تکامل انسان در طول زمان

جلسه ششم از دوره دوازدهم کارگاه آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی شهباز با استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر الهه با دستور جلسه «درختکاری» روز یکشنبه ۱۲ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکرم بابت تجربه این جایگاه و از راهنمای خوبم همسفر اعظم تشکر می‌کنم. این دستور جلسه یکی از دستور جلساتی هست که بحث آن مربوط به حوزه اعتیاد نبوده و عملاً وارد زندگی واقعی و زندگی اجتماعی افراد قرار می‌گیرد. در کنگره ۶۰ همه چیز بر مبنای حساب و کتاب و همه چیز بر اساس تجربه صحیح و عقلانی به دست آمده است، درخت شباهت‌های زیادی به انسان دارد. همان‌طور که یک درخت در طول زمان به شکل یک هسته در دل خاک قرار می‌گیرد و بزرگ و کامل می‌شود انسان هم در طول زمان با تفکر و تجربه و آموزش درست به تکامل می‌رسد. ما باید از درخت الگو بگیریم و سعی کنیم که خودمان را بشناسیم و تک‌تک صفات منفی و ضد ارزشی خودمان را از بین ببریم و صفات نیکو را جایگزین صفات منفی کنیم.

آقای مهندس می‌گویند: من درخت را تشبیه کردم به انسانی که در تاریکی بوده و حالا باید از تاریکی خارج شود ولی این کار یک مرتبه انجام نمی‌شود و باید از تاریکی و یخبندان و طوفان عبور کند تا به سلامتی برسد و می‌گویند: زمانی که یک درخت را می‌کاریم نسبت به آن درخت مسئولیت داریم؛ پس وقتی که یک چیزی را خلق می‌کنیم دیگر نمی‌توانیم‌ با دست‌های خودمان آن را خراب کنیم. طبیعت مهم‌ترین نعمتی است که خداوند به ما داده است. احترام به درخت یعنی احترام به خودمان و ما وظیفه داریم آن را حفظ کنیم. ما این کار را می‌توانیم با کاشت یک درخت انجام بدهیم، دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم و دیگران بخورند. اگر درختان نبودند اکسیژن هم نبود، میوه و طبیعتی و جنگل هم نبود. ما وقتی تک درخت را قطع می‌کنیم باید یک درخت دیگری به جای آن بکاریم. هر درخت و گیاه به اندازه خودش اکسیژن تولید می‌کند. هر کدام از ما سهمی در طبیعت داریم اگر هر سال هر کدام از ما یک درخت بکاریم کمک بزرگی به نسل‌های آینده کرده‌ایم. در کتاب عشق وادی ۱۲ هم به ما توصیه کردند که برای آبادانی زمین و محیط پاکیزه و سالم برای خودمان می‌توانیم که همه ساله یک درخت بکاریم، از هر نوع و هر کجا که باید تا شاید ذره‌ای از فرمان در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود را با بزرگ شدن درختی که خودمان کاشته‌ایم ببینیم؛ کاشت درخت و پرورش دادن آن راه جبران خسارت از خودمان است. پیامبر(ص) می‌فرمایند: اگر شخصی درختی بکارد یا مزرعه‌ای را زیر کشت ببرد و انسان‌ها یا حیوانات یا پرندگان از آن بخورند این کار صدقه‌ای از طرف آن شخص شمرده می‌شود و حتی اگر دیدید قیامت بر پاشد و شما مشغول کاشت درختی بودید از این عمل نیک خود دست بر ندارید. بعضی از درختان نقش درمانی دارند؛ مثلاً از پوست درخت بید برای کاهش درد استفاده می‌کنند یا همین درخت سیب که آقای مهندس از میوه آن دیسپ را ساختند و برای انواع بیماری‌ها استفاده می‌شود. قدیم‌ها وقتی دست یا پاهایمان از جا در می‌رفت با برگ درخت گردو برای ساکت شدن درد استفاده می‌کردند، در نتیجه درخت نماد آبادانی و شاخص سرسبزی و مظهر زندگی و پاکی طبیعت می‌گردد. ما باید شکر گذار خداوند باشیم که این نظام هستی را به وجود آورده.

تقدیر از مسئول آزمون دوره قبل راهنما همسفر اعظم و معرفی مسئول جدید راهنما همسفر اکرم

اولین مراسم پذیرایی افطار

تایپیست: همسفر فاطمه (لژیون دوم )

عکاس: همسفر ملیحه (لژیون دوم)

ارسال کننده: همسفر اکرم دبیر سایت 

همسفران نمایندگی شهباز