درخت الگوی زندگی را به ما می‌آموزد

درخت تو گر بار دانش بگیرد

به زیر آوری چرخ نیلوفری را

همانطور که می‌دانیم هیچ الگویی بارزتر و قشنگ‌تر از طبیعت نیست و درخت جدا از فوایدش که بسیار زیاد هست، درخت الگوی زندگی را به ما می‌آموزد. در مقابل بزرگترین موانع خودش را به نور خورشید می‌رساند و همچنین ریشه درخت اگر در مقابلش تخته سنگ‌های بسیار سخت و بزرگ قرار بگیرد ناامید نمی‌شود و خودش را به هر ترتیب که شده به رطوبت می‌رساند؛ بنابراین درخت یکی از گران‌بهاترین آفریده‌های خداوند برای انسان محسوب می‌شود و نقش حیاتی در زندگی همه موجودات زنده به ویژه انسان‌ها را دارد.

کاشتن درخت در ظاهر یک کار معمولی است؛ ولی اگر به درون همین مسئله توجه کنیم امری است بسیار مهم که از آن درس بسیاری می‌توانیم بگیریم. کاشتن درخت این را به من یادآوری می‌کند که رسیدن و به ثمر نشستن خواسته‌ها زمان می‌خواهد، اگر خواسته‌های معقولمان را مثل یک درخت تصور کنیم، اگر ما دانه خوبی بکاریم و به موقع به آن برسیم، تبدیل به درخت تنومند و پرباری می‌شود؛ پس در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود به شرط آنکه صبر داشته باشیم و به آن زمان بدهیم. 

تمام وادی‌های کنگره به ما درس درست زندگی کردن و در مسیر قرار گرفتن را می‌دهند و وادی دوازدهم نیز مصداق همین موضوع است و دیگر درس این وادی مربوط به درختکاری است. ما همیشه باید طبیعت را الگوی خود قرار دهیم. انسان‌ها خواسته و ناخواسته به طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری وارد می‌کنند؛ در روز درختکاری با کاشتن یک درخت ذره‌ای از صدمات را جبران می‌کنیم و مثل دیگران که کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران بخورند و کاشتن یک بذر درخت در تمامی زندگی ما مورد استفاده قرار می‌گیرد مثل کاشتن بذر عشق، محبت، دوستی و برداشت آن دیدن ثمره آن در زندگی است.

نویسنده: مرزبان همسفر مهشید( لژیون مرزبانی )
ویراستاری و ارسال: همسفر زینب نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شوشتر