جلسه خدمتگذاران کنگره ۶۰، نمایندگی عمان سامانی شهرکرد

جلسه خدمتگذاران کنگره ۶۰، نمایندگی عمان سامانی شهرکرد به استادی راهنمای محترم تازه‌واردین مسافر احسان، نگهبانی ایجنت محترم مسافر شاهین و دبیری مسافر ایوب با دستور جلسه "در خدمت به دنبال چه هستیم؟" سه‌شنبه ۲۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان احسان هستم یک مسافر
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق داد و لایق دانست، من امروز در این جایگاه خدمتگزار باشم و همچنین تشکر می‌کنم از ایجنت محترم آقای شاهین و عوامل خدمتگزار که بنده را لایق دانستند که در این جایگاه قرار بگیرم.
در مورد دستور جلسه امروز: در خدمت به دنبال چه هستیم؟
اول باید به خودم یادآوری کنم که تمام مطالب و CD آقای مهندس حول این محور می‌چرخد که ما در جایی قرار نخواهیم گرفت، در کنار کسی قرار نخواهیم گرفت و در جایگاه خدمتی قرار نخواهیم گرفت مگر اینکه یک حساب و کتابی داشته باشد. یک کارما و یک بده بستانی که چه یادمان باشد و چه نباشد ما را در این مکان دور هم جمع کرده است و این موضوع به این دلیل است که حساب خودمان را تسویه کنیم‌. ما خدمت می‌کنیم برای اینکه به جایی که از آن انشعاب یافته‌ایم، برگردیم. در پیام‌ها و حرمت کنگره ذکر شده است ‌که سفر اول: از مصرف مواد مخدر تا قطع آن، سفر دوم: از قطع مواد مخدر تا رسیدن به خود‌. حال اگر ما خدمت می‌کنیم برای خود شناسی و رسیدن خود است. ما برای تسویه حساب و حال خودمان خدمت می‌کنیم. حال اگر این موضوع را وارد زندگی‌مان کنیم و گسترش بدهیم مستلزم داشتن ایمان است. اگر در مسیر خدمت به مشکلی برخورد کنی و حالت بد شود این به دلیل نداشتن ایمان است. وقتی ایمان داشته باشیم و به مشکلی برخورد کنیم، ما به این ایمان داریم که قرار است خودم را اصلاح کنم‌. موضوع بعدی که در خدمت کردن مهم است و تمام اساتید، عرفا و آقای مهندس به مراتب آن را بازگو می‌کنند غالب تهی کردن است. آقای‌ مهندس می‌فرمایند: "اگر بدانید کجا خدمت می‌کنید غالب تهی می‌کنید." به منِ احسان که لیاقت داده شده است که تسویه حساب خود را به صورت خدمت در کنگره انجام بدهم با کسی که بیرون از کنگره است متفاوت است. به همین دلیل است که می‌گویند: کسانی که در کنگره هستند چند پله جلوتر از سایر افراد هستند. آقای مهندس در CD ابلیس به ۴ اصل حضرت مولانا اشاره می‌کند که مهم‌ترین آنها قیاس است و خدمتگزاری که وارد قیاس شود کارش زار است. آفتی که آقای شاهین ایجنت محترم مرتب در زمان مرزبانی‌ام به من گوش زد می‌کرد‌: کسب انرژی از تشویق دیگران بود‌. موضوع بعدی انرژی گرفتن از جمع است. وقتی خدمتگزار هستیم در جمع بودن را تجربه می‌کنیم. به واسطه شغلم بعضی افراد را می‌بینم که چه اتفاقی در خانواده‌هایشان افتاده است. گوشه گیری و افسردگی دامن‌گیر خانواده‌ها شده است. این افسردگی در دنیای ذهنی فرد به وجود می‌آید، به دنیای جسمی و دنیای خواب خودش انتقالش می‌دهد و بعد خیلی راحت یک توهم را تبدیل به واقعیت می‌کند و در زندگی‌اش رواج می‌دهد و منجر به طلاق، زندان و ... می‌شود‌. پس در جمع بودن یک نعمتی است که کنگره به ما داده است.
شادی با لذت متفاوت است‌‌. لذت زودگذر است و باید آن را جست و جو کرد ولی شادی بخشودنی است. شادی متقابل است و از راهنما به‌ لژیون و بر عکس انتقال پیدا می‌کند. پس ما باید دنبال شادی باشیم نه لذت که آنی و زود گذر است‌.
در خدمت کردن وقتی یک شخص سفر اولی یا تازه‌وارد داخل ساختمان کنگره می‌شود حس مثبت است. ما باید کاری بکنیم که آن تازه‌واردی که داخل می شود خدا را در چهره ما ببیند. کسی که تمام باور‌هایش را از دست داده است وقتی وارد می شود و می‌بیند شخصی با لباس سفید او را در آغوش می‌گیرد، یک تلنگری به خودش می‌زند که چنین آدم‌هایی هنوز وجود دارند. من فکر می‌کنم این کار به یک کار روزمرگی تبدیل شده است یعنی ما این کار را انجام می‌دهیم جون اینگونه آموزش دیده‌ایم ولی اصلاً اینگونه نیست، زمانی که این موضوع را به یک تازه‌وارد ارائه می‌دهیم آن شخص که  تصویری از منِ است، احسان نیست و آن تصویر خداست‌. تصویر انسان‌هایی که بدون دغدغه و منت خدمت می‌کنند. خدمت یعنی: ارائه یکسری مسائل و کارها به افراد دیگر بدون عوض. پس در خدمت کردن از کسی یا از حرف کسی ناراحت نمی‌شوم.
از اینکه به صحبت‌های بنده توجه نمودید از همه‌ی شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر نادر لژیون نوزدهم
ویراستار و تنظیم: مسافر امیر‌حسین لژیون نوزدهم
ارسال: مرزبان خبری مسافر جعفر