حمایت راهنما از رهجو

جلسه چهارم از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی ایران کنگره ۶۰ با استادی راهنما مسافر رضا، نگهبانی مسافر سیاوش و دبیری مسافر هوشنگ با دستور جلسه " هفته راهنما " پنجشنبه ۲ اسفندماه ۱۴۰۳ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان، رضا هستم، یک مسافر. خیلی خوشحالم که یک‌بار دیگر این فرصت نصیبم شد تا در جمع شما عزیزان باشم. اگر اشتباه نکنم، این سومین یا چهارمین باری است که در خدمت شما هستم و از این بابت خدا را شکر می‌کنم، چون دیدن دوستان تاکستانی همیشه برایم خوشایند بوده است. البته این اولین بار است که در این سالن و مکان مخصوص خودتان حضور دارم؛ در سالن‌های قبلی حضور شما رسیده بودم.

از آقای بهرام، ایجنت محترم، سپاسگزارم که دعوت کردند تا در این جلسه حضورداشته باشم و اولین مشارکت را در خصوص دستور جلسه ارائه کنم. همچنین از نگهبان و دبیر جلسه تشکر می‌کنم، چون وقت ما محدود است.

در مورد دستور جلسه، که هفته راهنما است، فکر می‌کنم کاملاً درست گفته‌شده که دیده‌بان‌ها ستون‌های کنگره هستند، اما به نظر من راهنماها نقش سقف را دارند. این برداشت من است: راهنماها هم بار سنگینی را به دوش می‌کشند و هم از رهجوها حمایت می‌کنند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن به درمان برسند. به همین دلیل، این هفته را به جناب مهندس، دیده‌بان‌های محترم، تمامی راهنماهای کنگره ۶۰، مخصوصاً نمایندگی ایران، و همچنین به تک‌تک رهجوها تبریک عرض می‌کنم.

همان‌طور که در پیام مهندس هم آمده، ما رهجوها موظفیم به بهترین شکل ممکن قدردان راهنمای خود باشیم. ازنظر من، دستور جلسات سالانه در کنگره ۶۰ مستقیماً به خود من مربوط می‌شود، یعنی هر رهجو باید جایگاه خودش را در هر دستور جلسه پیدا کند تا بتواند به دانایی لازم برسد. آنچه در این دستور جلسه برای من مهم است، این است که می‌دانم هرگز نمی‌توانم محبت و زحمات راهنمای خود را به‌طور کامل جبران کنم، اما می‌توانم کمک‌حالش باشم و او را در این مسیر یاری کنم.

ما در یک صف قرار داریم، درست مانند یک گروه کوهنوردی که نفرات آن پشت سر هم حرکت می‌کنند. یک نفر به‌عنوان راهنما در ابتدای صف قرار دارد و بقیه از او پیروی می‌کنند. اگر کسی جای پای راهنما را نادیده بگیرد و تصمیم بگیرد که مسیر خودش را برود، ممکن است دچار سقوط شود. این موضوع در مورد درمان اعتیاد نیز صدق می‌کند. راهنما انتقال‌دهنده دانش کنگره ۶۰ و روش درمان DST است. اگر رهجو از راهنمای خود پیروی کند، به درمان قطعی اعتیاد می‌رسد؛ اما اگر نافرمانی کند و مسیر خود را برود، مانند کوهنوردی خواهد بود که بدون توجه به مسیر راهنما، قدم اشتباهی برمی‌دارد و سقوط می‌کند.

هفته راهنما یکی از چهار جشن مهم کنگره ۶۰ است و فرصتی ارزشمند برای همه ما محسوب می‌شود. همه ما، از ایجنت‌ها و مرزبانان گرفته تا راهنماها، دیده‌بان‌ها و حتی شخص مهندس، در جایگاه رهجو قرار داریم. این‌یک لطف الهی است که در کنگره ۶۰ شامل حال ما شده، زیرا این امکان را داریم که در هر شرایطی به راهنمای خود تکیه کنیم.

شاید واژه «راهنما» برای همه ما آشنا باشد و بارها و بارها آن را شنیده باشیم، اما تفاوت راهنمای کنگره ۶۰ با راهنمایان بیرون، همان حلقه مفقوده‌ای است که جهان‌بینی را شامل می‌شود. همان‌طور که مهندس در پیام خود می‌گویند: "ما آموزش دیده‌ایم تا بتوانیم انسان‌های دربند را به درمان برسانیم و به آن‌ها راهکار ارائه دهیم." بنابراین، چیزی که کنگره ۶۰ را از سایر روش‌ها و مراکز متمایز می‌کند، جهان‌بینی آن است. این دانش، مثلث درمان را کامل کرده و مسیری را که یک مسافر باید طی کند، مشخص می‌کند.

دوستانی که به‌تازگی راهنمایی شده‌اند، حتماً متوجه شده‌اند که این مسیر پر از چالش است. رهجو برای رسیدن به درمان باید واقعاً هفت‌خوان رستم را پشت سر بگذارد و همین موضوع، جایگاه راهنما را در کنگره ۶۰ بسیار ارزشمند می‌کند.

قدردانی در کنگره ۶۰ به‌صورت پاکت و دل‌نوشته انجام می‌شود، اما این‌همه ماجرا نیست. قدردانی واقعی، به معنای تلاش برای افزایش دانایی و بالا بردن سطح علمی خود در کنگره است تا بتوانیم کمک‌حال راهنما باشیم و ازنظر نیروی انسانی به کنگره خدمت کنیم. این ملکی که امروز در اختیار شماست، نتیجه تلاش تک‌تک شما بوده و حالا در آن زندگی می‌کنید.

در پایان، یک‌بار دیگر هفته راهنما را به همه راهنماهای نمایندگی ایران، ازجمله آقای بهرام، ایجنت محترم، و دیگر دوستان تبریک عرض می‌کنم. امیدوارم که همه ما در این مسیر ثابت‌قدم بمانیم و بتوانیم در راستای اهداف کنگره ۶۰ گام‌های مثبتی برداریم.

به‌افتخار راهنماهای گرامی خودتان، یک دست مرتب بزنید!

لژیون ویلیام راهنما مسافر عطا

رهایی از لژیون دهم راهنما مسافر جواد

خدمتگذاران

مرزبان کشیک: مسافر کمال
تایپ و عکس: مسافر رضا لژیون سوم
ارسال: مسافر حسن لژیون پنجم
نمایندگی ایران