راه تازه

جلسه پنجم از دوره‌ دوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی بوئین‌زهرا با استادی راهنما مسافر متین، نگهبانی مسافر هادی و دبیری مسافر حسن، با دستور جلسه "وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من" روز پنجشنبه 25 بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به‌کارکرد.

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان متین هستم یک مسافر ، از نگهبان و دبیر جلسه تشکر میکنم تا فرصت دادند در این جایگاه خدمت کنم.
دستور جلسه : وادی سیزدهم ، پایان هر نقطه، سر آغاز خط دیگری است.
منابع زیادی از آقای مهندس  راجع به این وادی وجود دارد.
در کنگره مثلثی وجود دارد به نام مثلث نادانی که اضلاع آن ترس، منیت و نا امیدی است. در کل مثلث های کنگره برای من خیلی جالب است ،اما اضلاع مثلث ها می بایست به صورت مساوی با یکدیگر رشد کنند؛ که هر یک از این اضلاع به تنهایی می توانند به مثابه یک وادی باشد. این وادی حس ناامیدی و پوچی را از من گرفت.اعتیاد باعث می شود امید در انسان از بین برود ، نیروهای منفی برای اینکه آدم ها را در اسارت خود نگه دارند جهان بینی آدم ها را پوچ می کنند. تفکر سابق من این بود که من چهل ساله چرا باید به
دنبال درمان بروم؟ این تفکر همان پوچی و ناامیدی است. وادی سیزدهم چگونه باعث از بین رفتن نا امیدی می شود ؟ این وادی می گوید درست است که به پایان راه رسیده ای، اما این نقطه سرآغاز مسیر جدیدی است.

وقتی سفر اول تمام می شود سر آغاز سفری بعدی است یعنی سفر دوم؛ آقای مهندس همیشه اشاره می کند که انرژی از بین نمی رود بلکه از حالتی به حالتی دیگر تبدیل می شود. به عنوان مثال با سوزاندن یک تکه چوب انرژی آن به انرژی گرمایی تغییر پیدا می کند. من به عنوان یک کنگره ای پذیرفته ام  که زندگی فقط محدود به جهان خاکی نیست و وظیفه دارم که به بهترین نحو از جسم خود مراقبت کنم.
در این سفر زمینی ممکن است خیلی چیز ها را از دست بدهم مثل: خانواده، کسانی که دوستشان دارم، اموال و... اما این وادی به من آموزش می دهد که هرچیزی که از دست می رود پایان آن نیست، بلکه شروعی مجدد است. شرایط فعلی جامعه و فضای مجازی به نوعی باعث نا امیدی و پوچ گرایی در انسان می شود؛ اما این وادی نوید این را می دهد که هر پایان آغازی است برای سطر بعدی؛ در پایان از آقای مهندس متشکرم که این وادی را به نگارش در آورده اند.

تایپ : همسفر امیرحسین لژیون دوم 

تنظیم : مسافر حامد لژیون دوم