بالاترین لذت آموختن به دیگران است

جلسه پنجم از دوره چهاردهم کارگاه ‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جواد گلپایگان، با استادی راهنما ی مسافر هادی، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حمید رضابا دستور جلسه ( هفته راهنما ) در روز سه شنبه ۳۰بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد:

 سلام دوستان هادی هستم یک مسافر

دستور جلسه این هفته « هفته راهنما» است. 

ابتدا جشن راهنما را خدمت راهنمای بزرگ کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس حسین دژاکام تبریک عرض می‌کنم ؛هم‌چنین هفته راهنما را خدمت تمام راهنماهای کنگره ۶۰ در سطح کل کشور و تمام راهنماهای عزیزی که در شعبه جواد گلپایگان خدمت می‌کنند و به راهنمای خود نیز تبریک می‌گویم .

زمانیکه من سفر می‌کردم راهنمای تازه واردین وجود نداشت و سفر دومی‌ها به تازه واردین مشاوره می‌دادند .از بخت خوب من خود راهنمای من راهنمای تازه واردین من نیز بود. جلسه اول راهنمای من صورت مسئله اعتیاد را برای من به خوبی شکافت و من متوجه شدم که کنگره ۶۰ با جاهای دیگر متفاوت است و در کنگره ۶۰ به درمان می‌رسم . 

طرز فکر و و نگرش همه اعضای کنگره ۶۰ در پرتو طرز فکر و نگرش جناب آقای مهندس حسین دژاکام و استاد امین می‌باشد.

از همه رهجویان کنگره ۶۰ سپاس‌گزارم که روز یکشنبه به نحو احسن از راهنمایان خود قدردانی کردند؛ البته باید مد نظر داشته باشیم که راهنما نیازمند پاکت یک رهجو نیست! بلکه این جشن‌ها به خاطر این است که یک رهجو متوجه شود برای چه به کنگره ۶۰ می‌آید؛ زیرا یک راهنما با خدمت کردن در کنگره ۶۰ مزد خود را دریافت می‌کند.

شاید ابتدا این سوال پیش بیاید که چرا یک راهنما که به رهایی رسیده است در کنگره ۶۰ ماندگار می‌شود، در حالی که می‌تواند در خارج از کنگره به شغل و درآمد خود بپردازد. پاسخ این سوال این است که یک راهنما ابتدا در کنگره آموزش می‌بیند اما در انتها درک می‌کند که بالاترین لذت آموختن به دیگران است.

 یک راهنما مسافت زیادی را طی می‌کنند تا یک رهجو به نتیجه برسد، اما باید در نظر داشته باشیم که وقتی یک رهجو به نتیجه می‌رسد و راهنما می‌شود می‌تواند افراد زیادی را به درمان برساند ؛در نتیجه وقتی رهجوی یک راهنما به نتیجه مثبتی می‌رسد حسی به راهنما دست می‌دهد که با هیچ لذتی برابر نیست.

در واقع هیچ لذتی بالاتر از این نیست که یک راهنما گل رهایی رهجوی خود را دریافت می‌کند و می‌بیند که یک خانواده به آرامش می‌رسد.

باید در نظر داشته باشیم که یک راهنما کار کوچکی انجام نمی‌دهد؛ البته اولین کسی که سختی‌های این راه را تحمل کرد تا مسیر برای ما هموار شود جناب آقای مهندس دژاکام بودند. این مسیر شوخی نیست ؛زیرا با جان انسان‌ها در ارتباط است و انسانی که از درب کنگره خارج می‌شود و دیگر برنمی‌گردد با جان خود بازی می‌کند.

در کنگره ۶۰ با آموزش جهان بینی تازه متوجه می‌شویم که معنای درست زندگی چیست و هستی چیست و چگونه می‌توان از زندگی لذت برد؟

اگر بخواهم از موضوع امروز یک نتیجه‌ کلی بگیرم، این است که پولی که ما در پاکت قرار می‌دهیم برای یک راهنما زیاد مهم نیست؛ بلکه چیزی که یک راهنما را بسیار خوشحال می‌کند این است که یک رهجو بذر راهنمایی را در ذهن خود بکارد؛ زیرا یک راهنما ثمره زحمتی که در کنگره ۶۰ می‌کشد را در راهنما شدن رهجوی خود دریافت می‌کند. 

راهنما شدن را هدف خود قرار دهیم و امتحانات کمک راهنمایی شرکت کنیم، حتی اگر شال نارنجی دریافت نکنیم می‌توانیم شال سبز دریافت کنیم یا اینکه در جایگاه‌های دیگر خدمت کنیم.

 درخاتمه ،به شما عزیزان پیشنهاد می‌کنم که هدف راهنمایی را در ذهن خود داشته باشید من اگر راهنما نمی‌شدم هیچ‌گاه به این حال خوشی که امروز رسیده‌ام نمی‌رسیدم.

تایپ و ویرایش مسافر رضا لژیون هفتم 

عکس مرزبان خبری مسافر مجید 

تنظیم و ارسال مسافر محمد لژیون سوم 

نمایندگی جواد گلپایگان