گفتگو با دیده بان محترم آقای صدیقی

سلام، لطفا به رسم کنگره60 خودتان را معرفی کنید:

سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر آخرین آنتی ایکس مصرفی شیره و تریاک تخریب ۱۳سال مدت سفر اول ۱۲ماه نام راهنما آقای سلامی ورزش شنا راگبی والیبال.

آقای صدیقی با توجه به جایگاه خدمتی که دارید آیا در وجود خود اندازه کافی قدردان کنگره60 هستید؟

 من تمام توانم را میگذارم تا قدردان کنگره60 باشم ولی به نظر خودم آنچه دریافت می کنم در برابر خدمتی که می کنم بسیار نا چیز است، شاید به جرات بگویم که اگر می توانستم شب ها هم در کنگره کار می کردم.

طبق آموزش های کنگره60 ما اعضا باید تساوی بین اضلاع کار، خانواده و کنگره60 را برقرار کنیم و برقرار کردن این تعادل کار سختی است، شما چه توصیه و تجربه ای در این خصوص دارید؟

شما هیچ وقت نباید به خودتان فشار بیاورید و خودتان را اذیت کنید، کسی که یکسال رهایی دارد نمیشود خودش را با کسی که چندین سال رهایی دارد مقایسه کند.

تعادلی که من در این 13 سال یاد گرفتم بین کار، خانواده و کنگره60 برقرار کنم، قطعا زمان برده و توانسته ام به این نقطه برسم. شما اصلا نگران نباشید و باید بگردید دنبال برقرای تعادل در بین این سه ضلع، اگر بر روی هرکدام از این اضلاع بیش از اندازه وقت بگزارید، مثلث شما تبدیل به خط می شود.

ما هنر سه بعدی شدن را باید بیاموزیم و سه بعدی شدن یعنی اینکه بتوانیم در سه جهت بهترین عملکرد را داشته باشیم و این اتفاق نمی افتد مگر با آموزش های کنگره60 و عملی کردن آنها در زندگی، اگر انسان نتواند این کار را انجام دهد و در سه ضلع خدمت، خانواده و کار به طور همزمان حرکت نکند، تبدیل به انسان تک بعدی می شود.

تمام تلاشتان را بکنید تا آنچه از اساتید کنگره60 می آموزید را عملی کنید، اگر به کنگره 60 و خداوند ایمان قلبی و راسخ داشته باشید، مطمئن باشید که مسیر برایتان هموار می شود هر چند در ابتدا کار سخت است.

آقای صدیقی، پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است را چطور تعریف می کنید:

اگر به‌صورت کلی بخواهم بگویم یعنی هیچ‌وقت هیچ‌چیزی فنا نمی‌شود، هر  کاری که ما آغاز می‌کنیم روزی که تمام شود کار دیگری شروع می‌شود.

خیلی ساده اگر بگویم با اتمام سفر اول، سفر دوم شروع می‌شود، خدمت‌ها همین‌طور، خدمتی تمام شود خدمت دیگری شروع می‌شود.

زمان آن تمام می‌شود ولی در ادامه، مسیر بی‌انتهاست، وادی سیزدهم می‌گوید باید طوری آموزش بگیریم که هیچ موقع به پایان باور نداشته باشیم حتی وقتی زندگی پایان بگیرد.

وقتی ما می‌میریم جای دیگری زنده می‌شویم پس طوری باید قدم برداریم و استوار به حرکت ادامه دهیم که همیشه بهترین عملکرد را درزمانی که داریم داشته باشیم تا برای سرآغاز خط بعدی بهترین عملکرد را داشته باشیم.

آقای صدیقی چه توصیه‌ای برای راهنمایان و عزیزانی که در آزمون راهنمایی قبول‌شده‌اند دارید تا بتوانند رهجو های خدمتگزاری تحویل کنگره60 بدهند؟

بالاترین موهبت و بالا‌ترین نعمت که خداوند می‌تواند به یک انسان بدهد، این است که خداوند اجازه و لیاقت خدمت به بندگانش را به ایشان بدهد.

هیچ نعمتی در هیچ‌یک از جهان‌های هستی بالاتر از اجازه خدمت کردن برای انسان از طرف خداوند نیست. هشت میلیارد انسان داریم و همه خواسته این را دارند که خداوند این اجازه را بدهد که به خلقش خدمت کنند ولی خداوند به عده‌ای معدود این اجازه را می‌دهد.

کسی که در سفر دوم خدمتگزار می‌شود خداوند اجازه خدمت به ایشان داده است، کسی که در قالب شال هر رنگی که باشد خدمت می‌کند، یعنی خداوند ایشان را دوست داشته و برگزیده تا به دردمندان یاری برساند.

ایشان باید قدر این جایگاه و شالی که خداوند اجازه گردن انداختنش را داده بداند، اگر قدردان باشد برنده است؛ اگر در بازدهی این خدمتش شعاع اضافه کند، برنده است.

بازنده بزرگ در کنگره60 به اعتقاد من شخصی است که خداوند به ایشان فرصت خدمت می‌دهد ولی ایشان عملکرد درست ندارد و در پایان زمانش هیچ بذری که به محصول بنشیند، نکاشته است.

عزیزانی که در آزمون راهنمایی قبول‌شده‌اند خیلی مواظب باشند تا بتوانند بهترین محصول را برداشت کنند.

از دیدبان عزیز جناب آقای مهدی صدیقی صمیمانه بابت این گفت‌وگو سپاسگزاریم.

مصاحبه‌کننده و پرسشگر: مسافر سینا
تایپ، تنظیم و ارسال: مسافر سینا
تهیه: مرزبان خبری مسافر رحیم
مسافران نمایندگی چالوس