سیزدهمین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی الیگودرز، به استادی مسافر مصطفی، نگهبانی موقت مسافر رستم و دبیری موقت مسافر سجاد با دستور جلسه «درختکاری» در روز سه‌شنبه ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم که امروز هم توانستم در این جایگاه قرار بگیرم، از ایجنت شعبه آقای وحید تشکر می‌کنم که شرایط خدمتگزاری را برای من فراهم کردند تا خدمت کنم و از شما دوستان آموزش بگیرم. دستور جلسه امروز «درختکاری» است.
ما به فصل بهار نزدیک می‌شویم و طبیعت در حال احیا شدن مجدد است و درختان دوباره زنده می‌شوند و اگر من بخواهم درباره درخت صحبت کنم در ۵ دقیقه صحبت کردن، چیزی نمی‌توانم بگویم، فقط به همین نکته اشاره می‌کنم که هستی ما از وجود درختان و جنگل‌ها است. اگر امروز من و شما این‌جا نفس می‌کشیم و زندگی می‌کنیم به واسطه اکسیژنی است که درختان تولید میکنند. و اولین ماده حیاتی که در جو زمین وجود دارد همین اکسیژنی است که ما از آن استفاده می‌کنیم. به واسطه دی اکسید‌کربنی که درختان می‌گیرند و اکسیژنی که پس می‌دهند ما امروز می‌توانیم زندگی کنیم و زنده هستیم.
حالا هدف آقای مهندس حسین دژاکام از اینکه دستور جلسه درختکاری را در این ۵۲ دستور جلسه گنجانده است چیست؟ جناب آقای مهندس حسین دژاکام می‌خواهد ما را از آن گذشته‌ای که سراسر تخریب به اجتماع و طبیعت بوده است آگاه نماید و می‌خواهد و مرا با مسائل جامعه آشنا کند تا من بتوانم قطره‌ای از آن همه صدماتی که به طبیعت و جامعه وارد کرده‌ام جبران کنم. وقتی کسی درختی می‌کارد تنها کاشتن درخت نیست نگهداری از درخت مسئله مهمی است که ما نباید از آن غافل شویم.
چهارشنبه هفته گذشته، استاد امین در جلسه جهان‌بینی چهارشنبه فرمودند: آقای مهندس افقی، جلوتر از زمان را می‌بینند
کشور ما در منطقه خیلی خشکی از دنیا واقع شده است ما می‌دانیم که بحران‌های خشکسالی پی‌در‌پی که چندین دهه است تمام دنیا و به خصوص کشور ما درگیر آن شده است باعث شده است که پوشش گیاهی و پوشش جنگلی و تنوع‌زیستی و جانوری از آن خیلی صدمه ببیند.
طرح جدیدی که استاد امین پیشنهاد داده‌اند بیابان‌زدایی در برابر بیابان‌زایی است. چون با این وضعیت خشکسالی ما می‌بینیم که چند میلیون هکتار به کویرها و بیابان‌های ما اضافه می‌شود و خیلی جالب است که استاد امین دژاکام، طرح بیابان‌زدایی را در مناطق بیابانی و خشک مانند بخش‌هایی از اصفهان ارائه داده‌اند. به نظر من با کشت گیاهان خاص و سازگار با آن منطقه یک قدم جلوتر از سازمان محیط زیست و جنگل‌بانی هستند. حتی جلوتر از سازمان جنگل‌ها و مراتع شاید آنها در حرف و روی کاغذ خیلی برنامه‌ها داشته باشند اما هیچ کدام را تا به حال عملیاتی نکرده‌اند.
من از زمان مصرف خودم که بگویم خسارت‌های جبران ناپذیری به درختان و طبیعت وارد کرده بودم، اما با آموزش‌های کنگره یاد گرفته‌ام که هر سال باید یک درخت بکارم و از آن درخت نیز مواظبت کنم. حالا شما تصور کنید ۱۰۰ هزار نفر از اعضای کنگره ۶۰ با خانواده‌هایشان هر نفر اگر یک درخت هم بکارد چه رقم قابل توجهی می‌شود. امروزه با کاشت دانه درختان جنگلی از رشد بیابان‌زایی در کشور جلوگیری میکنند. من هنگامی که در اینترنت جستجو می‌کردم به شخصی برخوردم. ایشان مهندس کشاورزی هستند و نهضتی راه‌اندازی کرده‌اند به نام نهضت بلوط کاری و چقدر جالب که ایشان جنگل‌های بلوط را دوباره احیا می‌کند. ما باید محیط زیست خود را حفظ کنیم و خسارت کمتری به محیط زیست وارد نماییم و به واسطه خسارت‌هایی که در گذشته وارد کرده‌ایم هر کدام از ما باید حداقل یک درخت بکاریم، تا خودمان، خانواده‌‌مان و کسانی که از آن‌جا عبور میکنند از سایه و میوه آن درخت استفاده کنند.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما تشکر می‌کنم.
تایپ: مسافر گودرز
ویرایش: مسافر بهمن
عکس: مسافر مصطفی
تنظیم و ارائه: مسافر احمد
مسافران نمایندگی الیگودرز
- تعداد بازدید از این مطلب :
135