احترام به طبیعت

سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر :

در اخر امر، امر اول اجرا میشود. در جهان هستی هیچ چیز در سکون نیست وهمه ی موجودات دائما در حال تغییر وتحول هستند واز این نشانه ها میشود پی برد، که در جهان هستی برای این تغییر وتحول باید زمان را وشرایط را در نظر بگیریم. مثلا زمانی که یک مسافر وارد کنگره میشود وخواسته اش درمان است باید بداند که ایشان در طی یازده ماه باید سفر کند. تا به خواسته اش برسد واز جایی که انسان قدرت انتخاب دارد می تواند در هر راهی قرار بگیرد حال ممکن است این راه ارزشی باشد وهم ضدارزشی که اگر در کنگره در راه سراط مستقیم قرار بگیرد نیروهای الهی نیز به او یاری می‌رسانند که همان نیروهای القا احیا وتحول می‌باشد. تغییر و تبدیل و ترخیص همیشه وجود داردکه در این مسیر ممکن است هم مثبت باشد هم منفی. نیروی القا همان کمال همنشین در من اثر کرد می‌باشد. یعنی حال وروز افرادی که با من در ارتباط هستند روی من تاثیر دارد فرقی هم نمی کند چه منفی چه مثبت، البته خود انسان هم می‌تواند به خودش القا کند اگر شخص دائما به خود بگوید نمی شود قطعا نمی‌شود ولی اگر بگوید می‌شود به خواسته اش خواهد رسید. اما نیروی احیا، احیا از حی می اید وحی یعنی زنده شدن وقتی مسافر شروع به سفر می‌نماید تمام سیستم های بدنش شروع به باز سازی و زنده شدن می نماید فقط شخص باید بداند که در تمام طول سفر وهدفش وخواسته ای که دارد باید زمان را در نظر بگیرد تا به خواسته اش برسد .

ودر این امر باید به طبیعت هم احترام بگذاریم  ، در سرزمین ایران در اواخر اسفند ماه یا اوایل بهار همه ساله هر کسی برای احیای طبیعت درختی می‌کارد. در کنگره ۶۰ نیز هفته ای را به درختکاری اختصاص داده اند ، چرا که ما انسان ها زمانی که در ضد ارزش ها قرار داریم اهمیتی به چیزی نمی دهیم وهمانطور که به خود وخانواده خود دائما در حال ضربه زدن هستیم به طبیعت هم رحم نمی کنیم وتخریب زیادی نیز به طبیعت وارد می کنیم. ایا حال که به کنگره امده ایم، جسم وروحمان را احیا نموده ایم، وقتش نرسیده که طبیت هم که مثل جسممان تخریب وارد کرده بودیم ادای دین نماییم؟ اری وقتش رسیده که ادای دین نماییم واین کار همه ساله در کنگره در هفته درختکاری توسط افراد کنکره انجام می گیرد چرا که در کنگره می‌گوییم همه کاشتند وما خوردیم ما بکاریم دیگران بخورند. انشالله که همگی دست در دست هم بدهیم برای فردایی بهتر برای نسل ایند ه مان و هر ساله بیایم درخت بکاریم درختکاری حرکت بسیار زیبایی است که هر فرد که به رهایی می رسد سالی یک درخت می کارد.وباید به آن رسیدگی کند تا خشک نشود وبا شکوفه زدن وجوانه زدن هر درخت روح ادمی را به پرواز در می اید. خداوند را شاکریم که در مسیر کنگره قرار گرفتیم تا بتوانیم این امر بسیار زیبا را شاهدش باشیم.برای آبادانی شهرمان و اکسیژن بیشتر .

با تشکر.

تایپ:همسفر فاطمه (لژیون اول)

تنظیم: همسفر اکرم(لژیون اول)

همسفران نمایندگی شهباز