گذرگاه زندگی مانند مثلث سیاه است

انسان موجودی ساده‌لوح است و با تمام ویژگی‌ها و خصوصیاتی که دارد، می‌تواند با یک کلمه یا حرف، نفرت، کینه و صلح ایجاد کند. در مدیریت، دو نوع شرایط داریم:
۱_مدیریت بر سیستم متعادل و پایدار.
۲_مدیریت بر سیستم آشفته و ناپایدار که در زندگی به عنوان مدیریت بحران شناخته می‌شود.

افراد در کنگره ۶۰ در سفر اول، در شرایط نامتعادل و نابسامان قرار دارند. فردی که وارد کنگره ۶۰ می‌شود، از لحاظ روحی، روانی و سلامتی در وضعیت آشفته و بحرانی است. تمام آموزش‌های کنگره ۶۰ برای این است که فرد از سیستم بحران خارج شود. هرچند خود فرد نیز در رسیدن به تعادل و شخصیت پایدار نقش مهمی دارد.

به عنوان مثالی که استاد فرمودند: انسان مانند پرنده‌ای است که بر کشتی سوار است؛ پرنده نماد روح انسان و کشتی نماد جسم اوست. وقتی پرنده بر کشتی سوار است، دنیا را از روزنه کشتی می‌بیند. گاهی در حال حرکت و سازندگی و گاهی هم راکد است. وقتی انسان در بحران اعتیاد گرفتار می‌شود، این خود انسان است که باید جایگاهش را تغییر دهد.

گاهی میان امواج گرفتار می‌شود و در آن زمان باید به نیروهای درون خود رجوع کند و از آن‌ها قوت بگیرد. حال چگونه باید این کار را انجام دهد؟ با استفاده از تفکر، تصور و دیدگاه مثبت به خود بگوید: من قدرت‌های زیادی در درون خود دارم و تمام قوت و قدرت خویش را به کار گیرد تا حریف اعتیاد شود. باید به خود بگوید: من اعتیاد را زمین می‌زنم و از بحران خارج می‌شوم، در این صورت پیروز خواهد شد.

اولین حرکت این است که لنگر را بکشیم؛ زیرا اگر کشتی در یک جا ساکن بماند، طوفان آن را از بین خواهد برد. پس باید در جهت ساختن حرکت کند. انسان زمانی به مرحله پختگی و آگاهی می‌رسد که حرکت کند و صدای پای استاد را بشنود. خداوند استاد را سر راه او قرار می‌دهد و امدادهای الهی آغاز می‌گردد. در آن زمان، حرکت‌های تازه‌ای برای جان‌بخشی و پیشرفت حیات به وجود می‌آید.

آن چیزی که ما را متحول می‌کند، درون، حرف، کلام مثبت و نگاه مثبت است. ما می‌توانیم با نگاه مثبت و عدم نفرت و کینه از افراد، در لحظه حال زندگی کنیم و نشانه قدرت درون خود را نشان دهیم. آن چیزی که توسط خداوند حق تعالی در وجود آدم نهاده شده، باید مورد استفاده قرار گیرد تا معلمی باشیم برای آیندگان.

گذرگاه زندگی مانند مثلث سیاهی است که می‌توانیم از تمام این کشاکش عبور کنیم. برای ما غیر ممکن بود از اعتیاد خارج شویم، اما این مثلث را کشیدیم و از آن عبور کردیم. می‌دانیم هرچه بر سر ما آمده است، تقصیر خودمان است و خودمان در آن نقش کلیدی داشتیم. خداوند ما انسان‌ها را خلق کرده است تا به تفکر و اندیشه برسیم و به عنوان موجودی در هستی حرکت کنیم و مسائل خود را حل کنیم. خداوند در خلق انسان آن‌قدر بی‌نقص عمل کرده است که هرچه خداوند گفته، به انجام می‌رسد. ما ذره‌ای از وجود باری تعالی هستیم و به همان اندازه تفکر و عمل می‌کنیم تا خود و خداوند از ما راضی باشد.

منبع: سی‌دی لنگر کشتی را بکشید(مهندس حسين دژاکام)
رابط‌خبری: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
عکس: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
ویرایش و ارسال: همسفرلیلا دبیر سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم