مهندس حسین‌دژاکام در وادی دوازدهم در مورد اهمیت درخت‌کاری صحبت کرده‌اند؛ که باید همیشه طبیعت را الگوی خویش قرار داده و این جمله را مدنظر قرار دهیم که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما نیز بکاریم تا دیگران بخورند. در کنگره60 علاوه بر احیای انسان یک روز هم به عنوان روز درخت‌کاری برای احیای طبیعت در نظر گرفته می‌شود روزی که فردِ نجات‌یافته از دام اعتیاد برای جبران خسارتی که به طبیعت زده و هم‌چنین قدردانی از طبیعت، درختانی را می‌کارد و ملزم به نگه‌داری از آن‌ها است.
نکته بعدی بحث زمان است؛ در واقع وادی دوازدهم روی پارامتر زمان بحث می‌کند. بحث درخت‌کاری برای کسانی که مشکلات آن‌ها زیاد و دشوار است و دیر به خواسته‌هایشان می‌رسند بسیار کمک‌کننده است. اگر بذری را در زمین کاشتی باید زمان زیادی صرف شود تا یک نهال تبدیل به یک درخت تنومند شود، همان‌قدر هم زمان می‌برد که خواسته‌های ما به بار بنشیند. اگر کسی بی‌صبر است و احساس می‌کند که نیاز دارد صبور شود؛ حتما یک نهال بکارد. وادی دوازدهم می‌گوید؛ در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود و مهندس حسین‌دژاکام هر سال دستورجلسه درخت‌کاری را در اسفندماه که زمان درخت‌کاری است و روز پانزدهم اسفندماه در تقویم ملی روز درخت‌کاری اعلام کرده‌اند و به نوعی قسمت عملی این وادی درخت‌کاری است که در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.
ما برای این‌که در زمین زندگی کنیم و بتوانیم به حیات، آموزش و تکامل خود ادامه دهیم به طبیعت و بسیاری از مسائل که در زمین موجود است وابسته هستیم. از موضوعاتی که امروزه خلا آن در دنیا بسیار به چشم می‌آید؛ ارتباط انسان با طبیعت است. در گذشته به دلیل ویلایی بودن منازل و جمعیت کمتر، افراد در حیاط و یا در خانه خود درخت، گل و گیاهان مختلف می‌کاشتند و این امر باعث ارتباط بیش‌تر بین انسان‌ها با طبیعت بود که متأسفانه در زندگی امروزی و با آپارتمانی شدن خانه‌ها، این فرصت از بین رفته و به تعدادی ارگان خاص سپرده شده است. اگر ما مسائل را درک کرده و آن‌ها را بفهمیم، قطعاً به خود و دیگران آسیب نمی‌زنیم. به دلیل نبود این درک، ما از طبیعت استفاده می‌کنیم و در عوض آن را با رها کردن زباله‌های خود و شکستن درختان تخریب می‌کنیم؛ ولی چرا درخت‌کاری این‌قدر مهم است؟
مهندس حسین‌دژاکام فرموده‌اند:«نبض طبیعت برای انسان‌ها درختان هستند و هر جایی که درخت هست، همان‌جا زندگی هم هست». چیزی که باید رعایت کنیم این است که درخت را باید جدا از این‌که می‌کاریم باید آبیاری هم کنیم. در اصل درخت‌کاری همان‌طور که در این وادی گفته شده که کسانی که یک سال از رهایی و سفر و پالایش آن‌ها گذشته است باید حرکت کنند و سالی یک درخت بکارند و درخت کاشتن به این نیست که فقط درخت را بکارند و مواظبت نکنند؛ باید روز کاشت درخت یادداشت شود و مراقبت‌های لازم انجام گیرد؛ حتی سال‌های بعد مراقبت را باید ادامه دهند. در این وادی می‌گوید اگر درخت خشکید باید سال بعد دو درخت بکارید نه این‌که دیگر مهم نباشد. درخت به غیر از چوب، سایه و میوه‌اش، زیبایی آن‌ها برای کره زمین و حیات انسان‌ها خیلی مهم است و در آخر وادی هم به این نکته اشاره می‌کند که در زمین زندگی کنید و بگذارید دیگران هم زندگی کنند.
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ارسال: همسفر عفیفه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی‌بروجن
- تعداد بازدید از این مطلب :
130