کنگره ۶۰ یک تشکیلات است

هفتمین جلسه از دوره پنجاهم کارگاه‌های صبحگاهی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی پارک لاله، به استادی راهنمای محترم مسافر ایمان، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه «چگونه در کنگره قدردانی کنیم؟» پنجشنبه ۱۸ بهمن‌ ۱۴۰۳ ساعت ۶ صبح آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان ایمان هستم یک مسافر

خداوند را شکر می‌کنم که این فرصت را به من داد تا یک‌بار دیگر در خدمت شما باشم. از نگهبان و دبیر محترم تشکر می‌کنم که بنده را به‌عنوان استاد این جلسه انتخاب کردند. هر زمان که به پارک لاله می‌آیم و تلاش افراد را برای اینکه تغییری درون خودشان ایجاد کنند می‌بینم حالم خوب می‌شود.

بعضی از دستور جلسات در کنگره ۶۰ به‌صورت ناخودآگاه باعث می‌شود که من فراموش نکنم با چه شرایطی وارد کنگره شدم و حال و اوضاع گذشته خود را یک‌بار دیگر مرور کنم، این دستور جلسه از همان دستور جلسات است که من همیشه شکرگزار خداوند برای لطفی که در حق من و خانواده‌ام کرده هستم.

من همیشه این سؤال را از خود می‌پرسم که چرا اصلاً باید قدردانی کنم؟ من فکر می‌کنم این دستور جلسه باعث می‌شود که بتوانم بهتر نگاه کنم، خیلی اوقات من با چشم‌هایم در حال دیدن هستم اما بین نگاه کردن و دیدن تفاوت بسیار زیادی وجود دارد.
وقتی آن کاوش درون من صورت می‌گیرد و تخریب‌هایی که داشتم را مرور می‌کنم متوجه می‌شوم که من از خودم عاجز بودم و درواقع بزرگ‌ترین دشمن خودم، خودم بودم و هیچ راهی نداشتم چون فکر می‌کردم در یک بن‌بست گرفتارشده‌ام اما به‌محض ورود به کنگره و مشاوره‌ای که به من دادند همه‌چیز تغییر کرد.

همان‌طور که در نوشتارها می‌خوانیم کنگره ۶۰ یک تشکیلات هست، یعنی برای اینکه من به درمان برسم، به حال خوش برسم، بتوانم زندگی کنم و از زندگی لذت ببرم یک تشکیلاتی ایجادشده، این تشکیلات آرام‌آرام از یک نقطه شروع‌شده تا امروز که به اینجا رسیده است
و نگاه جناب مهندس اینقدر وسعت دارد که  ازنظر ایشان ما هنوز کاری انجام نداده‌ایم و خیلی کارداریم برای اینکه این تشکیلات بتواند کار بزرگی را انجام بدهد درصورتی‌که همین‌الان هم هیچ تشکیلاتی نتوانسته کاری که کنگره ۶۰ انجام داده را انجام بدهد.

بنابراین اگر امروز من به درمان و حال خوش می‌رسم یک تشکیلاتی است که باعث شده من به این نتیجه برسم، یک تشکیلاتی که بانظم ایجادشده و حرکت کرده تا من بتوانم از تاریکی اعتیاد عبور کنم. به دلیل وجود همین تشکیلات است که درمان اعتیاد در کنگره آسان شده، خیلی از درگیری‌ها دیگر برای افراد وجود ندارد
اگر فرد واقعاً خواسته رسیدن به رهایی و درمان را داشته باشد و مطیع قانون و فرمان‌بردار راهنما باشد طی مدت ۱۰ ماه به رهایی می‌رسد موضوعی که برای بسیاری از افراد غیرقابل‌باور است همه این مسائل به خاطر وجود آن تشکیلات است بسیار افرادی وجود دارند که در حال خدمت کردن هستند  ما آن‌ها را نمی‌بینیم اما باید قدردان آن‌ها باشیم

اما خب چطور می‌توانم قدردان باشم؟ من فکر می‌کنم از زمانی که به‌عنوان یک تازه‌وارد، وارد کنگره می‌شوم و پس از سه جلسه مشاوره راهنمای خود را انتخاب می‌کنم از همان‌جا می‌توانم قدردانی خود را شروع کنم و ذره‌ذره نسبت به آگاهی و بیداری که درون من شکل می‌گیرد قدردان باشم درواقع آن بیداری که در من ایجادشده هست که تعیین می‌کند من چه مقدار باید قدردان باشم و هیچ‌کس جز خود من نمی‌توان این اندازه را تعیین کند.

درگذشته فکر می‌کردم یک مسافر اگر می‌خواهد به بیداری برسد باید خدمت کند و در لژیون مالی شرکت کند اما الآن می‌گویم فرد باید به این بیداری رسیده باشد که قدردانی کند اگر هنوز به بیداری و آگاهی نرسیده باشد قدردانی انجام نمی‌دهد زیرا اصلاً نمی‌داند از چه کسی باید قدردانی کند
بنابراین من با حرکت کردن در مسیر درست و فرمان‌بردار راهنما بودن، با رسیدن به یک نتیجه مطلوب در سفر اول می‌توانم قدردان باشم. پس‌ازآن باید قدردان راهنمای خود باشم و در این مسیر حرکت کنم. در آخر نتیجه این قدردانی رضایت شخصی هست زیرا قدردانی باعث می‌شود که من از شرایط و اوضاع خود رضایت داشته باشم

تایپ، تنظیم و انتشار: مسافر محمدجواد
مرزبان کشیک: همسفر علی