انسان مکار با صورتی زیبا جلو می‌آید

حس مربوط به ساختمان جسم است؛ یعنی زمانی که جسم و روح با هم هستند، منظور زمان بیداری و هوشیاری است. پنج حس درون؛ مانند حس شنوایی، بینایی، چشایی، بویایی و لامسه و پنج حس دیگر پنج حس برون با هفت پیکر در ارتباط می‌باشد که هر دو قسمت پیکره‌ها و پنج حس قابل لمس نیستند و اما قابل حس از نوع خودشان می‌باشند که با عالم بیرون و غیره که می‌دانید در ارتباط و جاری هستند. شما حس بینایی را با وسیله‌ای به نام چشم استفاده می‌کنید و می‌بینید؛ اما در حس برون وسیله قابل دید ندارید؛ مانند تصویری که در خواب می‌بینید، بدون چشم به نظر می‌آید، شما در خواب هستید و گیرنده شما؛ یعنی چشمانتان، کاملا خاموش است. چشم دیگر با دیدن خویش در عالم دیگر تصویر را ضبط می‌کند؛ اما خود شما نمی‌دانید با کدام وسیله این‌ها ضبط شده است، چون شما در خواب بودید و کاملاً در حال استراحت و بدون حرکت، تنها ارتباط نفس یا روح در میان بوده است. با فکر کردن به یک فیل، فیل را می‌بینیم؛ اما نه با این چشم فیزیکی. ما همانطور که حواس درونی و بیرونی داریم، حواس آشکار و پنهان هم داریم که در اعتیاد می‌گوییم، صور آشکار و صور پنهان. حس‌های آشکار؛ همان پنج حسی است که در دسترس ما است و می‌بینیم و حس‌های پنهان آن حس‌هایی که در خواب کار می‌کند. در افکار و اندیشه هم، آشکار و پنهان وجود دارد. عشق و محبت نیز آشکار و پنهان دارد؛ بنابراین شخصیت‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: شخصیت آشکار و شخصیت پنهان. ممکن است انسان‌ها آن چیزی که هستند، نشان ندهند و در ظاهر یک انسان بسیار معقول و خوب و در صور پنهان یک قاتل زنجیره‌ای یا یک بیمار روانی باشد. یکی از مسائلی که پنهان است، مکر یا فریب است. مکر؛ یعنی نیرنگ، تزویر، فریب، حیله و چاره اندیشی برای ضربه زدن به کسی یا چیزی. انسان مکار با حیله و تزویر با یک صورت بسیار زیبا جلو می‌آید، هیچ فسادی در دنیا انجام نمی‌گیرد مگر اینکه لباس تقوا به تنش کنیم؛ یعنی وقتی بخواهد فریب دهد ما را متقاعد می‌کند. غیبت کردن هم نوعی مکر است، نوعی چاره اندیشی برای ضربه زدن به کسی است. مسئله دیگری هم که جناب مهندس حسین دژاکام به آن اشاره داشتند، خشم است، زمانی که انسانی خشمگین است، ضریب هوشش تقسیم بر سه می‌شود؛ یعنی اگر انسانی جز تیز هوشان با ضریب هوشی ۱۲۰ باشد و عصبانی شود، درصد هوشش ۴۰ می‌شود و از انسان خنگ و کودن که ضریب هوششان ۸۰ یا ۶۰ است، پایین‌تر می‌شود؛ پس وقتی انسانی عصبانی می‌شود، پوئن از دست می‌دهد، بنابراین این مسئله حائز اهمیت است که اگر کسی خشمگین و عصبانی شد و رفتار ناشایستی نشان داد، نباید از او ناراحت شد؛ چرا که شخص عصبانی، ضریب هوشی‌اش زیر مرحله کودنی و خنگی است. خشم یک پوئن بسیار منفی است، باید سعی کنیم که بر مبنای آگاهی، صبر و حوصله آن را به کنترل در بیاوریم و زود داوری و قضاوت نکنیم. هیچ چیزی در دنیا نیست مگر اینکه ابتدا در اندیشه و تفکر باشد. در نتیجه با اندیشه خود مشخص می‌کنیم که چه می‌خواهیم و به کجا دست خواهیم یافت و هر بذری بکاریم، همان را برداشت می‌کنیم.

به قلم: مرزبان همسفر سمیه
رابط خبری: راهنما تازه واردین همسفر شهناز
ویراستار و ارسال: همسفر فاطمه، رهجوی راهنما همسفر فرزانه، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان