دلنوشته ی هفته راهنما

سلام دوستان کریم هستم یک مسافر

سپاسگزار خداوند متعال و شکرگزار آقای مهندس و خانواده محترم ایشان هستم که کنگره را بنیاد نهادند، برای خروج انسان هایی که به واسطه اعتیاد در اعماق تاریکی ها بودند و وارد روشنایی شدند.
هفته راهنما را به تمام راهنماهای زحمت کش  تبریک می گویم و بهترین ها را برای آنها آرزومندم.

بدترین تاریکی که تجربه کردم اعتیاد بود و اولین سم کشنده‌ای که اجازه دادم وارد جسم سالم من شود مواد مخدر بود، در ابتدای آلودگی خیلی خوشحال به نظر می‌رسیدم و همیشه بعد از مصرف  احساس خوبی به من دست می داد و وقت زیادی را هم برای مصرف از من نمی گرفت اما این اول کار بود و در حقیقت مواد داشت با من بازی می کرد تا به نقطه ضعف‌های من و تمام خانواده ام، دوستانم و همه کسانی که با آنها سروکار داشتم پی ببرد تا در فرصت مناسب بدترین ضربه خود را که شروع آلودگی بی قید و شرط به مواد مخدر بود به من وارد کند. دقیقا همه چیز آن طوری پیش رفت که مواد مخدر می خواست و وقتی به خودم آمدم دیگر دیر شده بود و انگشت نمای دیگران شده بودم، تا جایی که با خود فکر می کردم همه پدر و مادر ها وقتی می‌خواستند فرزندانشان را نصیحت کنند آیینه عبرت آنها می شدم. از دست خودم ناراضی بودم و زندگی دیگر برای من آن زیبایی گذشته را نداشت و به شدت در حال تخریب بودم مدام از طرف نزدیکانم تحقیر را احساس می کردم یک روز که درحال مصرف بودم یکی از دوستان خیلی قدیمی که مصرف کننده بود و خیلی هم بی نظم بود و هیچ وقت هم حال خوبی نداشت، آمد کنارم نشست و شروع به احوال پرسی کرد، ابتدا زیاد توجهی به او نداشتم ولی زمانی که دیدم شکل صحبت کردن او زمین تا آسمان متفاوت شده است سرم را بالا آوردم و به او گفتم تو واقعا همان آدم قبلی هستی! لبخند زد و گفت من تغییر کردم و دیگر مواد مصرف نمی کنم و وارد کنگره 60 شدم.من با مشاهده ارزشهای کنگره در وجود دوستم کنجکاو شدم و این شروع پیوند من با کنگره بود. راهنماهای کنگره  انسان هایی را تربیت می‌کنند و تحویل جامعه می دهند که با کمترین صحبت و تنها با برقراری حس درونی خود و انتقال آن به دیگران باعث می شوند که به راحتی قلب‌ها را به تسخیر خود در آورند و این راه ادامه دارد و همچنان در حال چرخش و گردش می‌باشد.

دلنوشته: مسافر کریم لژیون 4
رابط خبری: مسافر مجید لژیون 7
ویراستاری و بارگذاری: مسافر علی لژیون 7