درختکاری بخشی از آموزش‌های کنگره

همسفر نوشین✍️

درختکاری، مهمترین راه حل مبارزه با آلودگی هوا است. در ایران روز ۱۵ اسفند روز درختکاری نام گرفته است. شاید بتوان نام این هفته را هفته خوشحالی درختان نیز نامید که به عنوان منبعی ارزشمند و حیاتی برای ادامه حیات بشر باید به آن‌ها توجه شود. درختان یکی از حیاتی‌ترین نقش‌ها را در حیات انسان‌ها و سایر جانداران ایفا می‌کنند. دنیای بدون درخت زمینی کویرگونه است که هیچ سایه‌ساری برای در امان ماندن از تابش خورشید وجود ندارد، هوایی که نمی‌شود در آن نفس کشید، دیگر وسایل چوبی زینت‌بخش خانه‌هایمان نمی‌شود و صدها مشکل دیگر.

تخریب منابع طبیعی دو متهم دارد: طبیعت و انسان

آتش‌سوزی‌های طبیعی، سیل و زلزله، برخی از عوامل طبیعی به شمار می‌روند که انسان کنترلی بر روی آن‌ها ندارد و جزئی از چرخه طبیعت هستند، در مقابل، انسان، به روش‌های گوناگون، دانسته و ندانسته به جان منابع طبیعی می‌افتد و آن‌ها را به مرگ نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند.

رابطه انسان و طبیعت کاملا دو طرفه است. اگر انسان به آن احترام بگذارد و حفظش کند مدت زمان بیشتری را به او خدمت می‌کند؛ اما اگر آن را نادیده بگیرد به مرور زمان مرگ آن را رقم می‌زند.

درختکاری در کنگره۶۰ بخشی از آموزش‌های کنگره است که در وادی دوازدهم به صورت یک وظیفه و یک فرمان به آن اشاره شده است. ما باید به شکرانه درمان و احیا شدن خودمان و مسافرمان این کار را انجام دهیم که هرساله در اسفند ماه مراسم درختکاری انجام می‌شود.

تمام هستی در درون و بیرون ماست در واقع انسان همان‌طور که با خودش رفتار می‌کند؛ باید با هستی نیز رفتار کند. استاد امین فرمودند: (اگر انسان‌ها در زمین ویرانی ایجاد کرده‌اند علت آن این بوده که اول تخریب و ویرانی را در خودشان به وجود آورده‌اند)؛ یعنی همان کاری که با درون خودش کرده است را با بیرون هم همان کار را انجام می‌دهد.

یکی از راه‌های جبران خسارت این است که درخت بکاریم؛ چون درختان با جذب نور خورشید نمی‌گذارند نور به حرارت تبدیل شود و با رطوبتی که ایجاد می‌کنند، باعث تعادل کره زمین می‌شوند.

یکی دیگر از دلایل درختکاری هم‌سو شدن ما با طبیعت است. اگر در گذشته با ناآگاهی خودمان به طبیعت خسارت وارد کرده‌ایم، امروز با کاشت نهال و درخت می‌توانیم جبران خسارت کنیم. ما باید از درخت‌هایی که کاشته‌ایم، نگهداری کنیم و کاشت آن‌ها تنها برای خودنمایی و فریب اذهان عمومی نباشد و باید آدرس درختی را که می‌کاریم بدانیم تا از آن مراقبت کنیم.

آقای مهندس می‌فرمایند: (در زمین اگر از خطوط قرمز زندگی عبور کنیم، چنان بلایی بر سرمان می‌آید که مجازاتش از هر تنبیه بالاتر است و گاهی اوقات عبور از خط قرمز زندگی ضربات و صدمات جبران ناپذیری را به ما وارد می‌کند) ما نباید به طبیعت و جانوران خسارت وارد کنیم و چیزی را که بر خود روا نمی‌داریم برای دیگران هم روا نداریم.

از بین بردن طبیعت کار عقلانی نیست؛ زیرا حیات ما به وجود آن‌ها وابسته است.

هر کدام از ما به شکرانه رهایی از بند تاریکی‌ها، باید هر سال یک درخت بکاریم، از هر نوع و هر کجا که شود تا مفهوم فرمان در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود، را با بزرگ شدن درختانی که خود کاشته‌ایم ببینیم.

من همسفر هم می‌توانم هرساله در نزدیک‌ترین محل زندگی خود یک نهالی بکارم و با مراقبت کردن از آن روزی ثمره آن را ببینم.

ما باید همیشه از طبیعت الگو برداری کنیم و از طبیعت اطراف خودمان مراقبت کنیم تا در اختیار آیندگان و نسل‌های بعد از خودمان قرار بگیرد چون آن‌ها هم به این طبیعت و سرزمین آباد برای زندگی و حیات نیاز دارند.

عکس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون‌ پنجم)

تایپ: همسفر نوشین مرزبان خبری

تنظیم و ارسال:همسفر اعظم دبیر سایت 

همسفران‌ نمایندگی پروین اعتصامی اراک