هفت طبقه

«در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن است»
همه انسان‌ها یکسری مسئولیت‌ها دارند. مثلاً: پدر و مادر، فرزندان با والدین، انسان‌ها در برابر پروردگار که این مسئولیت‌ها دوطرفه است. همه همسفران، مسافران، راهنماها، استادان، مرزبانان، دیدبانان در قبال یکدیگر مسئولیت دارند. مسئولیت‌های خداوند؛ اولاً که انسان را خلق کرد و بعد از خلقت، همین‌طور به حال خودش رها نکرد. زمین صاف مسطح را زیر پایش فرش کرد تا روی آن راه برود و امرارمعاش کند، راحت و آسوده زندگی کند. آسمان را در هفت‌طبقه، در هفت بطن، بالای سرش بدون هیچ ستون و نگه‌دارنده‌ای برافراشته کرد و باران را از آن نازل کرد. انواع و اقسام کهکشان‌ها و ستاره‌ها را در آسمان قرارداد تا انسان از نور و گرمای آن‌ها استفاده کند. هوای پاک و لطیف را قرارداد تا نفس بکشد. اختیار داد، فجور و تقوا را در مسیرش قرارداد تا راه درست و غلط را انتخاب کند. حالا این انسان در برابر چنین پروردگاری آیا به‌درستی مسئولیتش را انجام می‌دهد؟ پس؛ باید به وظیفه خودش به‌درستی عمل کند، شکر نعمت‌هایش را بجا آورد درراه خداوند بذل، بخشش و انفاق کند. مشکلات را به گردن خداوند یا دیگران نیندازد و در برابر مشکلات، صبر و استقامت بورزد، صور آشکار و صور پنهان خویش را بشناسد تا به شناخت خود و دیگران برسد و به دنبال آن پروردگار را بشناسد. خوب تفکر کند تا بتواند به‌درستی به مسئولیتش عمل کند. به خداوند توکل کند تا خداوند هم به او کمک کند.
نویسنده: همسفر ترکناز رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دهم)
منبع: سی دی وادی چهارم
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دهم)
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون هشتم) دبیر سایت
ثبت و ارسال: دبیر سایت همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی تخت جمشید