هدف خلقت فقط رسیدن به پایان مسیرها نیست

دلنوشته همسفر حسین از لژیون اول به راهنمایی همسفر مصطفی در رابطه با دستور جلسه وادی سیزدهم و تأثیر آن روی من

سلام دوستان، حسین هستم یک همسفر. مسافر من احمد با 15 سال تخریب وارد کنگره شد. آخرین آنتی‌ایکس مصرفی او تریاک، شیره و حشیش بود که با راهنمایی مسافر مهدی به مدت 11 ماه و 26 روز سفر کرد. او به روش DST و با داروی OT و همچنین ورزش والیبال در کنگره سفر کرد و اکنون نزدیک به 7 سال است که آزاد و رها است. 

هر وقت به وادی سیزدهم می‌رسم، نکات زیادی به یادم می‌آید. یکی از این نکات این است که هیچ چیز انتهایی ندارد و روزی نمی‌آید که بگویم اگر به این خواسته‌ام برسم، همه چیز تمام است یا اگر این مشکل را حل کنم، دیگر هیچ مشکلی سد راهم نخواهد بود. وادی به ما می‌گوید که باید همزمان با حرکت به سوی اهدافمان، از مسیر هم لذت ببریم و آموزش بگیریم. در واقع، رسیدن به آخر خط یا تحقق خواسته‌هایمان، احساس خاصی ندارد و روزی که به هدف خود رسیدیم، روز عجیبی نخواهد بود.

ما مانند قورباغه‌ای هستیم که در قابلمه‌ای روی شعله گاز قرار دارد. شعله گاز به آرامی آب را گرم می‌کند و ما متوجه نمی‌شویم که در حال پخته شدن هستیم. به همین ترتیب، تغییرات ما به صورت تدریجی و آرام در ذهن و زندگی‌مان اتفاق می‌افتد و به مرور زمان، تبدیل به انسانی دیگر می‌شویم. این فرآیند، مسیر تکاملی ما را شکل می‌دهد و بعد از گذراندن این مسیر، از آن ترخیص می‌شویم.

برای خود من، ترخیص شدن معادل با مرحله سوم تکامل است. در واقع، روزی که ترخیص می‌شویم، باید همراه با لذت باشد؛ اما نباید تمام مسیر را برای خود به جهنم تبدیل کنیم و منتظر بهشت برین باشیم. شبیه به سربازانی که ماه‌ها منتظر پایان خدمت خود هستند و وقتی روز ترخیص فرا می‌رسد، حسرت روزهای گذشته را می‌خورند.

من فکر می‌کنم هدف خلقت فقط رسیدن به پایان مسیرها نیست؛ بلکه تکامل و آموزش از همین مسیرهاست. ما این فرآیند و سیکل‌ها را می‌گذرانیم تا رشد کنیم، تکامل پیدا کنیم و انسان‌تر زندگی کنیم. بنابراین، بسیار مهم است که در این مسیر از خود چه برداشت‌هایی می‌کنیم و چه آموزش‌هایی می‌گیریم و مهم‌تر از همه، اینکه به کدام یک از آن‌ها عمل می‌کنیم و چگونه خط جدیدی از تغییرات مثبت را در زندگی‌مان شروع می‌کنیم.

ممکن است خیلی‌ها بگویند مسیر طولانی و طاقت‌فرسا است؛ اما باید گفت سفرهای هزار فرسنگی با اولین قدم آغاز می‌شود.

از خداوند می‌خواهم که همه ما در این مسیر خدمتگزار و پایدار باشیم.

در پایان، از شما برای اینکه وقت ارزشمندتان را به این دلنوشته من اختصاص دادید، تشکر می‌کنم. 

مرزبان خبری: همسفر امین 

تایپ: همسفر حسین (لژیون اول) 

ویراستاری: همسفر پوريا (لژیون اول) 

ارسال خبر: همسفر معین (لژیون چهارم) 

سایت همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد