به نام خالق گیتی، تا قلم به دست می‌گیرم و مطلبی درباره سفرم در کنگره ۶۰ بنویسم، اشک امانم نمی‌دهد. وقتی نگاهی به گذشته می‌اندازم و دوران طلایی عمرم که در یخبندان اعتیاد گذشت را به خاطر می‌آورم، اصلاً باور نمی‌کنم که مسیر زندگی‌ام روی ریل آرامش افتاده است. این آرامش و سعادت، جز با حضور در کنگره برای خانواده مصرف‌کننده به دست نمی‌آید.
درمان اعتیاد به روش اصولی، جز در کنگره ۶۰ به پرچمداری آقای مهندس حسین دژاکام، در هیچ جای جهان وجود ندارد. جایی که ضمن رعایت حرمت‌های انسانی، چندین نفر وقت، انرژی و علم خود را برای رهایی یک مصرف‌کننده از دام اعتیاد به کار می‌گیرند، بدون کوچک‌ترین چشم‌داشتی. این افراد کمک‌کننده و زحمت‌کش، افراد خبره در درمان اصولی اعتیاد هستند که تسلیم محض قوانین کنگره شده‌اند.
من امروز، به‌عنوان مسافر برگزیده خداوند برای درمانم، در این مجموعه مقدس حضور دارم. خروج از اعتیاد و تاریکی‌ها بسیار سخت و مشکل است، اما این فرآیند در مسیر کنگره، طی مدت ده الی یازده ماه، کاملاً زیر نظر راهنمایان محترم به‌راحتی امکان‌پذیر است. البته برای افرادی که تسلیم حرمت‌های کنگره و راهنماهای محترم خود باشند.
مشکل اساسی یک مصرف‌کننده، تخریب در جسم، روان و نوع تفکراتش است که به جهان‌بینی معروف است. با درست شدن جسم و روان، پیامد آن، جهان‌بینی هم اصلاح می‌شود. اما مسئله جهان‌بینی ما، با نوشتن انواع سی‌دی‌ها و شرکت در کلاس‌های جهان‌بینی و لژیون‌ها، به روندی کاملاً منطقی و اصولی می‌رسد. کسی که درمان شده باشد، دیگر پا به تاریکی اعتیاد نمی‌گذارد و این هم از جهان‌بینی شخص نشأت می‌گیرد.
آرامش، زمانی به خانواده من روی آورد که همسفرم وارد کنگره شد و نوع نگاه و بینشش نسبت به من و مصرف‌کننده عوض شد. این تغییر، قوت قلبی شد تا من با آن‌همه تخریب وحشتناک، با پاهای استوار در مسیر درمان قدم بردارم.
امیدوارم کسانی که این مکان مقدس را نمی‌شناسند، هرچه زودتر مسیر اینجا را پیدا کنند و به‌راحتی به درمان و آرامش برسند.
نویسنده: مسافر امیر علی لژیون هفتم
خدمتگزار سایت: همسفر مهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
90