کابوس‌ها می‌توانند پرده‌ای از جهنم باشن

برای باز کردن مبحث «کابوس» ابتدا باید بدانیم که آیا کابوس تخیل است یا خیر؟ چه افرادی درگیر کابوس می‌شوند؟ این وضعیت تا چه زمانی ادامه دارد؟ چگونه می‌توان کابوس‌ها را از بین برد؟ ما نمی‌توانیم بگوییم که کابوس صرفاً تخیل یا خواب و خیال است؛ زیرا در خواب، تمام وقایع و رویدادهایی که تجربه می‌کنیم را به‌طور کامل حس می‌نماییم. زمانی که کابوس می‌بینیم، گویی در جهنم هستیم؛ این تجربه بسیار واقعی و جدی است. تمام ابعاد، مشکلات و سختی‌های آن را با تمام وجود درک می‌کنیم. برای مثال، ممکن است در خواب ببینیم که کسی را می‌زنیم یا حتی می‌کشیم، اما او دوباره از نو بلند می‌شود و این جریان همچنان ادامه دارد.
این مسئله نشان می‌دهد که ما فناناپذیر هستیم. در زمان خواب، با چشم، گوش و حواس دیگری می‌بینیم و می‌شنویم؛ بنابراین کابوس صرفاً تخیل نیست و در صور پنهان رخ می‌دهد.
چه کسانی درگیر کابوس می‌شوند؟
افرادی که از تعادل خارج شده‌اند یا از فرامین الهی سرپیچی می‌کنند، مانند کسانی که درگیر ظلم، خیانت، قتل یا سایر اعمال نادرست می‌شوند، بیشتر دچار کابوس می‌گردند. همچنین، مشکلات جسمی یا تخریب هاله انسان به دلیل مصرف مواد مخدر یا افکار منفی می‌تواند باعث تجربه کابوس شود.
نقش افکار در ایجاد کابوس:
افکار منفی می‌توانند؛ همچون زنجیره‌ای انرژی ما را کاهش و ما را به سمت کابوس‌ها سوق دهند. هرچه بیشتر بر افکار مثبت تمرکز کنیم و از نگرش‌های منفی فاصله بگیریم، احتمال تجربه کابوس کاهش می‌یابد.
در مورد هاله انسان و تأثیر آن بر کابوس‌ها می‌توان گفت: هاله انسان مانند سپر انرژی است که ما را از تأثیرات منفی، محافظت می‌کند. عواملی مانند استرس، مصرف مواد مخدر یا درگیری با عادات ناپسند می‌توانند این سپر را ضعیف کنند. اگر فردی گهگاه دچار کابوس شود، این نشان‌دهنده تخریب جزئی در لایه اوزون انسانی اوست. این تخریب می‌تواند ناشی از مسائل درونی باشد که از عمق به سطح می‌آید. برای تقویت هاله انسانی و کاهش کابوس‌ها، دعا، مدیتیشن و تغذیه سالم می‌توانند نقش مؤثری داشته باشند.
چگونه کابوس‌ها را از بین ببریم؟ تا زمانی که از کابوس‌ها بترسیم و مغلوب آن‌ها باشیم، از بین نمی‌روند. کابوس‌ها اغلب به عنوان پیام‌هایی از صور پنهان عمل می‌کنند. این پیام‌ها نمایانگر تعارضات درونی یا مسائل حل‌ نشده‌ای هستند که لازم است به آن‌ها توجه نماییم. اگر به کابوس‌ها به چشم فرصتی برای شناخت بهتر خود نگاه کنیم، می‌توانیم آن‌ها را به ابزاری برای رشد و تغییر تبدیل نماییم.
تنها راه حل این مشکل، حرکت به سمت ارزش‌ها، تزکیه و پالایش است؛ باید بدانیم که کابوس‌ها با قرص، دارو یا حتی دعا و قرآن هم از بین نمی‌روند. داروها فقط خواب را عمیق‌تر می‌کنند؛ اما کابوس را درمان نمی‌کنند. دعا و قرآن بسیار ارزشمند هستند؛ اما نمی‌توانند به‌ تنهایی کابوس را از بین ببرند.
ما در مثلثی با اضلاع «جهنم، بهشت و دوزخ» زندگی می‌کنیم و اعمال ما تعیین می‌کنند که به کدام‌ یک نزدیک شویم. کابوس‌ها می‌توانند پرده‌ای از جهنم باشند. بسیاری از ما فکر می‌کنیم، بهشت و جهنم برای بعد از مرگ است؛ اما حقیقت این است که آن‌ها در همین دنیا جاری هستند. انسانی که در صراط مستقیم حرکت کند و آرامش و آسایش داشته باشد، کابوس نمی‌بیند.
ادیان آمده‌اند تا به ما بگویند: اگر از اصول انسانی و الهی خارج شویم، وارد جهنم و درگیر کابوس خواهیم شد.
تنها راه رهایی از کابوس، تزکیه، پالایش و حرکت در صراط مستقیم است. تربیت نفس و حرکت به سمت ارزش‌های والای انسانی مانند عشق، گذشت و عدالت می‌تواند ما را از کابوس‌ها نجات دهد. هرچه نفس ما به سمت آرامش حرکت کند، ذهن نیز آرام‌تر خواهد شد.
آنچه در طول روز انجام می‌دهیم، تأثیر مستقیم بر خواب و رؤیاهای ما دارد. اگر در صلح با خودمان و دیگران باشیم، خواب آرامی خواهیم داشت؛ اما اگر درگیر احساسات منفی یا رفتارهای نادرست باشیم، کابوس‌ها ما را آزار خواهند داد.
زمانی که پالایش ما به مرحله خوبی برسد، از بخشش دیگران خوشحال خواهیم شد، از سخنان دیگران آزرده نخواهیم شد و صبور و بردبار خواهیم بود.

نویسنده: راهنما همسفر لیلی (لژیون نوزدهم)
تایپ و ویراستاری: همسفر نگار رهجوی راهنما همسفر لیلی (لژیون نوزدهم)
ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو