کار راهنما هدایت است

دومین جلسه از دور بیستم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی باباطاهر همدان با استادی راهنمای محترم مسافر محمدرضا، نگهبانی مسافر عباس و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه (هفته راهنما) روز یکشنبه ٢٨ بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمد رضا هستم یک مسافر

هفته راهنما است در ابتدا تبریک می‌گویم به همه راهنماهای کنگره۶٠ بخصوص راهنماهای شعبه باباطاهر. یک ضرب المثل  می‌گوید که اشتباه یک پزشک در زیر خاک دفن می‌شود، اشتباه یک مهندس روی  خاک سقوط می‌کند ولی اشتباه یک معلم روی خاک راه می‌رود و جهانی را به فنا می‌دهد. کار راهنما فقط هدایت است و نشان دادن راه درست و بی‌شک این‌که تجربه نشان داده بهترین راه است. اما راهنما جایگاهی است در کنگره که هدایت مسافر و رهجو را به عهده دارد. راهنما چراغ را به دست رهجو می‌دهد تا راه و مسیر را ببیند. این راهنمایی ملزم به تقدیر و تشکر است.

خداوند در قرآن می‌فرماید: ویژگی افرادی که گمراه می‌شوند از صفات آن‌ها ناسپاسی است. ناسپاسی از کسی که چیزی به آن‌ها اهدا کرده و کسی که چیزی از آن‌ها گرفته و زندگی آن‌ها را تبدیل به گلستان نموده است. ما در این‌جا می‌آموزیم چگونه قدردانی کنیم. در این‌جا مسافر، قدردانی در قلب‌های آنان و کلمات و پاکت‌هایی که به راهنما اهدا می‌کنند تجلی پیدا می‌کند. هر چقدر این سه مورد که همان  قدردانی در قلبشان، قدردانی که در کلامشان وجود دارد و قدردانی در پاکت که نزدیک باشد، باعث می‌شوند مقدار تشکر و قدردانی بیشتر باشد.

وقتی در کنگره رابطه رهجو و راهنما را می‌بینید، یک چیز جدید وجود دارد که قبل از این هیچ کجا تعریف نشده است. قبلاً از آن ما انواع رابطه را با خانواده و اطرافیان داشتیم. ولی در رابطه با رهجو و راهنما یک حس بسیار متفاوت وجود دارد که بر اساس نیاز نیست. حالا اگر هم نیاز باشد این نیاز دو طرفه می‌باشد. رهجو می‌آموزد که در زندگی چگونه با مشکلات روبرو شود و بتواند با آن‌ها مبارزه کند تا بتواند به هدف و مقصود خود که همان خوشبختی در زندگی است دست یابد. وقتی من در کنگره به تعادل رسیدم قاعدتاً باید بازخوردی وجود داشته باشد تا بتوانم دین خودم را به کنگره ادا نمایم. این‌جا راهنما اولین گزینه من است، اولین چیزی که انتخاب می‌کنم برای قدردانی کردن.

راهنما مانند یک معلمی است که خود می‌سوزد تا با از خود گذشتگی یک رهجو را به رهایی برساند. وظیفه رهجو این است که در این جشن قدردان زحمات راهنمای خود باشد. البته من به وسیله یک پاکت محال است بتوانم زحمات راهنمای خودم را جبران نمایم. این همه از خودگذشتگی را به وسیله‌ یک پاکت و یا مادیات بتوانم جبران نمایم.  قطعا گام برداشتن من در مسیر درست یک نوع سپاسگزاری از راهنما می‌باشد. انتخاب درست مسیر و حرکت در چارچوب قوانین همان سپاسگزاری است. البته صحبت کردن در این مورد در مقابل راهنماهای گرامی سخت است. امیدوارم مطالب بنده مورد استفاده شما قرار گرفته باشد. سپاسگزارم که به صحبت‌های من گوش کردید.

تایپ و عکس: مسافر سعید ( لژیون چهارم )
تنظیم و ارسال: مسافر مسعود مرزبان خبری