همسفر مریم:
درخت نماد قدرت مطلق الله است وقتی با دقت به درخت نگاه میکنیم گویی آینهای است از انسان زمانیکه بذر درخت را میکاریم تا به نهال تبدیل شود و کمکم تنومند شود گویی طفلی را مراقبت میکنیم تا هر روز پر بارتر شود اگر کم توجهی یا غفلت کنیم باز اثر آن به خودمان بر میگردد. در کل این جهان هستی هر آنچه دارد خدمتی برای انسان است و ما وظیفه داریم در حفظ این نعمت بزرگ الهی تلاش فراوانی کنیم با نظاره به طبیعت قلبمان روشن میشود و گویی جلوهای از محبت خداوند بزرگ در دلمان شکوفه میزند چون شکوفههای زیبای درخت در بهار و باروری آن در تابستان ما را بیش از بیش شادمان میکند و پاییز که شروع ریزش برگهای درختان است به ما نشان میدهد که عمرمان در گذر است و رسیدن زمستان قدرت خداوند را بیشتر به ما نشان میدهد که این درخت خشک بار دیگر جوانه خواهد زد و نشاط و شادابی در پس پردهای است که ما از آن غافل هستیم و به ما این درس را میدهد (إن معالعسر یسرا) بعد از هر سختی، آسانی است و دوباره با آمدن بهار تمام نگرانیها و دل آشوبیهای ما به پایان میرسد و این است درس طبیعت به ما که همه چیز گذرا است و باید از تکتک لحظات فقط خوشیها را به یاد داشته باشیم تا بتوانیم همچون درخت، روزگار را به بهترین نحو بگذرانیم. محبت از درخت آموز که سایه از سر هیزم شکن هم بر نمیدارد. خلق کردن تنها کار خدا است اوست که جان میبخشد، زندگی میبخشد و زمانیکه صلاح خودش است جان میگیرد و انسان در این چرخه مطیع به امر او است، تنها جایی که انسان مقداری به خالقیت نزدیک میشود و میتواند حس کند در این چرخه مفید واقع شده زمانی است که کاری که او انجام داده خیری برای دیگران دارد و من در زمان درختکاری دقیقا همین احساس را تجربه کردهام، تجربه اینکه مفید هستم و میتوانم به دیگران کمک کنم و رویش و جوانه زدن این نهال نوپا برای من قدم کوچکی است که به قدرت خالق پی ببرم و با فروتنی بیشتری او را بپرستم و بدانم که همین امر که من اجازه پیدا کردهام واسطه رشد یک بذر و نهال شوم هم به فرمان او است و موهبتی است که از سوی او به من اعطا شده است.
همسفر فاطمه:
کنگره آموزشهایی به ما میدهد که ما را از ظلمت به طرف نور هدایت میکند، ما در کنگره زندگی میکنیم. ما آنچه در کنگره آموزش میگیریم به کار میگیریم. در زمین زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند، دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم تا دیگران بخورند. درختکاری جزو دستور جلسات هفتگی کنگره۶۰ میباشد و نکتهای مهم و اساسی پشت این دستور جلسه قرار دارد که ما باید به آن توجه کنیم. در وادی دوازدهم مسئله درختکاری مطرح میشود که مسافران و همسفران که در مدت یک سال از رهایی یا سفر دوم آنها میگذرد باید هر سال در اسفند ماه یک درخت بکارند. در حال حاضر نه تنها انسانها درختها را از بین میبرند بلکه کمتر کسی درخت میکارد. رودخانهها را کثیف کرده و جنگلها را نیز از بین میبرند و در نهایت با این کارها محیط زیست را به طرف نابودی سوق میدهند. من درخت را به انسانی تشبیه میکنم که در تاریکی قرار داشته و حالا باید از آن خارج شود؛ اما یک مرتبه نمیشود و باید از تاریکی، یخبندان و طوفان عبور کند تا آرامآرام به سلامتی برسد و تبدیل به انسانی قوی و تنومند شود تا در برابر ناملایمات و سختیها محکم و استوار باشد و هستی و حیات را دوست داشته باشد.
همسفر فاطمه:
درختکاری یکی از زیباترین و مثبتترین فعالیتهایی است که میتوانیم برای محیط زیست و بهبود و کیفیت زندگی انجام دهیم. هر درختی که میکاریم نمادی از امید، صلح و آیندهای سبزتر برای نسل های بعدی است. درختان با ایجاد سایهها در تابستانهای گرم، تامین اکسیژن، جذب دیاکسید کربن و حفظ فرسایش خاک، بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی کمک میکنند همچنین درختان محیطی مناسب برای حیات وحش فراهم میکنند و به افزایش زیستی کمک میکنند درختکاری نه تنها به طبیعت کمک میکند بلکه به انسانها نیز آرامش و امید میبخشد این یک فرصت برای ما است که در زیباسازی جهان اطرافمان سهیم باشیم و با کاشتن هر درخت به آیندهای بهتر برای خود و دیگران کمک کنیم وقتی درخت میکاریم در واقع بذری از عشق و توجه در زمین میکاریم پس بیایید دست در دست هم دهیم و با عشق و آگاهی نهالهایی بکاریم و به سبزتر شدن زمین کمک کنیم. دیگران کاشتنن و ما خوردیم ما میکاریم تا دیگران بخورند.
همسفر فرزانه:
درختکاری نمادی از عشق و محبت انسان نسبت به طبیعت است. دستور جلساتی که به صورت سالانه در کارگاههای آموزشی کنگره۶۰ آموزش داده میشود بیحکمت نیست زیرا درسی برای ما به ارمغان میآورد و هر شخص بسته به نوع تفکر و نگرش خویش میتواند از آن برداشتی داشته باشد. هفته درختکاری امسال مقارن شده است با ماه مبارک رمضان و این یعنی بهار طبیعت و بهار بندگی خداوند همزمان شدهاند. جناب مهندس میگوید: ما همیشه باید از طبیعت الگو بگیریم مانند بذری که اول در دل خاک میکاریم در شرایط سخت قرار دارد و ذرهذره با تلاش و طی کردن مدت زمان خاص شروع به رشد مینماید و تبدیل به درختی پربار و پرمحصول میشود و من همسفر نیز که قبلا در جهل و ناآگاهی به سر میبردم اکنون با کاربردی کردن آموزشها میتوانم تبدیل به انسانی قوی و با اعتماد بنفس شوم. درختکاری در کنگره مختص مسافران سفر دوم است که به درک و آگاهی رسیدهاند و میخواهند با کاشت درخت جبران خسارت کنند، خسارتی که قبلا از روی جهل انجام دادهاند. اگر به طبیعت آسیب زدهایم باید با کاشت درخت و مراقبت از آن تا زمانیکه به ثمر بنشیند کمی از اشتباهات گذشته خود را جبران کنیم.
همسفر اعظم:
کاشتن درخت جزئی از آموزشهای کنگره۶۰ است و چون یک فرد در طول سالها به خودش و اطرافیان آسیب رسانده است با کاشتن درخت میتواند یک مقدار از آن خسارتها را جبران کند و منظور از درختکاری کاشت درخت نیست بلکه آبیاری کردن و مراقبت از درخت هم مهم است. مطلب دیگر اینکه ما باید زمان را هم در نظر بگیریم که سالها طول میکشد که یک درخت رشد کند و به بار بنشیند و ما از این درس میگیریم که اگر کسی برای درمان به کنگره میآید باید ۱۰ ماه سختی بکشد تا نتیجه بگیرد و سپس از محصول شیرین رهایی لذت ببرد. اگر یک نفر که در کنگره به رهایی رسیده و تلاش میکند راهنما میشود و میتواند چندین و چند نفر را به رهایی برساند مانند این است که درختانی کاشته است و اکنون به ثمر رسیدهاند.
همسفر زهرا:
درختکاری به نظر من از این نظر اهمیت دارد که درختان مانند ریههای زمین برای نفس کشیدن هستند. آنها گازهای سمی و حتی گرد و غبار معلق در هوا را جذب میکنند و در مقابل گاز اکسیژن به هوا باز میگردانند و ما با تنفس هوای سالم، جسم سالم داریم و با داشتن جسم سالم روح سالم و دلیل آرامش و سلامتی ما میشود شاید تا قبل از کنگره ریختن آشغال در طبیعت برایم مهم نبود؛ اما الان نمیتوانم بیاهمیت از کنار آشغالی که ریخته شده گذر کنم و یکی از راههای جبران خسارت به جامعه میتواند درختکاری باشد و در کنار کاشتن درخت مراقبت از درخت اهمیت بالایی دارد و درخت به نظر من نماد صبر و استقامت میباشد و درخت درست مانند مسافرانی که درحال درمان اعتیاد خود به روش DST هستند میباشد که نهالی کوچک و ضعیف در طول زمان تبدیل به درختی قوی و تنومند میگردد که با خدمت کردن و فرمانبرداری تبدیل به درختی پربار با میوههای شیرین میشود.
همسفر فهیمه:
سنت درختکاری در کنگره۶۰ رنگ و بوی دیگر دارد چرا که هدف ما تنها کاشتن درخت نیست بلکه مراقبت، حفظ و حراست از آن درخت به همان اندازه مهم است. به مسئله درختکاری از دو جهت میتوان نگاه کرد یکی اینکه ما برای جبران خسارت و آسیبهایی که تا کنون از روی آگاهی یا ناآگاهی به طبیعت که مادر ما است وارد کردهایم درخت میکاریم تا در طول زمان این درخت رشد کند و مورد استفاده دیگران قرار بگیرد با این عمل ما نه تنها جبران خسارت میکنیم بلکه بخشش را هم آموزش میبینیم چرا که ممکن است خودمان از آن درخت استفاده نبریم؛ اما فواید آن درخت به دیگران میرسد از طرفی کاشتن درخت و مراقب از آن به این معنی است که من همسفر چه در سفر اول و چه در سفر دوم برای جبران خسارت فرصت دارم و میتوانم با کاشتن تفکر جدید یا بذر جدید در اندیشهام به نقطهای برسم که به درختی تنومند تبدیل شوم البته که کاشتن بذر اندیشه نیازمند بستر مناسب است و من توانایی این را دارم که بستر مناسبی فراهم کنم و در کنار آن مراقبت و حفظ از آن بذر هم اهمیت دارد و اگر به موقع بذر خود را آبیاری نکنم ممکن است در بستر اندیشه خشک شود یا آبیاری بیش از حد آن را پلاسیده میکند پس هنر من به عنوان یک فرد نشان میدهد که چگونه درخت وجودی خود را بکارم و چگونه آن را پرورش دهم تا به نقطه درست در زمان درست برسم.
همسفر الهه:
دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم تا دیگران بخورند. به نظر من سنت درختکاری که هر سال در کنگره۶۰ اجرا میشود بسیار بسیار ارزشمند و زیبا است در طبیعت درخت نماد ایستادگی، مقاومت و بخشندگی است و ما انسانها باید ارزش و قدر درختان را بدانیم و به آنها خسارت وارد نکنیم انسان باید از طبیعت الهام بگیرد، درختان هر چقدر پربارتر میشوند سر فرود میآورند و درختانی که بیبار هستند سر به آسمان میکشند چنانی که نمیشود از سایهشان استفاده کرد درختی که بار میآورد هم میشود از سایهاش استفاده کرد و هم میشود از میوهاش استفاده کرد حال ما در کنگره آموزش میگیریم هر چقدر دانایی موثر بیشتر شود انسان باید چنان که درخت سر فرود میآورد انسان هم شکستهتر شود و دانایی خود را کاربردی نماید همچون درخت که میوه و سایه دارد انسان هم باید بتواند آموزشهای خود را به دیگران انتقال دهد.
رابط خبری: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر شکوفه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر گلناز رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی کاشمر
- تعداد بازدید از این مطلب :
138