راهنما، چراغ راه رهایی

جلسه مجازی مسافران شعبه صائب تبریزی با استادی مسافر محمد با دستور جلسه «هفته راهنما» روز شنبه 27 بهمن ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

"آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی‌ست."
محبت بزرگ‌ترین درس و آموزشی است که در کنگره ۶۰ به مسافران و همسفران داده می‌شود، چراکه اساس کار کنگره ۶۰ بر محبت، عقل و ایمان بنا شده است. محبت، نیرویی است که می‌تواند انسان را از تاریکی‌ها خارج کرده و به سوی روشنایی هدایت کند. راهنما به عنوان چراغ راه، این محبت را بدون هیچ چشم‌داشتی به رهجویان هدیه می‌دهد و مسیر درست را به آن‌ها نشان می‌دهد.
راهنما فردی آموزش‌دیده در کنگره ۶۰ است که با بهره‌گیری از این آموزش‌ها و جهان‌بینی، مملو از انرژی و افکار مثبت است. او نه‌تنها راه درست زندگی کردن را به رهجو می‌آموزد، بلکه با رفتار و کردار خود، الگویی برای او می‌شود. راهنما کسی است که خود این مسیر دشوار را طی کرده، سختی‌ها را پشت سر گذاشته و اکنون با تجربه‌ای ارزشمند، دست دیگران را می‌گیرد تا از تاریکی‌ها عبور کنند.
راهنما نقش اساسی در کنگره ۶۰ دارد و تنها خواسته‌اش از رهجو این است که بر اساس قوانین و مقررات پیش برود و از اقدامات خودسرانه پرهیز کند. زیرا این مسئله نه‌تنها به خود فرد آسیب می‌رساند، بلکه ضرر آن به همان نسبت به اعضای لژیون و شعبه نیز خواهد رسید. راهنما همچون ناخدای یک کشتی است که اگر مسافران از دستورات او پیروی نکنند، ممکن است کشتی به صخره‌های خطرناک برخورد کند. بنابراین، فرمانبرداری از راهنما به معنای حفاظت از خود و دیگران است.
در کنگره ۶۰، انتخاب راهنما باید بر اساس حس صورت گیرد. این حس، پلی است که میان راهنما و رهجو ارتباطی قلبی برقرار می‌کند. زمانی که رهجو با تمام وجود راهنمای خود را انتخاب کند، با دل و جان از او فرمان می‌برد و آموزش‌های او را در زندگی خود به کار می‌بندد. در غیر این صورت، پذیرش صحبت‌های راهنما دشوار خواهد شد و تأثیرگذاری آن کاهش می‌یابد.
منظور از جشن راهنما چیست؟ هدف این جشن آن است که من یاد بگیرم سپاسگزار کسی باشم که برای من کاری انجام داده یا خدمتی کرده است. این سپاسگزاری، قبل از هر چیز، باعث رشد و تعالی خود من می‌شود. انسانی که قدردان باشد، قطعاً حال بهتری خواهد داشت و این احساس خوب، در نهایت به خودش بازمی‌گردد.
راهنما هرگز از رهجو توقع پاکت ندارد، چراکه خدمت او از روی عشق و محبت است. اما رهجو باید بداند که این سپاسگزاری، نشانه‌ای از رشد و بلوغ فکری اوست. سپاسگزاری تنها به معنای تقدیم هدیه نیست، بلکه احترام، ادب و عمل کردن به آموزش‌ها نیز نوعی قدردانی از راهنما محسوب می‌شود.
در هر جایگاهی که باشیم، باید قدردان راهنماهای زندگی‌مان باشیم. چراکه آن‌ها مسیر درست را به ما نشان داده‌اند و اگر امروز در آرامش و تعادل هستیم، حاصل زحمات و راهنمایی‌های آنان است.

خدمتگزار سایت: همسفر مهران