تخریب محیط زیست

جلسه دوازدهم از دوره دهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی چرمهین ویژه مسافران با استادی مسافر غفار، نگهبانی مسافر حمیدرضا و دبیری ناصر با دستور جلسه " هفته درختکاری" سه‌شنبه 14 اسفند 1403 ساعت 16 آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان غفار هستم یک مسافر، دستور جلسه در مورد درختکاری است. در گذشته، من بیشتر به تخریب محیط زیست مشغول بودم، اگرچه هر سال حداقل ده درخت می‌کاشتم. تخریب من به این صورت بود که چوب‌های خشک را در شومینه می‌سوزاندم. اما برای اینکه دیرتر بسوزند، چند تکه چوب تر نیز از درختان می‌بریدم و داخل شومینه می‌گذاشتم. پدرم مقداری زمین به من داد و من با تلاش فراوان دو باغ احداث کردم و انواع درختان میوه را در آن به ثمر رساندم. متاسفانه، هر دو باغ را از دست دادم، اما اکنون در حال احداث باغ دیگری برای خودم هستم. می‌دانیم که به ثمر نشستن درختان یک باغ حدود هفت تا هشت سال طول می‌کشد. ضرب‌المثلی هست که می‌گوید: «دیگران کاشتند ما خوردیم، ما می‌کاریم تا دیگران بخورند.» البته، برخی می‌گویند کاشتن درخت ممکن است به عمر ما قد ندهد، اما من کاملاً با این نظر مخالفم. به نظر من، ما انسان‌ها زمانی که می‌خواهیم نقش خدا را بازی کنیم، نظم جهان را به هم می‌زنیم. خداوند همیشه همه چیز را به یک نفر نمی‌دهد و همواره نقصی را برای انسان باقی می‌گذارد، متاسفانه، ۹۰ درصد از انسان‌ها می‌خواهند خدایی کنند. اگر به یک باغ میوه، مثلاً گردو، برویم و دو درخت خشک در باغ باشد، سریعاً آن‌ها را می‌بریم. این کار اشتباه است و باعث می‌شود هر چه آفت از آن‌ها باقی مانده، وارد درختان سبز شود و همه را خشک کند. من این را تجربه کرده‌ام. نباید آن درختان خشک را برید، زیرا تمام آفت‌ها جذب آن‌ها می‌شوند و بقیه درختان مصون می‌مانند. در هر جایی نمی‌توان درخت کاشت. باید زمینی از خود داشته باشیم که نزدیک آب و دارای شرایط مناسب باشد. درخت به خیلی چیزها نیاز دارد: آب، نور، کود، خاک مناسب، اکسیژن و سایر چیزهایی که در طبیعت وجود دارد. اما علاوه بر این‌ها، نیاز به رسیدگی انسان هم دارد. باید به موقع کندوکاو، آبیاری و هرس شود و خوب و به موقع به درخت رسیدگی شود تا به بار بنشیند و ثمر دهد.

عکس : مسافر رضا 

تایپ : مسافر رضا لژیون پنجم

ارسال سال : مسافر ابراهیم