛ این خود یک قدم بسیار با ارزش است. سه سال است که همسفران هم در درختکاری شرکت می‌کنند که کار بسیار ارزنده‌ای است. یک سفر دومی که یک درخت می‌کارد، هم نشان‌دهنده رهایی او است و هم یک نوع شکرگزاری و سپاسگزاری است.
مسئله دیگر این است مناطقی مثل آمازون و آفریقا و اندونزی طی این پنج سال اخیر بیش‌ترین صدمه را دیده‌اند و درختان و جنگل‌های زیادی را از دست داده‌اند. آقای مهندس به قدری به مسئله درختکاری اهمیت داده‌اند که حتی کنگره۶۰ را به درخت تشبیه کرده‌اند که ریشه‌ آن بنیان‌کنگره۶۰، ساقه‌ آن دیده‌بانان کنگره۶۰، شاخه‌های اصلی و شاخه‌های فرعی راهنما و خدمتگزاران آن و شکوفه‌های آن تازه واردین‌ هستند.
خداراشکر که ما آموزشی را می‌گیریم و این درخت آگاهی در وجود همه‌ ما در حال رشد است. این احساس خوبی که به طبیعت و محیط زندگی خودمان داریم و آن احساس مسئولیتی که داریم این‌ها همه نشانه‌ آن است که ما در محیطی آموزش می‌گیریم که همه احیاء شده‌اند، همه پرورش و رشد کرده‌اند. به نظر من ما باید سپاسگزار باشیم از جایگاه خود و از خدای مهربان که این بستر را برای ما مهیا کرده است.

تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر آتنا (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش