ای راهنمایان روشن ضمیر
ای پاسداران امید در تاریکترین گذرگاههای زندگی
ای کشتیبانان دلآگاه که در دریای پرتلاطم اعتیاد، دستهای مهربانتان را به سوی غریقهای درماندگی دراز کردید.
ای معماران زندگی نو که با عشق و دانایی، ویرانههای وجودمان را به کاخهای امید تبدیل کردید، شما را سپاس.
شما چراغهایی هستید که در تاریکترین شبهای ناامیدی راه رهایی را برایمان روشن ساخته و با کلامهای گرمتان، یخهای یأس قلبهایمان را آب مینمایید.
شما چون درختانی استوار هستید که ریشههای محکمتان در خاک تجربه و شاخههای بلندتان به سوی آسمان آزادی گسترده شده است.
شما پلهایی هستید که ما را از درههای عمیقِ تباهی به قلههای رستگاری میرسانید.
شما با گفتارتان، رفتارهایمان را دگرگون کردید و با نگاههای پـرمهرتان راههای تازه را به ما نشان دادید.
ای راهنمایان کنگره۶۰، شما نه تنها هدایتگرِ الگوهای زندگیای نو هستید؛ بلکه به ما میآموزید که چگونه در آینه زمان، چهره حقیقی خویش را ببینیم و چگونه در باغ زندگی، گلهای امید و سلامتی بکاریم.
سپاستان باد، ای فرشتگان زمینی که باعشق و صبر بیپایانتان، دنیایی از نور و رهایی را در قلبهایمان روشن کردید.
نویسنده: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهاردهم)
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم) دبیر سایت
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی فردوسی مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
61