طبیعت، شگفتی خلقت

نهمین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ارتش با استادی راهنما همسفر زهره، نگهبانی همسفر نگار، دبیری همسفر فلورا با دستور جلسه «درختکاری» روز سه‌شنبه ۱۴ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
از خداوند سپاس‌گزارم که بار دیگر این فرصت به من داده شد که در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم. اولین جلسه در روز ماه مبارک رمضان مصادف شده به لژیون بنده که خدمتگزار این هفته هستیم و این را به فال نیک می‌گیرم؛ طاعات همه‌ی عزیزان قبول باشد.
دستور جلسه این هفته درختکاری است. اجرای این دستور جلسه در وادی دوازدهم آمده است که عنوان وادی دوازدهم این است؛ در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. اوایل که به کنگره۶۰ آمده بودم درک این جمله و این وادی برایم سخت بود، اما بعد از گذشت زمان آموزش گرفتم و متوجه شدم در این وادی در مورد زمان و زمین خاکی، پیمان الست، بستن پیمان و وارد شدن به زمین و کارهایی که قرار است انسان در زمین انجام دهد صحبت می‌شود. ساکنین می‌دانند که انسان در زمین فساد و  تباهی به راه می‌اندازد ولی به انسان فرصت داده شده که علی‌رقم کارهایی که قرار است انجام دهد به این‌جا بیاید، آزموده شود و برگشت داده شود.
مهم‌ترین ویژگی که در جهان خاکی است پدیده زمان و معجزه زمان است که در این وادی در مورد آن صحبت می‌شود. مثال بارز آن گندم است که بعد از هشت ماه اگر  انتظار رویش گندم را داشته باشیم باید به آن زمان بدهیم که این اتفاق بیافتد. آقای مهندس هم از طبیعت الگو گرفتند و حتی روش DST هم از طبیعت الگو گرفته شده است. یک قسمت از وادی برایم جالب بود که نگهبان از استاد سوال می‌کند؛ مهم‌ترین توصیه‌ای که برای من دارید و در زندگی زمینی برایم لازم است چه هست؟ استاد می‌گوید به زمین بروید و زندگی کنید و اجازه بدهید دیگران هم زندگی کنند. در زمین آلودگی ایجاد نکنید، درختان را دوست داشته باشید، آب را گل‌آلود نکنید و… خیلی جالب است این مبحث و دور از تصور نیست چون زمین مهد ما جای پرورش ما انسان‌ها است. ما آمده‌ایم که در زمین پرورش پیدا کنیم پس چطور ممکن است ما به زمین، به جایی که ما در آن زندگی می‌کنیم احترام نگذاریم و بخواهیم آن را آلوده کنیم؟ هر چند فکر می‌کنم که زمین هر از گاهی ‌پاکسازی می‌کند و خودش را از آلودگی‌ها پاک می‌کند ولی این حق به گردن همه‌ی ما هم هست. در جایی که در آن زندگی می‌کنیم و قرار است در آن پرورش پیدا کنیم، باید به آن احترام بگذاریم.
همه‌ دستور جلسات کنگره‌۶۰ یک حکمت و یک تدبیر در آن است. این دستور جلسه برای همه‌ ما یک عاقبت به خیری دارد. وقتی به این دستور جلسه می‌پردازیم در واقع ما داریم جبران خسارت می‌کنیم و با این درختکاری ممکن است ما جبران خسارت از انسان‌های دیگر این کره‌ خاکی داشته باشیم. همه‌ ما می‌دانیم درختان منبع تولید اکسیژن هستند و آب و هوا را تطهیر می‌کنند. جالب است بدانیم سایه‌‌ درختان باعث می‌شود آب رودخانه‌ها و برکه‌ها کمتر تبخیر شوند و این موضوع کمک می‌کند که زمین سالم‌تر بماند. آقای مهندس گفتند انسان زمانی می‌تواند زمین را دوست داشته باشد که در جهت آن آگاهی داشته باشد و در کنگره۶۰ این آگاهی داده شد. ما یاد می‌گیریم که وقتی زمین، طبیعت و درخت به من خدمت می‌کند حداقل می‌توانم لطمه نزنم. برای من دردناک است که انسان‌ها در طبیعت زباله‌ها را رها می‌کنند و جالب است  بدانیم که یک پلاستیک هشتصد سال طول می‌کشد که در خاک تجزیه شود و این‌ها لطمه‌هایی هست که بشر به جایی که قرار است ما در آن پرورش پیدا کنیم می‌زند. انشاءالله همه‌ی در مسیر آگاهی و نور که هستیم باقی بمانیم.

مرزبانان کشیک: همسفر لیلا و مسافر قاسم
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر آتنا (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش