سلام دوستان حجت هستم یک مسافر.
هر چیزی برای اینکه به نتیجه برسد نیازمند به رفتار آگاهانه و همینطور طی نمودن پروسه زمانی مناسب با آن است.
رفتار آگاهانه یعنی اینکه ما بدانیم چه مقدار و چه نوع کوششی برای تحقق آن خواسته به انجام برسانیم، میشود ساعتها در مورد این موضوع سخن راند و به بحث و گفتگو نشست.
در مورد پروسه زمان بایستی بگویم که امری ناگزیر است زیرا ما در جهانی زندگی میکنیم که زمان در تار و پود آن تنیده شده و همه امور به جهت تحقق، مستلزم سپری شدن زمانی درخور و به میزان لازم است، از کاشت گندم گرفته تا پروسه تولید مثل از هر نوع که باشد.
اکنون به این دانش رسیدهایم که مواد مخدر در سه ناحیه جسم، روان و جهانبینی تخریبهایی بس ویرانگر ایجاد مینماید که برای بازسازی هر کدام نیازمند به یک راه مناسب هستیم.
به تعریف کنگره برای درمان جسم، روش دیاسدی به همراه داروی اوتی قادر است آنچه را که در جسم از دست رفته دوباره بازسازی نماید، یعنی چشمههای خمر درونی که محصول مجموعه عظیمی از غدد درونریز و برونریز، نوروترانسمیترها و ناقلهای عصبی مدیاتورها، فضای سیناپسی و... را راهاندازی نموده و جسم به تعادل برگردد.
در قسمت جهانبینی به علت تاثیرات مکرر، ناشی از حالتهای خماری و نشئگی که موجب میگردد شخص نگاهی تک بُعدی و از دریچه مواد مخدر به پیرامون خود پیدا کند، گفته شده که اول ندانی را بدان تا بدانی را بدانی و در همین راستا مجموعه عظیمی از آموزشهای مختلف از جمله فلسفی، عرفانی، دینی و علوم انسانی که مجموعاً علوم زندگی نام میگیرند را، ارائه میکند که اگر شخص همه اینها را به درستی یاد بگیرد و در وجودش نهادینه شود خلق و خوی او که تعریف سادهای از روان است تغییر میکند.
برمیگردم به قسمت جهانبینی که آموزشهایی بسیار دست اول با قالبی همتراز با هر نوع ساختار فکری وجود دارد که پایه آن از مجموعهای به نام ۱۴ وادی برای رسیدن به خود شروع میگردد.
اگر بخواهم ساده و روان بگویم ۱۴ وادی به دو بخش تقسیم میشود یک بخش مربوط به ترسیم نقشههای ذهنی و تفکراتی هم مسیر با اهدافمان و دیگری انجام آنها و عمل کردن به آنهاست.
برای تحقق خواستهها میبایست از سخن به نقطه عمل حرکت نماییم؛ اما نباید فراموش کنیم که ما در دنیایی زندگی میکنیم که برای به انجام رسیدن هر کاری میبایست فرایند زمان را در نظر بگیریم و از طرفی به دلیل اینکه ما همه چیز را نمیدانیم، قطعاً برای انجام هر کاری دچار آزمون و خطاهایی میشویم که با پشت کار و تمرین و ممارست میشود از سختیها گذشت.
خداوند عزوجل آنچه را که در وجود خودش بود را در حد قطرهای در وجود انسان نهادینه ساخت تا انسان نیز بتواند راه را پیدا کند و به عرش الهی عروج نماید در این بین آنچه که هست فقط محبت است.
هر چیزی با محبت امکانپذیر میشود؛ نقل است که بزرگی داروی هر درد را محبت میداند و میگوید اگر محبت بر آن درد اثر نداشت دوز دارو را بیشتر کنید.
نگارش: راهنما مسافر حجت
ثبت: مسافر اسماعیل
- تعداد بازدید از این مطلب :
40