رسیدن به جایگاه راهنمایی نمایش قدرت الهی است

جلسه چهاردهم از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا؛ با استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر ثنا با دستورجلسه «هفته راهنما» روز دوشنبه ۲۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
در ابتدا از ایجنت شعبه، مرزبانان و نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند، امروز در خدمت شما عزیزان باشم که آموزش بگیرم و خدمت کنم.
قبل از هر چیز هفته راهنما را به بنیان و نگهبان کنگره‌۶۰ که اولین راهنمای کنگره‌۶۰ می‌باشند، هم‌چنین راهنمایان گران‌قدرشان، سرکار خانم آنی، اولین راهنمای گروه خانواده و تمامی راهنمایان کنگره‌۶۰، مخصوصاً راهنمایان نمایندگی دنا تبریک می‌گویم.
امروزه در تمام دنیا، دو گروه به‌عنوان صاحب‌نظر در مقوله اعتیاد به رسمیت شناخته می‌شوند. گروه اول پزشکان، روان‌پزشکان و یا متخصصینی هستند که دوره‌های تخصصی اعتیاد را گذرانده‌اند و گروه دوم افرادی‌که تجربه مصرف مواد‌مخدر، اعتیاد و رهایی از آن را دارند که راهنمایان کنگره‌۶۰ از گروه دوم می‌باشند.
اولین موضوع برای رسیدن به جایگاه راهنمایی این است که راهنما خودش در گذشته مصرف‌کننده مواد‌مخدر بوده و پس از مراجعه به کنگره‌۶۰، با استفاده از راهنمایی‌ها، آموزش‌های کنگره و با استفاده از متد DST توانسته اعتیاد خود را درمان کند و به رهایی کامل برسد.
دومین مرحله این است که فرد رها شده از دام اعتیاد، بایستی در ادامه سفر خود، آموزش‌های لازم را ببیند، علم و دانش در مورد شناخت مواد‌مخدر و انسان را تا سطحی که به شناخت کامل اعتیاد منتهی شود را کسب نماید، در آزمون‌های راهنمایی شرکت کند و با نمره بالا قبول شود. اعضای کنگره برای این قبولی ماه‌ها وقت می‌گذارند و سخت مطالعه می‌کنند. راهنمایان کنگره‌۶۰ جایگاه بسیار بالایی از نقطه‌نظر علم و دانش شناخت اعتیاد را دارا می‌باشند.
مرحله سوم که موضوعی بسیار مهم و حساس است یعنی عشق؛ راهنما در کنگره‌۶۰ یعنی عاشق بودن، عاشق خدمت، عاشق کمک به همنوع و عاشق رها شدن مصرف‌کنندگان مواد‌مخدر از دام اعتیاد. یک راهنما در کنگره‌۶۰ با تمام وجود تلاش می‌کند تا طعم شیرین رهایی و آزادی از اعتیاد را که چشیده است، به دیگران نیز بدهد. او عاشق به بهشت وارد کردن دیگران است، همان‌گونه که دیگران برای خارج شدن او از جهنم و ورودش به بهشت رهایی و آزادی تلاش کرده‌اند. این همان بند عشقی است که در پیام سفر اول وعده آن داده می‌شود.

کسانی‌که از راه دور شاهد فعالیت کنگره‌۶۰ و راهنمایان می‌باشند، باور این موضوع که راهنمایان بدون دریافت هیچ‌گونه مزد مادی؛ ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها و سال‌ها خدمت می‌کنند، برایشان سخت است. آری با دید حسابگرانه، این عمل دیوانگی است و مفهومی ندارد؛ اما با دید عاشقانه عاقلانه، این حرکت مفهومی دیگر دارد؛ مفهومی که باورش کار هر‌کس نیست، مگر معنای آن بداند که آن چیست.
یکی از قدیمی‌های کنگره می‌گفتند: ما مسافران، کشتی شکسته‌ایم که سالم به ساحل رسیده‌ایم، رقص و پایکوبی می‌کنیم،
دیگران خیال می‌کنند ما دیوانه‌ایم، حق دارند؛ چون ندیده‌اند آن طوفانی که ما دیده‌ایم.
به قول معلم بزرگ ما سردار، در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر، ما برای آموزش و خدمت قدم به حیات نهاده‌ایم؛ ابتدا آموزش و سپس خدمت درست انجام دهیم تا به تکامل برسیم.
جایگاه راهنما؛ جایگاه معلم و استاد است و جایگاه دوست و رفیق نیست، این جایگاه بسیار بلندتر و رفیع‌تر از جایگاه دوست و رفیق است. راهنما نباید با رهجویش مزاح و شوخی کند به‌گونه‌ای که بین آن‌ها حرمت و پرده‌ای نباشد. مصداق شعر معروف که می‌گوید، اگر این پرده برافتد، نه تو مانی و نه من.
بر همه ما واجب و ضروری است که جایگاه راهنمای خود را محترم شماریم و لَکَنود نباشیم. کسی‌که یک‌ نفس را احیا می‌کند گویی تمام نفوس را احیا کرده است.
چیزی که یک راهنما را خوشحال می‌کند، این است که رهجو به مقام و جایگاه راهنمایی برسد. من خودم زمانی‌که به این جایگاه رسیدم بیشتر اهمیت آن را درک کردم و در کنگره باید راهنما شوی تا پروسه درمان کامل شود. رسیدن به این جایگاه چیزی نیست جز نمایش قدرت الهی.
وقتی خودت در درون از چیزی ناراحت هستی و یا مسئله و مشکلی داری، ناگهان رهجویی مشکل خودش را با شما در میان می‌گذارد و می‌بینی که این همان مشکل خودت است، تو جوابی که می‌خواهی به خودت بدهی را داری به رهجو می‌گویی و این همان تکامل در جایگاه راهنمایی است.

یکی از موضوعاتی که در آموزش‌های کنگره‌۶۰ اهمیت به‌سزایی دارد، موضوع فراگرفتن قدردانی و تشکر از مخلوقین خداوند است که به هر نوع و شکلی به ما کمک رسانده و یا می‌رسانند. اگر ما تشکر از انسان‌هایی مثل پدر، مادر، همسر، فرزند، برادر، خواهر، معلم، راهنما و یا هر کس دیگری را بلد نباشیم، مفهوم آن این است که تشکر از خداوند را نیز بلد نیستیم؛ زیرا خداوند از طریق انسان‌ها به ما کمک می‌کند.
مصداق شعر معروفی که می‌گوید:
اگر حق را در خلق نیابی، بیابی خانه، اما در نیابی.
شکرگزاری شکل‌های گوناگونی دارد، خواه این شکرگزاری در برابر خداوند باشد، خواه در برابر مخلوقی که وسیله این کار قرار گرفته است؛ زیرا حق شکرگزاری خداوند این است، از کسی‌که آن نعمت به دست او جاری شده است تشکر کنی.
بنابراین درب ورودی تشکر و شکرگزاری از باری‌تعالی، تشکر و قدردانی از انسان‌هاست.
تشکر و قدردانی معمولاً به سه شکل انجام می‌گیرد: به صورت قلبی؛ یعنی تصور و یادآوری درونی، به صورت زبانی؛ یعنی بازگویی در مقام تشکر، تشکر و قدرشناسی رفتاری یا عملی که با بخشش و گذشت جلوه می‌کند.
این‌که ما به چه شکل قدردان نعمت‌هایی که هستی در اختیار ما قرار داده باشیم، بستگی به میزان آگاهی و دانایی ما دارد؛ اما این را بدانیم که قدرشناسی همچون دیگر خصلت‌های انسانی برای ما هم آثار دنیوی و هم بازتاب اخروی دارد.
امید که همه ما بتوانیم در هفته راهنما که به‌صورت سراسری و هم‌زمان در تمام نمایندگی‌های کنگره‌۶۰ برگزار می‌گردد، از راهنمای خود قدردانی کنیم.

تصاویر برگزاری جشن هفته راهنما

تایپ: همسفر فهیمه و همسفر آمنه رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا