قبل از هر چیز باید هدف مشخص داشته باشیم

منبع: نمایندگی جواد
سه شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳

تعداد بازدید از این مطلب : ۴۸۷

جلسه هفتم از دوره چهاردهم کارگاه ‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جواد گلپایگان، با استادی مسافر حسن، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حمید رضابا دستور جلسه (درختکاری) در روز سه شنبه ۷بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسن هستم، یک مسافر

از استاد عزیزم متشکرم که به من اجازه خدمت در این جایگاه را داد.

دستور جلسه این هفته درختکاری است.

این دستور جلسه بسیار مهم است تا جایی که در انتهای وادی دوازدهم به آن اشاره شده است.

پیام وادی دوازدهم در آخر امر اول اجرا می‌شود است.

وادی دوازدهم به ما می‌گوید: اگر می‌خواهیم هر کاری انجام دهیم باید قبل از آن هدف مشخصی داشته باشیم، حتی اگر می‌خواهیم در یک زمین بذری بکاریم باید از قبل آن بستر مناسب را فراهم کنیم.

با درختکاری ما یاد می‌گیریم که هنگامی که یک بذری را کاشتیم باید از آن مراقبت کنیم تا به نتیجه برسد، به طور مثال اگر گندم می‌کاریم ۸ ماه باید به آن زمان بدهیم تا محصول ثمر بدهد؛ در نتیجه در مقوله درختکاری ما پروسه زمان را در نظر میگیریم.

ابتدا در کنگره ۶۰ ما یک بذر هستیم، اما هنگامی که سفر می‌کنیم و به درمان می‌رسیم در ادامه تبدیل به یک درخت تنومند می‌شویم.

هنگامی که وارد کنگره ۶۰ شدم یک مصرف کننده بودم ،اما وقتی با راهنمای خود آشنا شدم و آموزش‌های کنگره ۶۰ را دریافت کردم در طول زمان کم کم به درمان رسیدم.

ما در کنگره ۶۰ یاد می‌گیریم که با کاشت یک درخت زمین را احیا می‌کنیم؛ البته در نظر داشته باشیم ابتدا باید خود را احیا کنیم تا بتوانیم به دیگران نیز کمک کنیم.

در کتاب وادی‌ها عنوان می‌کند که ما در زمان گذشته به خود، خانواده و جامعه آسیب زدیم، اما باید این خسارت‌ها را جبران کنیم. ما با کاشت یک درخت می‌خواهیم خسارتی که در زمان گذشته به طبیعت وارد کرده‌ایم را جبران کنیم ،به طور مثال فیتیله سیگار خود را روی زمین می‌گذاشتیم یا به درختان آسیب می‌زدیم، اما با کاشتن یک درخت یاد می‌گیریم که چگونه از طبیعت محافظت کنیم.

پارامتر زمان در کنگره ۶۰ حائز اهمیت است؛ زیرا ما برای سفر کردن به مدت زمان ۱۰ الی ۱۲ ماه برای رسیدن به تعادل نیازمندیم.

امیدوارم کاشتن درخت یکی از هدف‌های مهم زندگی همه ما باشد.

دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم دیگران بخورند.